Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 64:

ὃ νῦν Λεπτίνησ μηδὲν αἰσχυνόμενοσ γράφει· ἔπειθ’ ἡμεῖσ νομοθέτην τουτονὶ προσεροῦμεν, ἐφ’ ὃν τύμπανα καὶ κύφωνασ, τὸ τῆσ κωμῳδίασ, διὰ ταῦτ’ ἔδει καλεῖν, ὡσ τοῦ τῆσ πόλεωσ καταψευδόμενον ἤθουσ, καὶ ταύτην ἐκπολεμοῦντα πρὸσ οὓσ ἥκιστ’ ἐχρῆν; ἡδέωσ δ’ ἄν σου, Λεπτίνη, πυθοίμην, ἐὰν ἣν παρά του χάριν εἰλήφεισ, ταύτην ἔπειτ’ ἀφαιρεθῇσ, πότερον δυσχερανεῖσ ἢ μή; μᾶλλον δὲ εἰ μὲν, ὅτε ταύτην εἰλήφεισ, οὐ προσεῖχεσ ὅλωσ τὸν νοῦν, πρῶτον μὲν οὐκ οἶδ’ ὅτου χάριν εἰλήφεισ· οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε ταύτην λαβεῖν μὴ περὶ πλείστου ποιούμενον. πλὴν, εἰ βούλει, δεδόσθω μήτε τότε μηδένα ταυτησὶ πεποιῆσθαι λόγον μήτε νῦν ἀφαιρεθέντα δυσχερανεῖν. εἰ δ’ ἐπὶ τὸ λαβεῖν εἶχεσ ἀσμένωσ, ὥσπερ οὖν εἶχεσ καὶ οὐδεὶσ ἀντερεῖ, καὶ πρὸσ τὴν ἀφαίρεσιν, εὖ οἶδα, δυσχερανεῖσ, καὶ μάλιστ’ εἰ καὶ πρότεροσ αὐτὸσ εὖ ποιήσασ τοῦτον ἐτύγχανεσ.