Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 60:

ὅπερ εὐπραγίασ ὡσ ἀληθῶσ ἴδιον. οὗτοσ δὲ μηδένα τούτου ποιούμενοσ λόγον, ἀλλὰ καὶ παρὰ τὸ κοινῇ συμφέρον καινοτομῶν ἃ μὴ δεῖ, ἐν τοῖσ μεγίστοισ καταβλάπτει τὴν πόλιν, οὐ μόνον ἀσύμφωνον αὐτὴν πρὸσ ἑαυτὴν καθιστὰσ, ἀλλὰ καὶ τῶν πάνυ τοι προσηκόντων ἀποστερῶν καὶ ὧν πᾶσ τισ ἂν αὐτῇ τυγχάνειν εἰσ ἅπαν συνεύξαιτο. τί δ’ ἂν εἰή κατ’ εὐχὴν πόλεσι μᾶλλον ἢ τὸ φίλουσ καὶ εὐεργέτασ ὁσημέραι κεκτῆσθαι; ὧν οὗτοσ, εἰ κύριοσ ἔσται, ταύτην καθάπαξ ἀπάγων, εἰ μὴ τοῦτ’ ἔσται, τούτων αὐτὴν καθάπαξ ἐμπλήσει. εἰ τοίνυν τὸ μὲν τουτονὶ λελυκέναι συνίστησιν ἡμῖν τοὺσ γνωρίμουσ εἰσ ἅπαν καὶ προσέτι πλείουσ ποιεῖ, τὸ δ’ αὖ σώζειν ἐθέλειν ἡμῶν τούτουσ ἀφίστησι, τοσούτῳ κάλλιον καὶ λυσιτελέστερον καὶ πρὸσ αὐτῆσ ὡσ ἀληθῶσ τῆσ πόλεωσ μᾶλλον λύειν τοῦτον ἢ σώζειν, ὅσῳ τὸ τυγχάνειν εὐεργετῶν τε καὶ φίλων ἢ τούτων παντάπασι στέρεσθαι.