Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 59:

τοὺσ δ’ ἡμετέρουσ εὐεργέτασ καὶ φίλουσ, καὶ οἷσ ἀνάγκη δι’ αὐτὸ τοῦτο τὰ πλείστου φασὶν ἄξια χρῆσθαι, τούτουσ, δικαίουσ ὄντασ καὶ μείζονοσ ἧσ νῦν παρ’ ἡμῖν ἀπολαύουσι τυγχάνειν προνοίασ, ἡμᾶσ δὲ καὶ ἃ σφίσι δεδώκαμεν, ὡσ μηδενὸσ ὄντασ ἀξίουσ, ἀφελεῖν ἐθελῆσαι; καὶ τίσ οὐκ οἶδεν ὡσ οὕτω γ’ ἂν τὸ καθ’ ἡμᾶσ εἰσ αἴνιγμα πέσοι, νῦν μὲν οὕτωσ, νῦν δ’ ἐκείνωσ ἔχοντασ, μᾶλλον δὲ οὐδετέρωσ, ἐπεὶ καὶ οὕτω κἀκείνωσ; καὶ μὴν ἅπασ μὲν νόμοσ, δι’ ὧν τοῦ κοινῇ λυσιτελοῦντοσ διὰ πάντων φροντίζει, εὖ πράττειν τοὺσ χρωμένουσ παρασκευάζει, τά τε ἄλλα καὶ τὸ ταὐτὰ διὰ τέλουσ φρονεῖν·