Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 28:

εἰ δ’ ἅμα ταύτησ στερήσονται καὶ ἡμῖν ἔσονται δύσνοι, ὡσ ὑφ’ ἡμῶν ἀτεχνῶσ ὑβρισμένοι, μανία δή που σαφὴσ ἀντὶ μικρῶν καὶ φαύλων λειτουργιῶν τοσούτοισ ἡμᾶσ διαβεβλῆσθαι καὶ κακῶσ ἀκούειν καὶ μῖσοσ ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ ἔχειν, ἐξὸν πᾶν τοὐναντίον θαυμάζεσθαι καὶ φιλεῖσθαι καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν πρὸσ τούτουσ αἰδὼ πάντασ ἐπὶ τὰ ἴσα προτρέπειν. ἀλλὰ μὴν καὶ περί γ’ αὐτῶν τῶν λειτουργιῶν, ἃσ ἀναιρεῖσθαί φησι διὰ τὰσ ἀτελείασ Λεπτίνησ, ἐκεῖνο λέγω, ὡσ εἴ τισ τὴν ἐσομένην ἐντεῦθεν ὄνησιν ἀκριβῶσ ἐξετάσει, καὶ ἣν οἱ τὰσ ἀτελείασ λαμβάνοντεσ τῇ πόλει παρέχουσιν, εὑρήσει τὴν μὲν μείζω τοῖσ ὅλοισ καὶ περιφανεστέραν καὶ ὥστε ταύτησ τυγχάνειν ἀξίαν εὐχῆσ, τὴν δ’ οὐχ ὅσον ἐλάττω καὶ φαύλην παντάπασι καὶ οὐδ’ αὐτὸ τοῦτο διὰ σμικρότητα δοκοῦσαν δήπουθεν ὄνησιν, ἀλλὰ καὶ οἱάν παροραθεῖσαν μηδ’ ὁπωστιοῦν ἂν τῷ κοινῷ λελυμάνθαι.