헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́51́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη)

οὐκ ἀμφοτέρων ἄρα τῶν καιρῶν διήμαρτον, εἴπερ χάριεν μὲν ἥκοντα ἐκ τῆσ ἀποδημίασ δέξασθαι καὶ προσειπεῖν, ἄλλωσ τε καὶ ἀφ’ ὧν συνευξάμεθα ἐπανήκοντα, εἰή δ’ ἄν τι καὶ προπέμψαι ἅμα τῷ μέλει. σὺ δὲ τοῦτον ἥκειν τὸν καιρὸν ἀπέδωκασ· ἐδεξάμεθα οὖν, ἐπειδὴ καὶ ὁ καιρὸσ οὕτω συνῆγε. θεοῦ δὲ, φησὶ Πίνδαροσ, δείξαντοσ ἀρχὴν εὐθεῖα δὴ κέλευθοσ ἑλεῖν τὸ προκείμενον.

καὶ δῆτα σοὶ μὲν πλεῖν ἡμῖν ἐξ οὐρίασ τε καὶ ἐπὶ χρηστοῖσ καὶ δευτέρων ἀμεινόνων ἀγγέλλεσθαι, ἡμῖν δ’ αὖ τὰ ἡμέτερα ἐξ οὐρίασ τε ἀγωνίζεσθαι καὶ ῥοθίῳ κώπῃ παρενεγκεῖν ἅπαντασ Ἕλληνασ ὅσον πλεῖστον ἔξεστιν, Ἀσκληπιόσ τε προστάτησ ἡμέτεροσ καὶ Ζεὺσ ὁ πάντα νέμειν κύριοσ παρέχοι διὰ τέλουσ. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα. μέτειμι δὲ ἐφ’ ἕτερον προοίμιον κατὰ Στησίχορον. σκιαμαχεῖν μὲν οὖν πωσ οἶδ’ ὅτι δεῖ, πρὸσ οὓσ γὰρ εἰρήσεται τὰ λεγόμενα οὐχ ἥκουσιν. ὥστε συμβαίνει ἅμα μὲν σχεδὸν ὥσπερ ἂν εἰσ μάτην γίγνεσθαι τοὺσ λόγουσ, ἅμα δ’ εἶναι σαφέστατον ὡσ ὀρθῶσ καὶ προσηκόντωσ εἰρήσονται. αὐτόθεν γάρ που φανερὸν ὅτι οὐ τὸ ἡμέτερον αἴτιον οὔτε νῦν οὔτε ἄλλοτε πώποτε σὺν θεοῖσ εἰπεῖν, ἀλλ’ ἡ τούτων περὶ πάντα συνήθησ ῥᾳθυμία. σκεψώμεθα δὲ ὥσπερ ἀντωμοσίαν τινὰ ἢ γραφήν. ἀδικεῖν φασί με τὰσ μελέτασ τῶν λόγων οὐ συνεχεῖσ ποιούμενον· εἶναι γὰρ ἂν πάντα ἐπ’ ἐμοί τε καὶ ὑπ’ ἐμοὶ, καὶ τοῦτο ὁμαλῶσ ὑπὸ πάντων λέγεσθαι τὸ εἰ ἐβούλετο· κἂν βουληθῇ ποτε, τοῦτ’ ἐστὶ τὸ ἔγκλημα. εἰ μὲν οὖν κεχαρισμένον τινὰ ἀκοῦσαι λόγον ζητεῖτε, ὥσπερ ἡνίκ’ ἂν πανηγυρίζων τυγχάνω, ληρεῖτε, εἰ δ’ ἀνέξεσθε τἀληθῆ λέγοντοσ, οὐ πάνυ μέμψεωσ ἄξιοσ ἡγοῦμαι φανήσεσθαι. πάντωσ δὲ οὔτε πανήγυρισ τὸ νῦν εἶναι οὔτε παρουσία τοσαύτη ξένων, ἐν οἷσ ἐξελεγχόμενοι δυσχερῶσ οἴσεσθε ‐ λέγω γὰρ οὖν ὡσ πρὸσ παρόντασ τοὺσ ἄνδρασ ‐ ἀλλ’ ἐν ἐλάττοσιν ἢ ἐπὶ Ληναίῳ τὰ τῆσ παρρησίασ ἔσται. διελέχθην μὲν οὖν ὑμῖν καὶ πρότερον περὶ τούτων, ἡνίχ’ ὁ λοιμὸσ ἤκμαζε, τοῦ θεοῦ παρελθεῖν κελεύσαντοσ· εἰρήσεται δὲ καὶ ταῦτα τῆσ αὐτῆσ γνώμησ ἐχόμενα, ἵν’ εἰδῆτε ὅτι ἐγὼ μὲν οὐδ’ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ σφαλερωτάτοισ καιροῖσ ἠξίουν ῥᾳθυμεῖν, ἕτεροι δ’ εἰσὶν οἷσ λόγων ὀλίγον μέλει. πρότερον μὲν οὖν ἔγωγε οὐκ ᾔδειν πρὸσ τί ποτ’ εἰή λεγόμενον τὸ προσεγκαλεῖν τοὺσ φῶρασ, νυνὶ δέ μοι δοκῶ γιγνώσκειν.

ὅταν γὰρ οἷσ ἀπαντᾶν ἐπὶ τὰσ μελέτασ καὶ τὰσ ἀκροάσεισ προσῆκον, τοῦτο παρέντεσ ὡσ οὐδεὶσ ἔσθ’ ὁ λέγων αἰτιῶνται, πῶσ οὐ τὰ σφέτερ’ αὐτῶν ἑτέρων λογίζονται, ὥσπερ ἂν εἴ τινεσ ἡλίου καθαρῶσ φλέγοντοσ μύσαντεσ λέγουσι τὸ φαινόμενον οὐκ εἶναι. ἀλλ’ οἶμαι. ταῦτα μέν ἐστιν αὑτοὺσ ἐξαπατώντων, δοκούντων δὲ ἑτέρουσ. ὡσ δ’ εἰκόσ τέ ἐστι καὶ δεῖ διανοεῖσθαι περὶ τούτων, εἰ βούλεσθε, ἀκούσατε. ἐγὼ νομίζω τὰσ τέχνασ καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα ἄχρι μὲν τοῦ μεταχειρίζεσθαι πρὸσ τοὺσ μετιόντασ εἶναι, τὸ πέρασ δ’ οὐκέτι πρὸσ τούτουσ, ἀλλ’ εἶναι διττὴν χρῆσιν ἁπάσησ τέχνησ, τὴν μὲν αὐτοῦ τοῦ τὸ ἔργον μεταχειριζομένου, τὴν δὲ τῶν χρωμένων. ὅταν μὲν οὖν τισ ἐκλίπῃ τὰσ οἰκείασ πράξεισ, ὑπεύθυνοσ κατὰ τοῦτο· ὁ γὰρ δὴ χρῆσθαι βουληθεὶσ κεκώλυται· ὅταν δ’ ὁ μὲν ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα ἐργάζηται τὰ ἑαυτοῦ, οἱ δ’ ἐκποδὼν ὦσιν, οὐχ ὁ πράττων, οἶμαι, τὰ δέοντα ὑπεύθυνοσ, ἀλλ’ οἱ μὴ χρώμενοι. τί χρὴ τὸν ἰατρὸν τὸν ἀγαθὸν ποιεῖν; παρεσκευάσθαι τὰ φάρμακα, τὴν χεῖρα, τὴν ἐπιστήμην· χρῆσθαι δὲ τούτοισ κελεύειν οὐκέτι τῆσ τέχνησ ἐστὶν, ἀλλὰ δεῖ τὸν κάμνοντα βαδίζειν, ἢ πέμπειν ὡσ ἐκεῖνον. ἂν δέ γε ὁ ἰατρὸσ δέηται τοῦ σωθῆναι δεομένου, ἢ νὴ Δί’ ὁ κυβερνήτησ τῶν πλεῦσαι δεομένων, ἢ τῶν ἀμφισβητούντων ὁ δικαστὴσ, ἢ τῶν στρατιωτῶν ὁ στρατηγὸσ, ἢ ὁ ῥήτωρ τῶν ἀκροατῶν, ἄνω ποταμῶν ἅπαντ’ ἂν εἰή τὰ πράγματα. μὴ γὰρ ὅτι ἐν τοῖσ σπουδαίοισ καὶ τοσοῦτον ἀξίᾳ προήκουσιν, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν βαναύσων τεχνῶν οὐδαμοῦ τοῦτο ἐνομίσθη, τοὺσ δημιουργοὺσ παρὰ τοὺσ χρῄζοντασ ἰέναι δεησομένουσ αὑτοῖσ χρῆσθαι, ἀλλ’ οἱ μὲν χρῄζοντεσ οἰκοδομῆσαι δέονται τῶν τεκτόνων, οὐχ οἱ τέκτονεσ τούτων· γεωργὸσ δὲ ἐπὶ τὰσ τοῦ χαλκέωσ βαδιεῖται θύρασ, ὅταν ἢ σμινύησ ἤ τινοσ ἄλλου τῶν τοιούτων δεηθῇ, καὶ πάλιν γε ὡσ ἐκεῖνον ὁ χαλκεὺσ, ὅταν σίτου. κουρέα δὲ ἤδη πώποτ’ εἶδεσ προσιόντα τῳ καὶ λέγοντα, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν παράσχεσ μοι κεῖραι σεαυτὸν, ἢ τῶν ὀνύχων ἀφελεῖν, ἢ ξέσαι, ταῦτα γὰρ ἔσθ’ ἡ ’μὴ τέχνη; ἀλλ’ οἶμαι, κἂν ἁλουργίδα τισ φορῇ κἂν ὁπωσοῦν ᾖ σεμνὸσ, αὐτὸσ εἶσι παρ’ ἐκεῖνον καὶ καλεῖ γε ὡσ αὑτὸν, ὅταν του τῶν ἐκείνου δεηθῇ.

καὶ τί δεῖ μακρόν τινα ἐκτείνειν κατάλογον τεχνῶν; σχεδὸν γὰρ πάντα ὡσ ἔποσ εἰπεῖν οὕτωσ ἔχοντα εὑρήσομεν. εἶθ’ οἳ μὲν οὐδ’ αὐτοὶ μεῖζον φρονεῖν οὐδενὸσ ἀξιώσαιεν ἂν, οἶμαι δ’ οὐδ’ ἴσον τοῖσ ἄλλοισ, ἀλλὰ καὶ τέχνην ταύτην ἔχουσιν ὑπηρετεῖν τοῖσ πολλοῖσ, οὗτοι μὲν τοὺσ δεησομένουσ ἀναμενοῦσι καὶ οὐ ταπεινωθήσονται περαιτέρω τοῦ σχήματοσ, οἱ δὲ τὴν καλλίστην καὶ τὴν ἐλευθεριωτάτην ἐπαγγελλόμενοι δύναμιν, δι’ ἧσ ἅπαντα πράγματα ἐξετάζεται καὶ δοκιμάζεται, καὶ μικρὰ καὶ μείζω καὶ καλλίω καὶ θάτερα, οὗτοι δ’ οὐκ εἰ μηδὲν ἄλλο, τούτουσ γε μιμήσονται, καὶ τὴν μὲν τῶν λόγων ἐπιμέλειάν τε καὶ μελέτην αὑτοῖσ προσήκειν νομιοῦσι, τὸ δ’ ἢ τούτοισ ἢ ἑαυτοῖσ χρῆσθαι, τοῦτο δ’ ἑτέρων ἔργον ἡγήσονται; καὶ ὡσ ἐοίκεν ὁ μὲν σκυτοτόμοσ καὶ ὑφάντησ, ἐὰν ἀφέντεσ ἐφ’ ᾧ κάθηνται περιέρχωνται συλλέγοντεσ τοὺσ προσφοιτήσοντασ, οὐ μόνον οὐ πράξουσι τὰ ἐπιβάλλοντα ἑαυτοῖσ, ἀλλὰ καὶ διαφθεροῦσι τὰσ τέχνασ, ὁ δὲ ῥήτωρ ἐὰν τοὺσ λόγουσ ἀφεὶσ τοὺσ ἀκουσομένουσ συλλέγῃ, κάλλισθ’ οὕτω περὶ τῶν ἑαυτοῦ βουλεύσεται; οὒκ, ἀλλ’ οὕτω καὶ μάλισθ’, ὥσ γ’ ἐγὼ φαίην ἂν, τὰ ὑπάρχοντα διαφθερεῖ. καὶ μὴν εἰ πανταχοῦ τὸ τὴν τάξιν λιπεῖν αἰσχρὸν καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ, ῥήτωρ γε μάλιστ’ ἂν οὕτω λίποι τὴν τάξιν, εἰ τοὺσ τυχόντασ θεραπεύων φαυλότερον καθ’ αὑτὸν τὸ σχῆμα τῆσ τέχνησ ποιοῖ. σκέψαι γὰρ εἴ σοι τῶν καλῶσ ἐχόντων ἢ λόγον καταλιπόντων εἶναι δοκεῖ τοὺσ μὲν γῆμαι προθυμουμένουσ παρὰ τὰσ τῶν κορῶν θύρασ καθέζεσθαι, θεραπεύοντασ ἢ αὐτὰσ ἢ γονέασ ἤ τινα ἄλλον τῶν προσηκόντων, τοὺσ δὲ τῶν λόγων ἐπιθυμητὰσ εἶναι φάσκοντασ ἀμελήσαντασ θεραπεύειν τὸν ῥήτορα αὐτὸν καὶ πειρᾶσθαι πείθειν ἀμωσγέπωσ προσέσθαι σφᾶσ εἰσ τὴν κοινωνίαν, ἔπειτα καταιτιᾶσθαι καὶ λέγειν ὡσ ἄρ’ οὐ βούλεται. καὶ τίσ ὦ πρὸσ θεῶν σοι Κάλχασ ἢ Μόψοσ ταῦτα ἐμαντεύσατο;

οὐ γὰρ αὐτὸσ ἐπειράθησ. καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γ’ ἔστ’ εἰπεῖν ὡσ ἄρα οἱ μὲν τὰσ ἄλλασ ἐπιστήμασ ἢ τέχνασ μετιόντεσ ἴσασι καλῶσ ἃ δεῖ βεβουλεῦσθαι περὶ αὐτῶν, οἱ δ’ ἐπὶ τῶν λόγων ὄντεσ μόνοι πάντων ἢ μάλιστά γε ἀγνοήσουσιν. ἀλλ’ αὐτὸ δὴ τοῦτο καὶ κάλλιστον καὶ μέγιστον καὶ ἀληθινώτατόν ἐστιν ὑπὲρ τῶν λόγων εἰπεῖν ὅτι τοὺσ μὲν ἄλλο τι πράττοντασ οὐδὲν κωλύει τὰ μὲν τῆσ τέχνησ ἐπίστασθαι, τὸ δ’ ὅπωσ χρὴ βεβουλεῦσθαι περὶ αὐτῶν ἀγνοεῖν. οἱ δὲ λόγοι χωρὶσ τῆσ ἄλλησ δυνάμεωσ καὶ τὸ πῶσ προσοιστέον ἐστὶν αὐτοῖσ παρέχουσι γιγνώσκειν. εἰκότωσ· οἷσ γὰρ περὶ τῶν ἄλλων κρίνειν προσήκει, κομιδῆ περί γ’ αὑτῶν ἀγνοεῖν οὐκ εἰκόσ ἐστι. φέρε δὴ τούτων οὕτωσ ὑποκειμένων τοὐμὸν θεάσασθε, κἂν μὲν εὑρίσκητε ἢ ῥᾳθυμοῦντα ἤ τι τῶν πάντων ἄλλο προὐργιαίτερον τῆσ ἐν τοῖσ λόγοισ διατριβῆσ ποιούμενον ἢ νῦν ἢ πρότερον λέγω, μᾶλλον δ’ ὅλωσ ἐλλελοιπότα ὑπερβολὴν τῆσ περὶ ταῦτα προθυμίασ τε καὶ σπουδῆσ, αἰτιᾶσθε καὶ μέμφεσθε ὅ τι βούλεσθε. εἰ δὲ καὶ σκώμματοσ οὐδὲν ἴσωσ λελοιπότα, ὡσ ἄρα αὐτόχρημα λόγοσ τισ εἰήν, πέρα δ’ οὐδέν μοι περιείργασται πώποτε πλὴν ὅσα πρὸσ θεοὺσ, ταῦτα δ’ εἴργασται μὲν καὶ πέπρακται σὺν αὐτοῖσ εἰπεῖν εἰσ δύναμιν τὴν ἡμετέραν ὡσ ἐπιμελέστατα, περιείργασται δ’ οὐδαμῶσ· εἰ ταῦθ’ οὕτωσ ἔχοντα φαίνοιτο, συγκαλύψασθε ἐπ’ ἀμφοτέροισ οἱ μήτε χρῆσθαι τολμῶντεσ καὶ προσέτι τὰσ γυναῖκασ μιμούμενοι, ἅσ φασιν, ἐπειδὰν αὐταὶ μηδὲν ὧν δεῖ τῇ γνώμῃ ποιῶσι, τοῖσ ἀνδράσι περιτρέπειν τὰ σφέτερ’ αὐτῶν ἁμαρτήματα καὶ κακά. σκοπεῖτε δὴ καθάπερ τινὰσ εὐθύνασ ἐξ ἀρχῆσ ἐξετάζοντεσ ὡσ δυνατὸν διὰ βραχυτάτων. ἐμοὶ γὰρ ἔδωκεν ὁ θεὸσ νέῳ ἔτ’ ὄντι χρῆσθαι διδασκάλοισ καὶ φήμασ πρώτασ παρ’ ἐκείνων ἦ μὴν πρωτεύσειν γενέσθαι μοι. ἀρξάμενοσ δ’ ἐξ ἐκείνου δεῦρ’ ἀεὶ διαγέγονα σχολάζων μαθήμασι καὶ λόγοισ ὅσα μὴ χρεία σώματοσ διεκώλυσεν, ἢ χρόνων περίοδοι συμφορὰσ ἐνεγκοῦσαι μείζουσ τῆσ προαιρέσεωσ.

ἀλλ’ ὅμωσ καὶ τούτοισ διεγιγνόμεθα ὥσπερ τισ Ὀδυσσεὺσ, ἐχόμενοι τῆσ σχεδίασ, ἅτε οὐδ’ ἔρημοι πλέοντεσ ἡμεῖσ γε, ἀλλ’ ὑπὸ τῷ μεγίστῳ καὶ φιλανθρωποτάτῳ τῶν κυβερνητῶν, ὃσ ἡμῖν ἀήτασ ἀνεῖχε τὸ μὴ καταδῦναι. μόνοι δὲ ὧν ἴσμεν Ἑλλήνων οὐ πλούτου χάριν, οὐ δόξησ, οὐ τιμῆσ, οὐ γάμων, οὐ δυναστείασ, οὐ προσθήκησ οὐδεμιᾶσ τοῖσ λόγοισ ἐπεχειρήσαμεν, ἀλλ’ αὐτῶν ἐρασταὶ καθαρῶσ καταστάντεσ ἐτιμήθημεν τὰ πρέποντα ὑπὸ τῶν λόγων. ἄλλοισ μὲν οὖν ὁμιλία παιδικῶν ἡδὺ, τοῖσ δὲ ὡσ πλεῖστα λούσασθαι, τοῖσ δ’ εἰσ πλῆθοσ πιεῖν, τοὺσ δ’ ἵπποι καὶ κύνεσ ἐξέπληξαν. καὶ νὴ Δί’ οἱ μὲν παιδιᾷ προσέχοντεσ ἀφεστᾶσι τῶν λόγων, οἱ δ’ ἕτερ’ ἄττα σπουδάζοντεσ. ἐμοὶ δὲ λόγοι πάσασ προσηγορίασ καὶ πάσασ δυνάμεισ ἔχουσι. καὶ γὰρ παῖδασ καὶ γονέασ καὶ πράξεισ τε καὶ ἀναπαύσεισ καὶ πάντα ἐθέμην τούτουσ. καὶ τὴν Ἀφροδίτην ἐπὶ τούτοισ καλῶ. ταῦτα δέ μοι παίζεται καὶ ταῦτα σπουδάζεται, τούτοισ χαίρω, τούτουσ ἀσπάζομαι, ἐπὶ τὰσ τούτων φοιτῶ θύρασ, καὶ πολλὰ ἂν ἔχων ἔτι πρὸσ τούτοισ ἕτερ’ εἰπεῖν, παραλείπω τοῦ μὴ φορτικὸσ εἶναι δοκεῖν. ἀλλὰ μὴν ὑπέρ γε τῆσ δόξησ οὕτω διενοήθην, ἀπαντῶσαν μὲν αὐτὴν δέχεσθαι καὶ στέρχειν· ἦ γὰρ ἂν παντάπασι βλὰξ εἰήν τισ· πραγματεύεσθαι δὲ μηδὲν εἰσ αὐτὴν ἔξω τῶν λόγων αὐτῶν καὶ τῆσ περὶ τὸν βίον ὀρθότητοσ συμφώνου τούτοισ, ἀλλ’ εἰ μέν τισ εἰσ ταῦτα ὁρῶν βούλοιτο θαυμάζειν, εἰ δὲ μὴ, χαίρειν ἐᾶν. παρόδουσ τοίνυν εἰσ τὸ δημόσιον πλείστασ ὧν ἐγὼ σύνοιδα ἐποιησάμην, καὶ ταῦτα μὴ πόρρωθεν, εἰ βούλεσθε, ἀλλ’ ἐξ αὐτῶν τῶν παρόντων τουτωνὶ χρόνων σκέψασθε. τίνα γὰρ πανήγυριν ἡμεῖσ ἢ τίνα σύλλογον παρεῖμεν τὸ μὴ οὐ κοσμῆσαι τὴν πόλιν ἐν τῷ μέσῳ; καὶ ταῦτα οὐκ ἐνδείᾳ δόξησ. σὺν γὰρ θεοῖσ εἰπεῖν τοσαύτη γεγένηται ὥστε μὴ ἀγωνίζεσθαι δεῖν ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν αὐτὴν, ἀλλ’ ἀσφαλῶσ ἔχειν σιωπᾶν ὑπὲρ τοῦ τὴν οὖσαν διασώσασθαι.

καὶ μὴν τοῖσ ἰδίᾳ συνιέναι σπουδάσασιν οὐκ ἀγωνιζόμενον μόνον παρέσχον ἐμαυτὸν, ἀλλὰ καὶ παραδεικνύντα ἐπιεικῶσ ἐξ ὧν ᾤμην τι βελτίουσ ἔσεσθαι. εἰε͂ν. τὰ μὲν ἡμέτερα τοιαῦτα καὶ τούτοισ παραπλήσια. σκέψασθε δὲ καὶ τὰ ὑμέτερ’ αὐτῶν ἐν τῷ μέρει πρὸσ ταῦτα, ὦ δυσέρωτεσ ὑμεῖσ, οἳ φιλεῖτε μὲν οὑτωσὶ διαφερόντωσ καὶ τῶν Ἑλλήνων ἄκρον εἶναι πεπιστεύκατε, καὶ ταῦτα κἀν τοῖσ γυμνασίοισ καὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν βοᾶτε, πεπόνθατε δὲ ‐ οὐδὲν ἐρῶ πικρότερον, θαρρεῖτε ‐ ταυτὸν τοῖσ παισὶ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν. καὶ γὰρ ἐκείνοισ ἀρκεῖ τοὺσ πατέρασ αὐτοῖσ εἶναι τοιούτουσ, αὐτοὶ δ’ ὡσ τὰ πολλὰ τρυφῶσι· καὶ ὑμῖν ἀρκεῖ παρεῖναι ἐμὲ καὶ λέγειν, τὸ δ’ ἀπαντᾶν καὶ μετέχειν τῶν ξένων ἅπαν ἠξιώσατε εἶναι. ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ βαδίζειν ἐπὶ τὰσ ἀκροάσεισ περὶ τὰσ κολυμβήθρασ οἱ πλείουσ διατρίβετε, εἶτα θαυμάζετε, εἴ τινεσ ὑμᾶσ τῶν λεγόντων λανθάνουσι· τὸ δ’ ἀληθὲσ οὐ βούλεσθε, οἶμαι, πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ λέγειν, ὅτι οὐκ ἔνεστι λίθων ἐρῶντασ οὐδὲ λουτρῶν ἐξηρτημένουσ οὐδ’ ἃ μὴ δεῖ τιμῶντασ τὰσ περὶ τοὺσ λόγουσ διατριβὰσ γιγνώσκειν, ἀλλὰ τὰ ὑμέτερ’ αὐτῶν ἀνατίθετ’ ἐμοὶ καὶ βλασφημεῖτε μετ’ εὐφημίασ, εἰ γὰρ ἐβούλετο, καὶ τοιαυτὶ λέγοντεσ, ὡσ νῦν γε νυστάζοντα δηλονότι. καίτοι λόγοσ μὲν λόγον, ὥσ φησιν Ὅμηροσ, ἀμείβεται, καὶ ὁποῖ’ ἄττ’ ἂν εἴπῃ τοιαῦτ’ ἂν ἀκούσεσθαι χρὴ προσδοκᾶν, ῥήτορα δ’ εἶναι φάσκοντα λαβόντα αἰτίαν οὐ προσήκουσαν μὴ χρήσασθαι τοῖσ οἰκείοισ ὀργάνοισ ἔσχατα συμφορᾶσ. ἐγὼ τοίνυν θεῶν εὐμενῶν ὄντων τοὺσ μὲν κατ’ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ ἀγῶνασ οὐ σφόδρα φήσαιμ’ ἂν δεδιέναι, δέδοικα δὲ τοὺσ δεινοὺσ ἀνταγωνιστάσ. εἴπω τίνασ; τοὺσ λίπα ἀληλιμμένουσ τουτουσὶ καὶ τὸν φοίνικα περικομίζοντασ, οὐκ εἰσ ἀκροάσεισ μὰ Δία ῥητόρων συγκαλοῦντασ, ὥσπερ ἐγὼ καὶ περὶ Κῶν ταυτηνὶ τὴν Μεροπίδα καὶ ἐν Κνίδῳ ποτὲ εἶδον ἐπ’ ἐμαυτοῦ γενόμενον, ἀλλ’ ἴστε ὅτι δεξαμενὰσ ἐπαινοῦσι, καὶ δεῦρ’ ἄγ’ ἰὼν νῆα κατάστησον, καὶ τοῖσ καταίρουσι τοιαῦτ’ ἐπαγγέλλουσι καὶ τοιαῦτα προξενοῦσιν. ὅταν οὖν ἑτέρωθεν μὲν ὁ ῥήτωρ ἀγωνιούμενοσ εἰσίῃ, ἑτέρωθεν δὲ ὁ ῥέμβοσ ὑμῖν ἀμφιθαλὴσ ἥκῃ τὰ τοιαῦτα ὑπισχνούμενοσ, εἰκότωσ, οἶμαι, συμβαίνει τὴν νίκην ἐκείνου τοῦ μέρουσ γίγνεσθαι, καὶ μήτε πρεσβύτερον μηδένα μήτε νεώτερον ῥᾳδίωσ ἐθέλειν σωφρονεῖν.

ταῦτ’ ἐστὶν ἃ τοὺσ λέγοντασ ὑποσκελίζει, ταῦθ’ ὥσπερ νέφοσ ἢ σκοτόμαινα ἐπισκοτεῖ πᾶσι τοῖσ περὶ παιδείαν καλοῖσ. πρὸσ δὲ τούτοισ οἱ κατάπτυστοι σοφισταὶ πείθουσιν ὑμᾶσ ὡσ ἄρα καὶ τῷ Ὁμήρῳ τοῦτο μέγιστον ὑπάρξειεν, υἱὸν Μέλητοσ γενέσθαι. πᾶσ τισ οὖν ἱέται σπουδῇ παρὰ τὸν πατέρα αὐτοῦ φιλοσοφήσων ἐκεῖ, καὶ οὐδὲ ἐξ αὐτῶν τούτων ἐνθυμηθῆναι δύνασθε εἰ τὰ μάλιστα ἀληθῆ λέγουσιν, ὅτι οὐδ’ αὐτῷ τῷ Ὁμήρῳ ἤρκει παρὰ τὰσ ὄχθασ ἐσκηνῆσθαι τοῦ πατρὸσ, οὐδὲ τοῖσ ἰχθύσι συμπαρανεῖν ἀδελφοῖσ οὖσιν ἑαυτοῦ, ὡσ ὁ τούτων λόγοσ, ἀλλ’ οὕτωσ αὐχμηρόν τινα ἐβίω βίον ὥστε πολλαχῆ δῆλόσ ἐστι στέργων, εἰ τῶν ἀναγκαίων εὐποροίη, λουτρὰ δὲ αὐτοσχέδια καὶ δὴ ἐπ’ ὀνήσει καμνόντων σωμάτων, ὥσ φησι Πλάτων, ἀπεδέχετο, περαιτέρω δὲ οὐκ εἰά τρυφᾶν. τὸ δὲ πλείστην ἅπασιν ἁπάντων ὀλιγωρίαν ἐμπεποιηκὸσ ἡ ἀδιήγητόσ ἐστιν αὕτη φθορά. πᾶσ γάρ τισ δεδιὼσ μὴ φθάσειε προδιαφθαρεὶσ, αὑτὸν ἐλπίζων ἀπόλλυσι, πάντα μὲν τὰ αἴσχιστα ἐν κέρδουσ τάξει τιθέμενοσ, πᾶν δ’ ὅσον χρηστὸν ζημίαν καὶ πόνουσ ἄλλωσ ὑπολαμβάνων, ὡσ εἰ μὴ ἀμφότερα λωβηθεὶσ ἀπίοι παρὰ τοὺσ πλείονασ καὶ τὴν γνώμην καὶ τὸ σῶμα, οὐκ ἐσομένησ αὐτῷ χώρασ ἐκεῖ. τὸ δ’, οἶμαι, πᾶν τοὐναντίον ἦν· ἐπειδὴ τοιαῦτ’ ἀφέστηκεν, ἀπολαῦσαι τοῦ βίου τὰ κάλλιστα, ἑώσ ἔξεστιν, ἵν’ εἰ μὲν τῆσ σωζομένησ μοίρασ εἰήμεν, ἐν τοῖσ καλλίστοισ σωζοίμεθα, ἐν μαθήμασι καὶ λόγοισ, καὶ μὴ τὴν ὑειόν ἁρμονίαν ἡρμοσμένοι νύκτα ἐκ νυκτὸσ καὶ ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ καλινδοίμεθα, εἰ δὲ μὴ, κέρδοσ γ’ ᾖ πᾶν ὅ τί τισ προὔλαβεν. ἢ πρὸσ θεῶν λούσασθαι μὲν κέρδοσ ἐστὶ ζῶντα, ὃ καὶ τελευτήσαντα μενεῖ δήπουθεν, λόγων δὲ ὧν εἴργεσθαι μετὰ τὴν τελευτὴν ἀνάγκη, τούτων ζῶντα ἀπολαῦσαι, καὶ αὐτὸν λέγοντα καὶ ἑτέρῳ παρόντα, ἀηδία, καὶ τῇ μὲν ἑταίρᾳ συγγενέσθαι κεφάλαιον εὐδαιμονίασ, ἀνδρὶ δὲ τῷ πρώτῳ τῶν Ἑλλήνων συγγενέσθαι καὶ ὁσονοῦν εἰσ κατάραν τελεῖ;

καὶ τῇ μὲν γαστρὶ χαριστέον, ἐξ ἧσ αἱ πλεῖσται τῶν νόσων, ὅσα δ’ εἰσ λόγουσ ὕθλον ἄλλωσ καὶ σκιὰν ὑποληπτέον, ὦ χρηστοὶ καὶ τὴν οἰκουμένην ὑμεῖσ παιδεύοντεσ πρὶν ὑμᾶσ αὐτούσ; ἀλλ’ ὥσπερ ἐμὲ ἀξιοῦτε βούλεσθαι λέγειν, οὕτωσ ὑμῖν αὐτοῖσ παρακελεύσασθε ἐμὲ ποιεῖν βούλεσθαι λέγειν, εἰ δὲ μὴ, ἑκάτεροι τὸ ἑαυτῶν πράξομεν. ἐγὼ μὲν γὰρ οὐδ’ οὕτωσ ἀνήσω λέγων, ἑώσ ἂν θεὸσ εὐμενὴσ ᾖ, ὑμεῖσ δὲ ἀγνοήσετε ἀεί. ταῦτ’ οὖν, εἰ μὲν βούλεσθε, ἀπολογίαν, εἰ δὲ βούλεσθε, ἐπιτίμησιν ἀπ’ εὐνοίασ, εἰ δὲ καὶ ὡσ ἀμφότερα εἰρήσεται, ἀλλ’ οὖν ἀληθῆ γε καὶ συμφέροντα ἀκούειν ἅπασιν εἴρηται. ἢ οὖν παυστέον, φησὶ Δημοσθένησ, τούτων τῶν ἐθῶν, ἢ τοῦ γ’ Ἱππολύτου καὶ τοῦ Βελλεροφόντου μὴ ῥᾳδίωσ οὑτωσὶ καταψεύδεσθε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION