Aristides, Aelius, Orationes, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 12:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 12:)

νῦν δ’ ἐκείνῳ μὲν καὶ τὰ ξύλα καὶ τοὺσ λίθουσ ἄγειν προστίθησιν ὁ μῦθοσ δι’ ὑπερβολῆσ, οἱ δ’ ἀντὶ ξύλων αὐτοὶ καὶ λίθων εἰσὶ τῷ μὴ κινεῖν. ἀλλ’ ἡμεῖσ οὐ τοῦτο προὐθέμεθα σκοπεῖν, πόσοι πταισμάτων εἰσὶ τρόποι περὶ τοὺσ λόγουσ, οὐδ’ εἴ τινεσ καὶ ἕτεροι δυστυχοῦσιν, ἀλλ’ ὅτι τῆσ ἀρετῆσ οὐδεμία πω κακία τρόπαιον ἔστησεν. οὐδ’ ἀφ’ ἑνὸσ πράγματοσ τοῦτο λέγοντεσ οὐκ ἂν αἰσχυνοίμεθα· ἐπεί τοι καὶ τούτων αὖ τινα τῶν περὶ τοὺσ ὄχλουσ καλινδουμένων καλῶσ ἐγώ ποτ’ ἐφώρασα τἀναντία πράττοντα ἢ ἔσπευδεν. ᾖδε μὲν γὰρ ἐγκλίνασ τῶν χαρίτων ἕνεκα, ἀκροτελεύτιον δ’ ἐπεφθέγγετο ἐφ’ ἑκάστῳ τῶν κομματίων ὥσπερ ἐν μέλει ταυτόν. οἱ δ’ ἀκροαταὶ καὶ ἐρώμενοι οὕτω σφόδρα ἐξεπλήττοντο καὶ κατείχοντο ὑπὸ τοῦ μέλουσ ὥσθ’ ὅτε δὴ ἐγίγνοντο πρὸσ τῷ ῥήματι, ἐκγελάσαντεσ ἂν αὐτοὶ ὑπέβαλον, οὐκ ἀνταποδιδόντεσ ὥσπερ ἠχὼ τὴν φωνὴν, ἀλλὰ καὶ προλαμβάνοντεσ. καὶ δῆτα ἡδὺσ ἦν ὁ κορυφαῖοσ ἰὼν κατόπιν τοῦ χοροῦ. προσῆπτον δέ τι καὶ ἄλλο τοῦ κόρδακοσ οὕνεκα, ὥστ’ ἐλεινὸν τὸ χρῆμα τῆσ συναυλίασ εἶναι τοῦ τε σοφιστοῦ καὶ τῶν ἑταίρων ἐφ’ οἷσ ἐπτόητο. τοιαῦτα οἱ τὸ βέλτιον τιμῶντεσ ἆθλα φέρονται παρὰ τῶν λογίων θεῶν καὶ τοιαῦτα οἱ λυμαινόμενοι τοῖσ λόγοισ. ἔπειτα ποιοῦσι παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἀνδρόγυνοσ ἢ εὐνοῦχοσ μὴ τὴν ἀσθένειαν τοῦ σώματοσ μηδὲ τὴν τύχην αἰτιῷτο, προνοίᾳ δὲ φάσκοι γενέσθαι τοιοῦτοσ. ἀλλ’ οὔτ’ ἀληθῆ λέγεισ, ὦ τᾶν, οὔθ’ ὅλωσ σωφρονεῖσ, εἰ φὴσ ἑκὼν ταῦτα τιμῆσαι. καὶ νῦν ἐγὼ κινδυνεύω φιλανθρωπότεροσ περὶ τούτουσ εἶναι τοῖσ λόγοισ τούτοισ ἤπερ αὐτοὶ περὶ σφᾶσ αὐτούσ. ἐγὼ μὲν γὰρ ἄκοντασ αὐτοὺσ ἀποφαίνω καὶ δυστυχίᾳ τινὶ τοῦτο πάσχοντασ, οἱ δ’ ἐξεπίτηδέσ φασι ποικίλλειν. οἱ δὲ νόμοι τοὺσ ἑκουσίωσ πλημμελοῦντασ διπλασίαν τὴν ζημίαν ἐκτίνειν κελεύουσι τῶν ἀκόντων βλαψάντων.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION