Aristides, Aelius, Orationes, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 8:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 8:)

ὅτῳ γὰρ ἄν τισ χαίρῃ, τοῦτ’ ἀνάγκη ποθεῖν. διὸ τῶν μὲν αἰσχρῶν οὔ φασιν ἔρωτα εἶναι, τῶν δὲ καλῶν κἀν θεοῖσ εἶναι ποιηταὶ λέγουσιν. οὕτω τοίνυν καὶ τὸ τῶν λόγων κάλλοσ μετὰ τῆσ ἁπάσησ φύσεωσ καὶ τοῦτ’ ἔχει, κηλεῖν τοὺσ ἀκούοντασ. ὥστ’ οὐχ ὑπὲρ τοῦ πείθειν τὰ χείρω δεῖ λέγειν, ἀλλὰ πειρατέον ὡσ κάλλιστα λέγειν, ἵν’ ὡσ πλείστουσ ἄγοιμεν. ὥσπερ γὰρ τῶν ἐπῳδῶν αἱ κράτισται μάλιστα ἄγειν πεφύκασιν, οὕτωσ οἱ κράτιστοι τῶν λόγων μάλιστα πείθειν πεφύκασι. τὸ δὲ ταῖσ διαφθοραῖσ ταύταισ νομίζειν ἐνεῖναί τι χρηστὸν ἢ κεχαρισμένον παραπλήσιόν ἐστιν ὥσπερ ἂν εἰ κἀν τοῖσ σώμασι τοὺσ μὲν φθόῃ κάμνοντασ καὶ τοὺσ ὑδεριῶντασ καὶ τοὺσ ἀλφοῖσ ἢ λέπρᾳ ποικίλουσ, τούτουσ μὲν ὡσ ἥδιστα κατεσκευάσθαι φάσκοιμεν καὶ πολλοὺσ ἐπιθυμητὰσ ἔχειν, οἷσ οὐδ’ ἀπαντῆσαι πρῶτον οὐδ’ ἂν εἷσ δέξαιτο, τοὺσ δ’ ὁμοῦ τῷ τῆσ ὑγιείασ ἀγαθῷ καὶ πρὸσ ἔσχατα κάλλουσ τετιμημένουσ ἔλαττον ἔχειν τούτων πειθοίμεθα. ἄνω μέντἂν ποταμῶν οὕτω γε πηγαὶ ῥέοιεν. μὴ τοίνυν ὅτι ἐν τοῖσ σώμασιν, ἀλλ’ ἐν τοῖσ πλάσμασι καὶ τοῖσ ἀγάλμασι ποῖ’ ἄττα μάλιστα χειροῦνται τοὺσ ἐντυγχάνοντασ; ἆρ’ οὐ τὰ κάλλιστα καὶ μεγαλοπρεπέστατα καὶ πρὸσ τοὔσχατον ἥκοντα τῆσ εἰσ ταῦτ’ ἀκριβείασ; ὁ Ζεὺσ οὑλύμπιοσ, ἡ Ἀθήνησιν Ἀθηνᾶ, λέγω τοῦτο μὲν τὴν ἐλεφαντίνην, τοῦτο δ’, εἰ βούλει, τὴν χαλκῆν καὶ νὴ Δία γ’, εἰ βούλει, τὴν Λημνίαν, ἅπαντα ταῦτα ὑπερβολὴν μὲν ἀρετῆσ τῷ δημιουργῷ, τοῖσ δὲ θεαταῖσ ἡδονῆσ ἔχει. ταυτὸν δὲ τοῦτο καὶ περὶ τῶν Ἀπελλοῦ φαίησ ὂν, οἶμαι, γραμμάτων, κἂν εἴ τιν’ ἄλλον ἐθέλοισ θαυμάζειν, ἡ γραμμὴ σωθεῖσα τὸ πᾶν ἔσωσεν. εἰε͂ν. νεὼσ δ’ αὖ τοὺσ ποίουσ καὶ τίνασ μάλιστα ὁρῶντέσ τε χαίρομεν καὶ ἐκπληττόμεθα καὶ ἀπαλλαττόμεθα ὡσ ἀηδέστατα πάντων;

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION