Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 31:)

ἐγὼ τοίνυν ὑπερβολὴν ἔτι ποιήσομαι· ἔστω ταῦτα πάντα ἄρρητα· ἐκεῖνο πρὸσ θεῶν ἔχεισ εἰπεῖν, ὡσ ἄρα χρείασ μὲν οὐδεμιᾶσ ἕνεκα οὐδὲν ἔδρων, τηνάλλωσ δὲ σοφιστοῦ νόμῳ καὶ χαυνότητι ταῦτα ἐκομψευόμην καὶ σχήματοσ ἕνεκα; οὐ πάντεσ ἐμοὶ συνίσασιν ὅσον τούτων χωρὶσ εἰμί; οὐ πᾶν ἕτερον τὸ ἡμέτερον; οὐκ ἐπ’ ἔσχατον μὲν ἀληθείασ ἥκοντασ τοὺσ λόγουσ ἐκ τῶν δυνατῶν ὁρᾶτε, ἐπ’ ἔσχατον δ’ ἀληθείασ πᾶσαν τὴν περὶ αὐτῶν βουλὴν ἅπαντεσ ὁρᾶτε; ποίαν ἢ χειρῶν ἐγὼ κίνησιν, ἢ χειλῶν παραγωγὴν ἐξεπίτηδεσ περαιτέρω τοῦ μετρίου νενόμικα; ποῖον ἐσθῆτοσ σχῆμα λυπηρόν; ὥσπερ ἤδη τινὲσ αὑτοὺσ ἀπέκρυψαν τοῖσ ἱματίοισ, ἴσωσ μὲν τιμήσαντεσ τῆσ ἀξίασ αὑτοῖσ· ἐγὼ δ’ οὒ, καίτοι πλείονοσ σκέπησ ἢ κατὰ τοὺσ πολλοὺσ δεόμενοσ, ὅμωσ τὸ πρόβλημα τοῦτο ἔφυγον. ἀλλὰ ἄλλο τι τοιοῦτον πώποτε ἐπλασάμην; ἀλλὰ ὀρχοῦμαι δίπτυχα, ὥσπερ ἕτεροί τινεσ; ἀλλὰ προσήκει μοί τι κακῶν ἀλλοτρίων; ἀλλ’ εἰσ τοσοῦτον ἥκει μοι σχολῆσ; ἀλλ’ ἔμοιγε ἱκανὸν, ἂν περὶ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ καὶ τἀναγκαῖα πραγματευόμενοσ οἱο͂́σ τε ὦ διαγίγνεσθαι, μηδὲν ἐπακτὸν κακὸν ἐμαυτῷ προστιθέμενοσ. οὐκοῦν ἁφθεὶσ ὑπὸ τοῦ λόγου ταῦτ’ ἔλεγον. ὥστ’ εἰ ὅτι μάλιστα μὴ δεῖ μὲν παραληρεῖν, ὡσ σὺ φῂσ, ἐκ δὲ τῆσ τοῦ λόγου ῥύμησ καὶ τὸ τοιοῦτον ἐπέρχεται, τί τῆσ ἀδυνάτου συμβουλῆσ πλέον; ὥσπερ ἂν εἴ τινα ὑπὸ πνεύματοσ ἁρπασθέντα ἐν τῇ θαλάττῃ σὺ κελεύοισ ἀτρεμεῖν καὶ μένειν, ἀπὸ τῆσ ἀκτῆσ λέγων, ὁρᾷσ, ἐγὼ κάθημαι σιωπῇ. καί μοι δοκεῖσ κατὰ τὴν παροιμίαν τὸν ὑπὸ τῆσ ἐχίδνησ δηχθέντα αἰτιᾶσθαι, μηδεπώποτ’ αὐτὸσ δηχθείσ. ταῦτα δ’ ἄν σου Φιλοκτήτησ ὁ τοῦ Ποίαντοσ οὐκ ἠνείχετο ἀκούων. ἀλλὰ γὰρ ἴσωσ ᾠήθησ με τούτων ἕνα τῶν σοφιστῶν εἶναι, οὓσ οἱ προσαγωγεῖσ νουθετοῦσι καλῶσ ποιοῦντεσ. ἔγωγ’ οὖν ἤδη ποτὲ εἶδον σοφιστὴν μεταξὺ λέγοντα ὑπὸ προσαγωγέωσ ἐξαγόμενον οὕτωσ ὡσ ὅ τε προσαγωγεὺσ ἀμείνων ᾤετο εἶναι γνῶναι καὶ ἅττα ἐκείνῳ ῥητέον καὶ εἰσ ὅσον καὶ αὐτὸσ δὴ ἐκεῖνοσ συνεχώρει, ἀλλὰ μὴ πάντα ἐν ταὐτῷ φύρειν, ἵνα μὴ καὶ γέλωτα ὀφλήσῃ. ἡμεῖσ τοι καὶ εἰσ τὸ σῶμα πληγέντεσ οὐκ ἐπ’ ἀγεννεῖσ ἱκετείασ ἰατρῶν ἀφικόμεθα, ἀλλὰ καίτοι σὺν θεοῖσ εἰπεῖν τοὺσ ἀρίστουσ τῶν ἰατρῶν φίλουσ κεκτημένοι κατεφύγομεν εἰσ Ἀσκληπιοῦ, νομίσαντεσ εἴτε δέοι σώζεσθαι, δι’ ἐκείνου κάλλιον εἶναι, εἴτε μὴ ἐγχωροῖ, καιρὸν εἶναι τεθνάναι.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION