헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́49́0́029́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 29:)

εἰ δὲ μὴ, τοὺσ πολλοὺσ ἐκφεύγειν ἐστὶν ἃ τῶν κρειττόνων μὴ λαθεῖν. σὺ δὲ τὸν νόμον μεταβάλλεισ καὶ τὴν τάξιν ἐναλλάττεισ, ἣν ἡ φύσισ κατέδειξεν οὐκ ἐν ἀνθρώποισ μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ζώοισ, αὕτη δ’ ἐστὶν ἀκούειν τοῦ βελτίονοσ, καὶ νομίζεισ τὸν ἀετὸν οἱο͂́ν τ’ εἶναι τὸ ἴσον κινεῖσθαι τῷ κολοιῷ, οὗ καὶ προσιόντοσ ἔτι πόρρωθεν δήλη τοῖσ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν δυναμένοισ ἡ ἀλκὴ σχίζοντοσ τὸν ἀέρα, ὥσπερ ὅταν ναῦται τῇ κώπῃ τὴν θάλατταν. οἱο͂́ν τι λέγω, ἔστι κάλλη περὶ λόγουσ, ὡσαύτωσ δὲ περὶ ποίησιν, καί τινεσ ἰδέαι καὶ πόρρω καὶ ἐγγὺσ ἀλλήλων, ἃσ ἅμα μὲν πάσασ λαβεῖν οὐ ῥᾴδιον, μέροσ δὲ ἕκαστοσ ἀποτεμόμενοσ κατὰ τοῦτο ηὐδοκίμησεν· Ὅμηρον δὲ, εἰ βούλει, ποιητῶν ἐξαίρει λόγου. ὅταν οὖν τισ ἀγώνισμα ποιήσηται διὰ πάντων τῶν καλῶν τούτων διεξελθεῖν καὶ πάσασ μίξεισ μῖξαι περὶ τοὺσ λόγουσ, καὶ πρῶτον μὲν τὰ ἤθη πρέποντα τοῖσ καιροῖσ ἀποδοῦναι, ἔπειτα τὰσ συζυγίασ, οὗ μὲν ἀκριβείασ δεῖ, ἐνταῦθα ὡρ́αν προστιθεὶσ, οὗ δ’ ἐργασίασ, ἐνταῦθα τάχοσ, τῷ δὲ περιττῷ σαφήνειαν, χάριν δὲ οὗ σεμνότησ, οὗ δὲ εὑρ́εσισ, ἐνταῦθα διαχειρίζειν, οὗ δὲ τολμήματα, ἐνταῦθα ἀσφάλειαν, ἐφ’ ἅπασι δὲ ῥᾳστώνην καὶ δρόμον, καί μοι παρείη περὶ τούτων ἄμεινον σοῦ καὶ τῶν σοὶ προσομοίων ἐπίστασθαι, σκοτοδινιᾷ δὴ πᾶσ ἐνταῦθα ἀκροατὴσ καὶ οὐκ ἔχει τίσ γένηται, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παρατάξει κυκλούμενοι θορυβοῦνται, καὶ ὡσ ἕκαστοσ ἔχει φύσεωσ ἢ δυνάμεωσ οὕτωσ ἐπαινεῖ, ὁ μὲν τῆσ λέξεωσ τὴν ἀκρίβειαν, ὁ δὲ τοῦ νοῦ τὴν λεπτότητα, ὁ δὲ ὡσ ὡραία. ὁ δὲ ῥήτωρ ὑπὲρ αὐτῶν ῥήγνυται. τί φῄσ; οὐχ ὁρᾷσ τὸ ἀγώνισμα οὐδὲ ἀπὸ πολλοῦ, ἀλλ’ εἰσ ἑκάτερον, φησὶ, τῶν αὐλῶν ἐμοῦ χωρὶσ αὐλοῦντοσ καὶ πάσαισ ἅμα ταῖσ ἁρμονίαισ χρωμένου κάθησαι πρὸσ ἑνόσ τινοσ τῶν δακτύλων κίνησιν βλέπων, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἐν λύρᾳ ἢ κιθάρᾳ πάντων ὁμοῦ δεικνυμένων μιᾶσ χορδῆσ ἤχου δοκοίησ ἀκούειν. διδάσκει σε ὁ ῥήτωρ, ἄλλου μὲν οὐδενὸσ ἕνεκα, ἴχνοσ δέ τι θεῖον σώζων ἐν αὑτῷ καὶ προνοούμενοσ καὶ σοῦ καὶ ἑτέρων, μάλιστα δὲ αὐτῆσ τῆσ φύσεωσ τῶν λόγων, ὅπωσ αὐτῶν τὰ σπέρματα εἰσ γνῶσιν ἐλθόντα σωθείη κατὰ τὸ δυνατόν. ταῦτ’ ἐστὶν, ὦ τἀμὰ μὲν εἰδὼσ, τὰ σαυτοῦ δ’ ἀγνοῶν, ἃ κἀμὲ πρώην ἐκίνησε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 29:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 29:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION