헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́49́0́020́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 20:)

εἰ μὲν γὰρ κἀκείνῳ ταῦτ’ ὠνείδιζεσ, πόρρωθεν συκοφάντησ εἶ, εἰ δ’ ἐκεῖνόν γ’ ἂν ἀφῆκασ, τοῖσ αὐτοῖσ ἐμὲ συκοφαντεῖσ. δοκεῖ δέ μοι καὶ τὸ ἐπίγραμμα οὐκ ἔξω τῆσ Δημοσθένουσ γνώμησ ἔχειν τὴν ἐπιγραφὴν, ὃ νῦν ἀναγιγνώσκομεν ἐν Κεραμεικῷ. ἐμοὶ μὲν οὖν ἐξήρκει, ἐπειδή γε καὶ ῥητόρων ἐμνήσθην, τάττοισ γὰρ ἄν που καὶ ἡμᾶσ ἐνταῦθα χοροῦ· οὐ μὴν ἀλλ’ ὑπέρ γε τῆσ ἀληθείασ διὰ πάντων ἐθέλω τὸν λόγον ἐξακριβῶσαι, ὅπωσ καὶ γνῷσ οἱο͂σ ὢν ἐμὲ νουθετεῖσ, τῆσ παροιμίασ σοι λεγούσησ αἰπολεῖν. σκόπει δὴ καὶ ἑτέραν ἀπολογίαν ἀνδρὸσ σοφοῦ, ὃσ τοσοῦτον ἀπέχει τοῦ κομπάζειν ὥστε καὶ τοὺσ σοφιστὰσ ἤλεγχε περιιὼν ὡσ μάτην θρασυνομένουσ. λέγει τοίνυν τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀπειλῶν ὡσ, ἐὰν αὐτὸν ἀποκτείνωσιν, ἕτερον τοιοῦτον οὐχ εὑρήσουσι. καὶ ταῦτα εἰσ ἀξιόχρεων ἀναφέρει τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖσ. καὶ ἐγὼ οἶμαι, φησὶν, οὐδέν πω ὑμῖν μεῖζον ἀγαθὸν γενέσθαι ἐν τῇ πόλει ἢ τὴν ἐμὴν τῷ θεῷ ὑπηρεσίαν. τοιαῦτ’ ἄττα ἐστὶν ἐν ἀπολογίᾳ Σωκράτουσ. καὶ γάρ τοι καὶ ἑάλω διὰ ταῦτα, φαίησ ἄν. καὶ μετέγνωσάν γε οἱ καταγνόντεσ, φαῖεν ἂν οἵ γε ἀπ’ ἐκείνων. νὴ Δί’ ἀλλ’ οὐκ εἶπε τούτουσ τοὺσ λόγουσ Σωκράτησ αὐτόσ. ἔστω τοῦτο. ἀλλ’ εἰ τὰ μάλιστα αὐτὸσ μὲν μὴ εἶπεν, ἕτεροσ δὲ ὁμότιμοσ εἴρηκεν ὡσ ἐκείνῳ προσήκοντασ, εἰσ ταυτὸν ἀφικνεῖται. φημὶ δ’ ἐγὼ καὶ διὰ βίου Σωκράτη μεγαλαυχεῖσθαι, καὶ εἰ τοὺσ πολλοὺσ λέληθεν. ἢ τί νομίζεισ εἶναι τὴν πολλὴν εἰρωνείαν αὐτοῦ; ἐγὼ μὲν ἡγοῦμαι ὅτι τοῖσ πολλοῖσ ἐκεῖνοσ ὥσπερ παισὶ διελέγετο, ὡσ ἀληθῶσ προσπαίζων τε καὶ ὡσ εὐηθικοῖσ οὕτω προσφερόμενοσ. οὐκοῦν ὅτε σπουδῇ μὲν οὐκ ἐθαύμαζεν, οὐτ’ ἔφασκεν, οὐδ’ αὖ διενοεῖτο περὶ ἑαυτοῦ ὡσ τῷ ὄντι οὐδενὸσ ἀξίου, φαίνεται δ’ ὅμωσ τοῖσ ῥήμασι τούτοισ χρώμενοσ, ἄλλο τι ἢ περιλείπεται ὡσ οὐδενὸσ ἀξίων ὄντων πρὸσ ἑαυτὸν φαίη γ’ ἄν τισ οὑτωσὶ συμβαίνειν; καὶ δὴ τὸν μὲν Σωκράτη, εἰ βούλει, παρίημι, τὸν δὲ Ἰφικράτη σκόπει, ἄνδρα οὐ μεθόριον ῥήτοροσ καὶ στρατηγοῦ, ἀλλ’ ἀμφοτέρων ἐφικνούμενον. ἆρ’ οὖν διῆλθέσ ποτ’ αὐτοῦ τὴν ἀπολογίαν τὴν ὑπὲρ τῆσ δωρεᾶσ; καίτοι τίθει μὲν, εἰ βούλει, Λυσίου τὸν λόγον εἶναι, τίθει δ’ Ἰφικράτουσ, εἰ τοῦτο αἱρεῖ. ἔστι τοίνυν οὐδὲν οὕτω τοῦ παντὸσ ἀγῶνοσ ἐπιφανὲσ ὡσ τὸ φρόνημα, ὃ δὴ καὶ ποιεῖ κρείττω Λυσίου τῶν πολλῶν εἶναι τὸν λόγον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 20:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 20:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION