헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́49́0́002́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 2:)

τοσοῦτον δ’ ἡμῖν εἰπὲ, πότερον συγχωρεῖσ μὲν ποιεῖν αὐτοὺσ, γιγνώσκειν δ’ οὐκ ἐπιτρέπεισ περὶ αὐτῶν τούτων ἅ τισ ποιεῖ· καὶ τί γένοιτ’ ἂν χάριεν τοῦ ποιοῦντοσ μὲν, οὐ γιγνώσκοντοσ δὲ ὃ ποιεῖ; ἆρ’ οὖν γιγνώσκειν μέν ἐστι περὶ τῶν πραγμάτων, φρονεῖν δὲ ὑπὲρ ὧν γιγνώσκει τισ οὐκ ἔστιν; ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε αἴνιγμα καὶ πέρα γε ἴσωσ αἰνίγματοσ ἂν εἰή. οὐκοῦν περὶ ὧν φρονεῖν, περὶ τούτων καὶ λέγειν φασὶ δεῖν οἱ σοφοὶ, εἰ μή τι σὺ κἀνταῦθα ἕτερον λέγεισ. σκόπει τοίνυν ὡσ τὸ πᾶν ὡμολόγηκασ ἓν τὸ πρῶτον δούσ. εἰ γὰρ ἓν μὲν τῶν καλῶν κατ’ αὐτόν σε τὸ τοὺσ λόγουσ ποιεῖν, ποιεῖν δὲ ἀμήχανον καλῶσ ὁτιοῦν μὴ γιγνώσκοντα περὶ αὐτοῦ, ἀλλὰ μὴν περὶ ὧν γε γιγνώσκειν, περὶ τούτων ἀνάγκη καὶ φρονεῖν, περὶ δ’ ὧν φρονεῖν, καὶ λέγειν, δέδωκασ περὶ ὧν τισ ποιεῖ, περὶ τούτων χρῆναι καὶ λέγειν. νὴ Δί’ ἀλλ’ ἐν εἰδόσιν ἦν τὰ λεγόμενα. τί δῆτ’ ἂν ἐποίησασ, ἢ οὐ κατηγόρησασ ἂν εἴ μ’ ἔλαβεσ ψευδόμενον, ὅσ γε ὧν ἅπαντασ εἶναι φῄσ μοι μάρτυρασ, ταῦθ’ ὡσ οὐ προσήκοντα ᾐτιάσω; καὶ ὡσ ἐοίκεν, ἂν μὲν Δημοσθένη, ἢ Μιλτιάδην, ἢ Θεμιστοκλέα, ἢ τὸν ὁμώνυμον ὑποκρίνωμαι, τότε μὲν πολὺ σοῦ κατ’ αὐτόν σε ἀμείνων εἰμὶ γνῶναι τοὺσ ἑκάστῳ προσήκοντασ λόγουσ· οὓσ δ’ ἐμοὶ περὶ ἐμοῦ καὶ τῶν ἐμῶν προσήκει ποιεῖσθαι λόγουσ, τούτουσ δὲ σὺ καλλίων εἰδέναι; καὶ πῶσ ἂν σοὶ παριεὶσ εἰδέναι βέλτιον ὀρθῶσ ἂν φρονοίην; καὶ μὴν τὸ μὲν ἐκείνων ἦθοσ εἰκάσαι δεῖ με, τὸ δ’ ἐμαυτοῦ σαφῶσ, οἶμαι, ἐπίσταμαι. καὶ νῦν εἰ μὲν περὶ τῆσ Ἀθηνᾶσ αὐτῆσ ἐχρῆν εἰπεῖν, ἐγὼ βελτίων ἦν σοῦ γνῶναι τοῖσ σοῖσ λόγοισ, ἃ δ’ ὑπὲρ τῶν λόγων τῶν εἰσ τὴν Ἀθηνᾶν σὺ κρείττων ἐμοῦ; καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἐπίστασθαι φῂσ αὐτὰ, αὐτὸν δέ με οὐκ ἐᾷσ; καὶ σὺ μὲν ἡμῖν ἐπιτιμᾷσ, ἐμοὶ δ’ οὐκ ἐξέσται τοῖσ οἱο͂σ εἶ σὺ, καὶ ταῦτα ἐπιστροφῆσ ἕνεκα; καὶ σὺ μὲν ὢν ἀκροατὴσ μετείληφασ ῥήτοροσ σχῆμα, τὸν δὲ ῥήτορα ἀξιοῖσ ἡσυχίαν ἄγειν εἰσ τὰ οἰκεῖα, καὶ ὑπὲρ μὲν ἄλλων λέγειν, ὑπὲρ δ’ ἑαυτοῦ σιγᾶν; τί δῆτ’ ἂν, εἰ ἡμῖν ἐδεδώκεισ ἐξελὼν ὁππόθι πιότατον πεδίον Καλυδῶνοσ ἐραννῆσ ἢ περὶ οὗ Χαλκιδεῖσ ποτὲ καὶ Ἐρετριεῖσ διέστησαν, ἢ τὸ μέσον Κορίνθου καὶ Σικυῶνοσ, ὁ χρησμὸσ ἔφη, ὅτε ἁπλῶσ οὑτωσὶ φιλίασ ἕνεκα αὐτῆσ παρών τε καὶ ἀπολαύων τῶν καλλίστων, οἷ’ ἂν τὰ ἡμέτερα εἰή κάλλιστα, εἰ μὴ ἄρα σοι καὶ τοῦτο προσίσταται, σὺ δὲ οὐδὲ τοσοῦτον ἡμῖν ἐν μισθοῦ μέρει κατέθου, ὅσον εἰ καί τι παρεληρήσαμεν τοῦτο συγγνῶναι;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION