헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́46́0́189́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 189:)

εὖ γὰρ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων ἔχει νόμοσ καὶ λυσιτελῶσ [ἀμαθῶσ] εἰσάπαξ ὑποχωρεῖν τοῖσ πρεσβυτέροισ, οὐχ ὡσ πάντωσ δή που βελτίουσ καὶ δικαιοτέρουσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ ὄντασ ἅπαντασ, ἀλλὰ τῆσ μελέτησ ἕνεκα καὶ ὅπωσ ἡ τάξισ μὴ συγχέοιτο. κἀν τοῖσ λόγοισ καλὸν τὸ φείδεσθαι τῶν προηκόντων ἐπιεικῶσ εἰσ ὅσον ἔξεστιν, ὅπωσ μή τισ εὐχέρεια τοῖσ πολλοῖσ ἐνδύηται καὶ συνήθεια τοῦ προπηλακίζειν οὓσ αὐτοῖσ προσήκει τιμᾶν. ὅταν γὰρ οἱ μέγιστοι καὶ σεμνότατοι ῥᾳδίωσ κακῶσ ἀκούωσι, καὶ ταῦθ’ ὑπὸ τῶν σοφωτάτων εἶναι δοκούντων, ὀλιγωρία τοῦ νόμου τοῖσ φαύλοισ ἐγγίγνεται, ὥστ’ οὐδὲν ὠφελοῦνται τοσοῦτον ὄσον βλάπτονται. καὶ μὴν σύ γ’ ἐλαύνεισ Ὅμηρον οὐχ ὡσ πάντα δή που λέγοντα κακῶσ οὐδ’ ὡσ τοῖσ ὅλοισ ἁμαρτάνοντα, ἀλλ’ ὡσ οὐκ ἀσφαλῶσ ἐχόντων τοῖσ νέοισ γ’ ἐνίων ἀκούειν, οὐδ’ ἂν κατ’ ἄλλο τι δεξιῶσ ἔχῃ τὰ λεγόμενα· ἡμεῖσ δ’ ἐλαύνειν μέν σε πολλοῦ τινοσ δέομεν, ὅτι μὴ κἂν εἰσ τὸν θρόνον ἐγκαθίζοιμεν, εἰ βούλει, τοὺσ δὲ τοιούτουσ τῶν λόγων ὑπεξαιρούμεθα· οὐδὲ γὰρ τούτουσ ὡσ ἐξαλείψομεν φήσομεν, οὐχ οὕτωσ ἡμεῖσ εὐχερεῖσ. καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γε οὔτε Πλάτωνα λαθεῖν εἰκὸσ ἦν οὔτε τῶν ἄλλων οὐδεὶσ ἀγνοεῖ δή που ὅτι ἡ τῶν λαμπρῶν καὶ μεγάλων ἀνδρῶν εὐδοξία καὶ μνήμη χωρὶσ τῆσ εἰσ τὸ παρὸν φιλοτιμίασ καὶ πρὸσ τὰσ ὕστερον τύχασ ἀποθήκην ἔχει ταῖσ πόλεσι, καί τινεσ ἤδη διὰ τὸν δεῖνα καὶ τὸν δεῖνα τῶν παλαιῶν ἐπιείκειάν τιν’ εὑρ́οντο ἐν ταῖσ συμφοραῖσ, ὅπερ καὶ τοῖσ Ἀθηναίοισ αὐτοῖσ ὑπάρξαι δοκεῖ πολλάκισ. ὁ δὲ καὶ τούτου φαίνεται τὸ καθ’ αὑτὸν ἀποστερῶν τὴν πόλιν. εἰ γὰρ ἑκάστῳ τοῦτ’ ἐν τῇ ψυχῇ παρασταίη καὶ τοῦτο πάντεσ πεισθεῖεν, μὴ ὅτι Μιλτιάδησ καὶ Θεμιστοκλῆσ καὶ Περικλῆσ καὶ Κίμων καίπερ κεφάλαιον τῶν Ἀθηναίων, οὐδὲν τῶν ὀψοποιῶν οὐδὲ τῶν σιτοποιῶν ἄρα βελτίουσ ἦσαν, ἀλλὰ κἀγώ τινασ ἐν τοῖσ οἰκέταισ κέκτημαι τοιούτουσ τὴν φύσιν, οἳ τὸν αὐτὸν τρόπον θεραπεύουσιν ἐμὲ ὅνπερ ἐκεῖνοι τὸν δῆμον τῶν Ἀθηναίων ἐθεράπευον, τοσοῦτον τούτων διαφέροντεσ, ὅτι πολλοὺσ ἀνθ’ ἑνὸσ δεσπότασ ἐκέκτηντο, εἰ ταύτην ἔχοιεν κατ’ ἐκείνων τὴν δόξαν καὶ μὴ λογίσαιντο ὅτι λόγοσ ἄλλωσ ταῦτ’ ἦν καὶ πρὸσ τὸ παρὸν φιλονεικία τισ καὶ ὑπερβολὴ, σχολῇ γ’ ἂν ἄλλουσ τινὰσ αἰδεσθεῖεν, ἢ τιμῆσ τινοσ ἀξιώσαιεν δημοσίᾳ διὰ τούτουσ, οἷσ αὐτοῖσ οὐδ’ ὁτιοῦν αἰδοῦσ ὠφείλετο ὡσ ἐκ τοῦ λόγου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 189:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 189:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION