헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́46́0́178́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 178:)

ἀλλ’ ὥσπερ Ὅμηροσ ἐπαινεῖ λέγων πρόσθε μὲν ἐσθλὸσ ἔφευγε, δίωκε δέ μιν μέγ’ ἀμείνων· καὶ πάλιν ἀνδρῶν αὖ μέγ’ ἄριστοσ ἐήν Τελαμώνιοσ Αἰάσ, ὄφρ’ Ἀχιλεὺσ μήνιεν· ὁ γὰρ πολὺ φέρτεροσ ἠε͂ν. καὶ ἑτέρωθι θηρσὶν ὀρεσκῴοισι, καὶ ἐκπάγλωσ ἀπόλεσσαν· οὕτωσ καὶ ἡμᾶσ εἰκόσ ἐστιν ἔχειν πρὸσ τοὺσ ἐπαίνουσ, πρεσβεύειν μὲν ὃν ἂν βουλώμεθα καὶ ὃν ἂν ᾖ δίκαιον, μὴ διασύρειν δὲ οὓσ οὐκ ἄξιον, μηδὲ νομίζειν τὴν πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ ἀπέχθειαν ἀφορμὴν τῆσ πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ πίστεωσ εἶναι, ἀλλ’ ἡγεῖσθαι παραπλήσιον νῦν ἡμᾶσ ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἐν συμποσίῳ φίλων κοινῶν μαχομένων συστασιάζειν μὲν μηδετέροισ ἀξιοίη, μηδ’ οὓσ ἀδικεῖσθαι νομίζοι, πραύ̈νειν δ’ ἐπιχειροίη τοὺσ ὑπάρξαντασ καὶ διαλλάττειν εἰσ τὸ δυνατόν. εἰ γὰρ τοῦ Πλάτωνα κακόν τι λέγειν ἀφέμενοι τοῖσ ἀνδράσι τὰ πρέποντα ἀπεδώκαμεν, οὐκ ἀδικοῦμεν οἶμαι. ταῦτα γὰρ καὶ πολιτικὰ καὶ ἀνθρώπινα καὶ θεοῖσ ἀρέσκοντα ἐκ τοῦ παντὸσ χρόνου. δεῖ γὰρ καὶ τραγῳδίαν, ὦ Πλάτων, ἐπίστασθαι ἐπαινέσαι καὶ κωμῳδίαν γε ἃ προσήκει καὶ διθύραμβον καὶ χοροὺσ, οὐδ’ ἂν ὅ γε Ἀπόλλων ἱστάναι χοροὺσ προσέταττεν, εἰ πάντη φαῦλον ἦν, οὐδέ γε, ὃ τούτου μεῖζόν ἐστι, τὸν ἀποκτείναντα Ἀρχίλοχον, ὃσ τὸ πάντων ἔξοχον καὶ δυσχερέστερον εἶδοσ τῆσ ποιήσεωσ μετεχειρίζετο, τοὺσ ἰάμβουσ, ἐξεῖργεν ἂν τοῦ νεὼ, φάσκων οὐκ εἶναι καθαρὸν, καὶ ταῦτ’ ἐν πολέμῳ τοῦ φόνου συμβάντοσ. ἀλλ’ ὅμωσ ἐτίμησε τὸν Ἀρχίλοχον καὶ Μουσάων γε θεράποντα προσεῖπεν, ἀλλ’ οὐκ ἀνθρώπων διάκονον οὐδενόσ. οὐ τοίνυν οὐδ’ Ἀρχίλοχοσ περὶ τὰσ βλασφημίασ οὕτω διατρίβων τοὺσ ἀρίστουσ τῶν Ἑλλήνων καὶ τοὺσ ἐνδοξοτάτουσ ἔλεγε κακῶσ, ἀλλὰ Λυκάμβην καὶ Χειδὸν καὶ τὸν δεῖνα τὸν μάντιν, καὶ τὸν Περικλέα τὸν καθ’ αὑτὸν, οὐ τὸν πάνυ, καὶ τοιούτουσ ἀνθρώπουσ ἔλεγε κακῶσ. μὴ τοίνυν ἡμεῖσ ἐκεῖνον ὑπερβαλώμεθα, μηδὲ Τιμοκρέοντοσ τοῦ σχετλίου πρᾶγμα ποιῶμεν, ἀλλ’ εἰδῶμεν εὐφημεῖν τὰ γιγνόμενα, καὶ ταῦτα παντὸσ μᾶλλον δυνάμενοι, καὶ τὸ τοῦ Ὁμήρου νομίζωμεν εὖ ἔχειν οὐ μὲν γὰρ τιμή γε μί’ ἔσσεται οὐδ’ ἠβαιόν. ἀλλὰ κἂν ἄλλο τι τοιοῦτον εἰή. διὸ τῆσ ἐπιβαλλούσησ μερίδοσ δικαίωσ ἂν μεταλαμβάνοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 178:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 178:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION