Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 125:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 125:)

ὥστ’ εἴ τι πλημμελοῖτο, βέβαιον τὴν αἰτίαν ἔχοιεν ἂν εἰκότωσ. ἀλλ’ εἰ μὲν αὐτοὺσ καθ’ αὑτοὺσ ἐλέγχειν οἱο͂́σ τ’ εἶ, χρῶ τούτῳ καὶ δείκνυ θἀμαρτήματα· ἀλλ’ οὐ Περικλῆσ γε καὶ Θεμιστοκλῆσ, οὐδ’ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν οὐδεὶσ καθ’ αὑτὸν Ἀθηναίων ἦρξεν, οὐδὲ τοῦ τι πράττειν ἐναντίον ἐγχειρήσαντοσ ἀπηλλαγμένοσ, ἀλλὰ καὶ ἕτεροι πολλοὶ δή που μετ’ αὐτῶν ἔπραττον τὰ πολιτικὰ, οὔτε φύσεισ τὰσ αὐτὰσ οὔτε γνώμασ ἔχοντεσ, ὥστ’ ἔτι μᾶλλον τούτοισ ἢ ’κείνοισ ἄξιον προστιθέναι τὰ ἁμαρτήματα. ἐγὼ μὲν γὰρ τοσούτῳ μᾶλλον ἂν φαίην ἐκείνοισ, ὅσῳπερ εἰσ τούτουσ ἦν τὰ ἁμαρτανόμενα. ὡσ δ’ ἁπλῶσ εἰπεῖν ποῦ δίκαιον μόνουσ ἀπαιτεῖν εὐθύνασ τοὺσ οὐ μόνουσ τῶν πραγμάτων αἰτίουσ; οὔκουν τούσ γ’ ἡνιόχουσ αἰτιώμεθα τοὺσ ἐξ ἀρχῆσ, ἂν ἕτεροσ τοὺσ αὐτοὺσ ἵππουσ παραλαβὼν κακίουσ ἀποδείξῃ· ἀλλὰ καὶ ἡνίοχοι καὶ διδάσκαλοι μειζόνωσ εὐδοκιμοῦσιν, ὅταν τῶν αὐτῶν ἕτεροι κύριοι καθεστῶτεσ μὴ τῶν ἴσων ἄξιοι γένωνται. καὶ νὴ Δί’ ἄν γε καὶ κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ [οἱο͂ν τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ] ἕτεροσ παραλαβὼν τὸ ἁρ́μα ἀναβαίνῃ, οὐκέτι τοῦ παντὸσ ὑπεύθυνοσ ὁ χρηστὸσ ἡνίοχοσ οὐδ’ ὁ ἔνδοξοσ, ἀλλ’ ἐὰν καθάπαξ πρὸσ αὐτὸν ἡ ἐπιμέλεια καταστῇ, οὕτω καὶ ταῦτα κρίνεται, τῶν δὲ ἑτέρου κακῶν οὐδεὶσ κληρονομεῖ. ἀλλὰ καὶ τοῦτ’ αὐτὸ φαῦλόν ἐστι κατηγόρημα, ὅτι τὸν βελτίω καὶ τὸν οὐ καθ’ αὑτοὺσ οὐκ εἰών χρῆσθαι τῇ τέχνῃ, ἀλλ’ ὑπεσκέλιζον ὥσπερ οἱ τοὺσ ἐν τοῖσ δρόμοισ. οὕτω τοίνυν καὶ περὶ τῆσ ἐκείνων πολιτείασ, ἑώσ ἂν μὴ δείξῃσ ὅτι βασιλευόντων τῶν φιλοσόφων καὶ μόνων ἐφεστηκότων τοῖσ πράγμασι ταῦθ’ ἡμαρτήθη ‐ λέγω τοῦ Μιλτιάδου, τοῦ Θεμιστοκλέουσ, τοῦ Περικλέουσ, τοῦ Κίμωνοσ ‐ μηδαμῶσ τήν γε φιλοσοφίαν αὐτὴν αἰτιῶ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION