Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 122:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 122:)

καὶ μὴν εἰ δεῖ καὶ τοῦτο προσθεῖναι, ἡμεῖσ μὲν εἴ τι καὶ προσεπταίσαμεν, ἀλλ’ οὖν πράξαντέσ γε ὑπὲρ ὧν ἐσπουδάζομεν οὕτω προσεπταίσαμεν, σὺ δ’ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ. οὐκοῦν εἰ μὲν τὸ χρήσασθαί τισι δυσκόλοισ ὄνειδόσ ἐστι τῷ συμβούλῳ καὶ μέμψισ, οὐδὲν ἐλάττοσιν ἡμῶν κέχρησαι. καὶ πρόσεστι τὸ μηδὲν ὧν ἐβούλου κατορθῶσαι. εἰ δ’ αὐτὴν ἐφ’ αὑτῆσ δεῖ τὴν προαίρεσιν ἐξετάζειν, ἀναίτιον μὲν τὸ σὸν εἰκότωσ, ἀναίτιον δ’ ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ τὸ ἡμέτερον. καὶ πρόσεστι τὸ κρατῆσαι τῶν πραγμάτων καὶ τὸ μείζω ταῦτ’ εἶναι τῶν θ’ ὑπὸ σοῦ σπουδαζομένων ὧν τ’ αὐτοὶ προσεκρούσαμεν. σὺ μὲν τοίνυν ἐλέγχειν ἡμᾶσ ἀξιῶν καὶ κατὰ σαυτοῦ λέγεισ, ἡμεῖσ δ’ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν λέγοντεσ καὶ τὸ σὸν θεραπεύομεν. μᾶλλον δὲ τῆσ μὲν σῆσ ἀπολογίασ καὶ ἡμεῖσ μετέσχομεν, σοὶ δ’ οὐχ ὅσον ἡμῖν ὑπάρχει. ὥστ’ εἰ μὲν ἡμῶν τισ φείσεται, ἄδηλον εἰ καὶ σοῦ· εἰ δὲ σοῦ τισ καταγνοίη, τάχ’ ἂν ἡμῖν γε συγγνοίη· εἰ δ’ αὖ μηδ’ ἡμῶν φείσεται, σοῦ γε σχολῇ. οὕτω τὸ νικᾶν ἡμᾶσ ὑπὲρ σοῦ γίγνεται. πρὸσ ταῦτα σκόπει μὴ τοὐμὸν, ἀλλὰ καὶ τὸ σὸν, Τεῦκροσ ἔφη τινὶ, καὶ μὴ βούλου πάντα ἀκριβῶσ ἐξετάζειν, μηδὲ τριῶν ὄντων εἰσ ἅ τισ ἂν βλέψειε, τῆσ γνώμησ, τῶν ἔργων, τῆσ τύχησ, ἀφεὶσ τὼ δύο, τοῦ τρίτου λαμβάνου, καὶ ταῦτα καὶ τούτου τοῦ πλείστου μέρουσ μεθ’ ἡμῶν ὄντοσ. εἰ γὰρ ἡμᾶσ ἔδει ταῦτα προειδότασ ἐξ ἀρχῆσ ἐξεπίτηδεσ ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἐπιδοῦναι, οὐκ ἂν ὠκνήσαμεν οὐδὲ ἡττήθημεν τοῦ Κόδρου τοσοῦτον, καὶ σύ γ’ ἂν οἶμαι ταῦτα συνεβούλευσασ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION