Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 107:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 107:)

"ἐπειδὴ τοίνυν τοῦ Θεμιστοκλέουσ βίου ἐπιλαμβάνεσθαι ἐτόλμησασ, σκέψαι οἱῴ ἀνδρὶ ἐπιτιμᾶν ἠξίωσασ. "ἐνθυμήθητι γὰρ ὁπόθεν ὁ ἥλιοσ ἀνίσχει καὶ ὅπου δύεται. "ἀλλ’ οὐδὲν, ἔφη, χαλεπὸν, ὦ Σώκρατεσ, τὰ τοιαῦτα εἰδέναι. "ἤδη οὖν σοι πώποτ’ ἐμέλησεν ὅτι τῆσ χώρασ τοσαύτησ οὔσησ ὅσην ὁ ἥλιοσ πορεύεται, ἣ καλεῖται Ἀσία, εἷσ ἀνὴρ ἄρχει; "πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, ὁ μέγασ βασιλεύσ. οἶσθ’ οὖν ὅτι ἐκεῖνοσ ἐστράτευσε δεῦρο καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίουσ, ἡγούμενοσ εἰ τούτω τὼ πόλεε καταστρέψαιτο, ῥᾳδίωσ τούσ γε ἄλλουσ Ἕλληνασ ὑπηκόουσ αὑτῷ ἔσεσθαι· "καὶ οὕτωσ εἰσ φόβον Ἀθηναίουσ κατέστησεν ὥστ’ ἐκλιπόντεσ τὴν χώραν εἰσ Σαλαμῖνα ἔφυγον, ἑλόμενοι Θεμιστοκλέα στρατηγὸν, καὶ ἐπέτρεψαν ὅ τι βούλοιτο τοῖσ ἑαυτῶν πράγμασι χρήσασθαι. "καὶ δὴ αὗται μέγισται ἐλπίδεσ ἦσαν Ἀθηναίοισ τῆσ σωτηρίασ, ἅττ’ ἂν ἐκεῖνοσ ὑπὲρ αὐτῶν βουλεύσαιτο. "καὶ οὐ τούτου γ’ ἕνεκα Θεμιστοκλῆσ τοῖσ παροῦσιν ἠθύμησεν, ὅτι πλήθει νεῶν τε καὶ πεζῶν καὶ χρημάτων τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα πολὺ ἐλείπετο, τὰ δὲ βασιλέωσ προεῖχεν, ἀλλ’ ᾔδει ὅτι εἰ μὴ αὐτοῦ τὸ βουλεύεσθαι ἐκείνοισ περιέσται, τά γε ἄλλα αὐτῶν τοσαῦτα ὄντα τὸ μέγεθοσ οὐδὲν μέγα ὠφελήσει· "καὶ τοῦτο ἐγνώκει ὅτι ὁποτέρων ἂν οἱ ἐφεστῶτεσ τοῖσ πράγμασι σπουδαιότεροι ἐν ἀρετῇ ἄνθρωποι ὦσι, τούτων καὶ αὐτῶν τὰ πράγματα κρείττω εἰώθε γίγνεσθαι. "καὶ τότε ἄρα βασιλεὺσ ᾔσθετο τὰ ἑαυτοῦ πράγματα ἀσθενέστερα ὄντα, ᾗ ἡμέρᾳ ἀνδρὶ ἑαυτοῦ σπουδαιοτέρῳ ἐνέτυχεν. "ὁ δὲ οὕτω ῥᾳδίωσ τηλικαῦτα ὄντα τὰ ἐκείνου μετεχειρίσατο ὥστ’ ἐπειδὴ αὐτὸν κατεναυμάχησε, λῦσαι τὴν σχεδίαν ἣν ἔζευξε βασιλεὺσ πεῖσαι Ἀθηναίουσ ἐβουλήθη. "ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἠδύνατο, βασιλεῖ ἔπεμψε τἀναντία τοῖσ ὑπὸ τῆσ πόλεωσ δεδογμένοισ, ὅτι κελευόντων Ἀθηναίων λῦσαι τὴν σχεδίαν αὐτὸσ ἠναντιοῦτο, σῶσαι βασιλέα καὶ τοὺσ μετ’ ἐκείνου πειρώμενοσ· "ὥστ’ οὐ μόνον ἡμεῖσ οὐδ’ οἱ ἄλλοι Ἕλληνεσ αἴτιον τῆσ σωτηρίασ Θεμιστοκλέα ἡγούμεθα εἶναι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸσ ὁ βασιλεὺσ ὁ καταπολεμηθεὶσ ὑπ’ αὐτοῦ ὑπὸ μόνου ἀνθρώπων ἐκείνου ᾤετο σεσῶσθαι. "τοσοῦτον ἐκεῖνοσ τῷ φρονεῖν περιεγένετο. "τοιγάρτοι φυγάδι ποτὲ αὐτῷ τῆσ πόλεωσ γενομένῳ, ὡσ σεσωσμένοσ ὑπ’ αὐτοῦ χάριν ἀπέδωκε, καὶ ἄλλα τε δῶρα πολλὰ ἐδωρήσατο καὶ Μαγνησίασ ὅλησ ἀρχὴν ἔδωκεν, ὥστε καὶ φεύγοντοσ αὐτοῦ τὰ πράγματα μείζω ἦν ἢ πολλῶν Ἀθηναίων καὶ καλῶν καὶ ἀγαθῶν δοκούντων εἶναι οἴκοι μενόντων. "τίσ ἂν οὖν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ δικαίωσ αἰτίαν ἔχοι μέγιστον δύνασθαι ἄλλοσ ἢ Θεμιστοκλῆσ, ὃσ τὸν τῶν ἀφ’ ἡλίου ἀνίσχοντοσ μέχρι ἡλίου δυομένου βασιλεύοντα στρατηγήσασ τῶν Ἑλλήνων κατεστρέψατο; "ἐνθυμοῦ οὖν, ἔφην ἐγὼ, ὦ Ἀλκιβιάδη, ὅτι ἐκείνῳ τοιούτῳ ὄντι οὐχ ἱκανὴ ἡ ἐπιστήμη τοσαύτη οὖσα ἐγένετο ὥστε φυλάξασθαι μὴ ἐκπεσεῖν μηδὲ ἀτίμῳ ὑπὸ τῆσ πόλεωσ γενέσθαι, ἀλλ’ ἐνεδέησε. "τί οὖν οἰεί τοῖσ τε φαύλοισ τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐν μηδεμιᾷ ἐπιμελείᾳ ἑαυτῶν οὖσιν; "οὐ θαυμαστὸν εἰ καὶ τὰ μικρὰ δύνανται κατορθοῦν; "καὶ μηδέν γ’ ἐμοῦ, ἦν δ’ ἐγὼ, ὦ Ἀλκιβιάδη, καταγνῷσ ὡσ πρὸσ τὰσ τύχασ καὶ τὰ θεῖα πράγματα ἀλλοκότωσ καὶ ἀθέωσ ἔχοντοσ, εἰ προστίθημι ἐκείνῳ ἐπιστήμην πάντων ὧν ἔπραττε καὶ μηδεμίαν οἰόμαι τύχην αἰτίαν τούτων τῶν ἔργων γεγενῆσθαι. "πολὺ γὰρ ἂν ἐγώ σοι μᾶλλον ἔχοιμι ἀποδεῖξαι τοὺσ τἀναντία ἐμοὶ δοξάζοντασ ἀθέωσ ἔχοντασ ἢ ’κεῖνοι ἐμὲ, οἵτινεσ ἐξ ἴσου οἰόνται τοῖσ τε πονηροῖσ καὶ τοῖσ χρηστοῖσ τὰσ τύχασ γίγνεσθαι, ἀλλὰ μὴ τοῖσ καλοῖσ κἀγαθοῖσ εὐσεβεστέροισ γε οὖσιν ἀμείνω τὰ παρὰ τῶν θεῶν ὑπάρχειν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION