헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́46́0́092́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 92:)

μόνοσ δέ μοι δοκεῖ πάντων ἀνθρώπων ἢ κομιδῆ γε ἐν ὀλίγοισ δεῖξαι Θεμιστοκλῆσ ἀληθῆ τὸν λόγον ὄντα, ὃν πάλαι μὲν Ἀλκαῖοσ ὁ ποιητὴσ εἶπεν, ὕστερον δὲ οἱ πολλοὶ παραλαβόντεσ ἐχρήσαντο, ὡσ ἄρα οὐ λίθοι οὐδὲ ξύλα οὐδὲ τέχνη τεκτόνων αἱ πόλεισ εἰε͂ν, ἀλλ’ ὅπου ποτ’ ἂν ὦσιν ἄνδρεσ αὑτοὺσ σώζειν εἰδότεσ, ἐνταῦθα καὶ τείχη καὶ πόλεισ. οὔκουν τῷ γε ἀληθεστάτῳ τῶν λόγων ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν ἡγεῖτο, ἀλλὰ μετασκευάζειν ὥσπερ ἐν σκηνῇ πρὸσ τὸ παρεστόσ· οὐδὲ γὰρ ἐν τοῖσ δράμασιν οὐδένα τῶν ἀγωνιστῶν ἀπολλύναι τὴν ἑαυτοῦ φύσιν, ἐὰν πρὸσ τὸ παρὸν μεταμπίσχηται· καὶ τότε τοῖσ Ἀθηναίοισ ἐπιβάλλειν θαλαττίων σχῆμα προσθέσθαι καὶ δεῖξαι τὴν πόλιν ἐν τούτῳ. διὰ ταῦτα τὴν μὲν χώραν καὶ τοὔδαφοσ τῆσ πόλεωσ προεῖτο, τὴν δ’ ἀξίαν κάλλιστα ἀνθρώπων διεσώσατο, καὶ πρότερον τείχη καὶ ἑστίασ καὶ νεὼσ ἢ τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν προὔλιπε καὶ ἃ πεπεικὼσ αὑτὸν ἦν. ᾔδει γὰρ ὅτι, εἰ μὲν ἐκείνων ἀντέχοιτο καὶ περὶ αὐτὰ φιλοψυχοίη, ταχέωσ κἀκείνων στερήσεται καὶ τοὺσ ἄνδρασ αὐτοὺσ προσαπολεῖ καὶ πάσασ εἰσάπαξ τὰσ ἐλπίδασ ἐκβαλεῖ, εἰ δὲ τὰσ ναῦσ προβάλοιτο αὐτῶν καὶ τόν γε αὐτῆσ τῆσ κρίσεωσ χρόνον ἐκσταίη, καθάπερ τισ ἀγωνιστὴσ ἐπ’ ἄθλοισ ἀποδημῶν ῥᾳδίωσ ἤλπιζεν, ὥσπερ τότε τὴν θάλατταν ἀντὶ τῆσ γῆσ ᾑρεῖτο, οὕτω πάλιν ἐκ τῆσ θαλάττησ εὑρήσειν καὶ τὴν χώραν καὶ τὴν πόλιν καὶ οὐδὲν χείροσι χρήσεσθαι. ταῦτα δὲ ἐνθυμηθεὶσ τοὺσ δρομέασ ἐμιμήσατο τοὺσ ἐκ πολλοῦ τοὺσ πρόσθεν αἱροῦντασ· καὶ παραχωρήσασ οὐ μόνον τῆσ Ἀττικῆσ, ἀλλὰ καὶ τῆσ γῆσ ἁπάσησ Ξέρξῃ καὶ προλαβεῖν ἐάσασ, καὶ τῆσ θαλάττησ τοσοῦτον ἀπολαβὼν, ὅσον ταῖσ ναυσὶν ἤρκει, περιέτρεψεν ἁπάσασ αὐτῷ τὰσ ἐλπίδασ, καὶ τὴν Ἑλλάδα ἐρρύσατο, οὐ ναύτασ ἀνθ’ ὁπλιτῶν ἐθίζων Ἀθηναίουσ εἶναι, οὐδὲ φυγῆσ ἐφόδιον τὰσ τριήρεισ αὐτοῖσ ἐξευρὼν, οὐδ’ ἵνα τὸν πάντα χρόνον τὴν θάλατταν οἰκῶσιν, ὥσπερ τὸν Γλαῦκόν φασι τὸν Ἀνθηδόνιον, ἢ τὸν Σάρωνα τὸν ἐπώνυμον τοῦ πελάγουσ, ἀλλὰ τοὐναντίον πᾶν, ὦ θαυμάσιε, ὅμωσ μηδὲν πλῆθοσ τῶν πολεμίων φοβῶνται μηδὲ φεύγωσιν, ἀλλὰ κἂν τὴν γῆν ἅπασαν δέῃ προλιπεῖν, κἂν τῶν σωμάτων αὐτῶν ἀποστῆναι, ῥᾳδίωσ ὑπομένωσιν ὑπὲρ τοῦ κρείττονοσ, καὶ μὴ τοῖσ κτήμασι δουλεύωσι μηδ’ ἱκανὴν πρόφασιν μηδεμίαν νομίζωσι τοῦ γενέσθαι χείρουσ, μὴ πλῆθοσ πολεμίων, μὴ ἰσχὺν, μὴ πάντασ ἀνθρώπουσ δουλεύειν συγκεχωρηκότασ, μὴ πάντ’ ἄνω καὶ κάτω γιγνόμενα, ἀλλὰ καὶ θάλατταν οἰκειοτέραν καὶ πάντα κίνδυνον ἀνεκτότερον ἡγῶνται τοῦ ζῆν μετ’ αἰσχύνησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 92:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 92:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION