Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 77:

ὦ μεγάλησ μὲν τῆσ ἐπινοίασ καὶ ὑπερφυοῦσ, θαυμαστῆσ δὲ τῆσ ῥώμησ, ὅστισ ταῦτα πρῶτοσ πείσειν ἤλπισε καὶ οὐκ ἀπέγνω πρᾶγμα τοσοῦτον· θαυμαστῆσ δὲ καὶ τῆσ τῶν πεισθέντων ἀρετῆσ τε καὶ παιδείασ, ἣν ἐπεπαίδευντο ὑπ’ ἐκείνῳ πάντα ἀνέχεσθαι καὶ καρτερεῖν, ὅσ’ ἂν διδῷ μὲν ὁ δαίμων, συμβουλεύῃ δὲ Θεμιστοκλῆσ. τοῦτο τὸ ψήφισμα τῶν ὑφ’ ἡλίῳ μαρτύριον κάλλιστον καὶ λαμπρότατον καὶ τελεώτατον εἰσ ἀρετῆσ λόγον, πάντων ἀπόδειξιν τῶν ἀρίστων ἑξῆσ ἔχον, τοῦ θαρρεῖν τοῖσ θεοῖσ, τοῦ φρονεῖν ἐφ’ ἑαυτοῖσ, τοῦ παθεῖν ὁτιοῦν ἐθέλειν, πρίν τινοσ αἰσχροῦ πεῖραν λαβεῖν, ἔτι πρὸσ τούτοισ τοῦ φυλάττειν τὰ δόξαντα ἐξ ἀρχῆσ, τοῦ μὴ μνησικακεῖν τοῖσ ὁμοίοισ, μηδ’ ἂν ἀνομοίων ἔργα δοκῶσι προῃρῆσθαι. τοῦτο τὸ ψήφισμα οὐ κόλαξ ἐμοὶ δοκεῖν ἄνθρωποσ οὐδὲ κάτω βλέπων, οὐδ’ ὑποπεπτωκὼσ τοῖσ ἀκούουσιν, ἀλλὰ θεῶν τισ διὰ τῆσ Θεμιστοκλέουσ γλώττησ ἐφθέγξατο. ἦ πού σοι Μίθαικοσ ὁ τὴν Σικελικὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼσ, ἢ Σάραμβοσ ὁ κάπηλοσ ‐ νῦν γὰρ ἀνεμνήσθην τοὔνομα ‐ ταῦτα συγγράψασθαι δοκεῖ;