Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 67:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 67:)

οὕτωσ οὐ μόνον τὰσ ἐλπίδασ ὅσοι γε καὶ τὰ μήκιστα ἤλπισαν αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τὰσ εὐχὰσ τῶν πλείστων ὑπερεβάλετο καὶ ἔγωγε ἡδέωσ ἂν, εἴ πωσ ἐνῆν, ἠρόμην Πλάτωνα, πρὸσ θεῶν τῶν Ἑλληνίων, τί χρῆν ποιεῖν τὸν Θεμιστοκλέα κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ, ἢ τί λέγειν κάλλιον ὧν εἶπεν; ἢ τί γράφειν βέλτιον ὧν ἔγραψεν; ἢ τίνα ὁδὸν τῶν πραγμάτων ἐλθεῖν; ἢ ποίαν ἡγήσασθαι τοῖσ Ἀθηναίοισ; ἢ τίσι κρείττοσι χρήσασθαι λογισμοῖσ; εἰπὲ γὰρ ὦ πρὸσ θεῶν, εἰ δὲ μὴ, ἄλλοσ τισ κληρονομείτω τοῦ λόγου, λεγέτω, δεικνύτω τί χρῆν πράττειν τὸν Θεμιστοκλέα τότε καὶ πῶσ χρήσασθαι τοῖσ παροῦσι. πότερ’ εἰσ τὴν πνύκα συλλέξαντ’ Ἀθηναίουσ περὶ τῶν ἰδεῶν αὐτοῖσ διαλέγεσθαι καὶ διδάσκειν τί αὐτοδίκαιον καὶ τί αὐτοκαλὸν, καὶ τί τὸ ὂν μὲν ἀεὶ, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον; ταχέωσ μέντἂν αὐτοὺσ καὶ γένεσισ καὶ τὸ εἶναι καὶ πάντα ἐπέλιπεν. ἀλλ’ ὅθεν ἀνδρεία τὸ πρῶτον ἐκλήθη καὶ ὅθεν δειλία ζητεῖν, καὶ πότερον ῥεῖ τὰ πάντα ἢ οὔ; ἔγνωσαν μέντἂν κακῶσ ῥέοντα τὰ πάντα αὐτοῖσ. ἀλλὰ τί μὴν ὅλωσ ἔδει λέγειν ἢ ποιεῖν; τρίτον γὰρ ἤδη τὸ ἐρώτημα ὥσπερ σύνθημα περιήκει. πόθεν ἐξετάσομεν τὸν Θεμιστοκλέα πότερον τῷ ὄντι σύμβουλοσ καὶ προστάτησ καὶ ἡγεμὼν ἦν, ἢ τί καὶ ἄλλο πρέπον ἀκοῦσαι; καὶ μὴν δεῖ γε δυοῖν θάτερον, ἢ τὰ πραχθέντα ὑπ’ αὐτοῦ μέμψασθαί τινα ἔχειν, ἢ δεῖξαι τί δέον πρᾶξαι παρέλιπε, τὸ ῥᾷον καὶ ἥδιον ἀντὶ τοῦ καλοῦ προελόμενοσ. καίτοι τήν γε ὕστερον τῶν πραγμάτων σοφίαν καὶ τοὺσ ἐπὶ τῆσ ἀδείασ ἐλέγχουσ οὐδὲν ἔχειν φασὶ λαμπρὸν οὐδ’ ὑπερήφανον·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION