Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 32:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 32:)

εἰ δὲ τοσοῦτον ὑπερεῖδε χρημάτων, ὅσον οὐκ οἶδ’ εἴ τισ τῶν πώποτε, πῶσ ἐποίει φιλοχρημάτουσ, ἢ πῶσ ἑτέρουσ διέφθειρεν, ἐν οἷσ αὐτὸσ χρηστὸσ ἦν; ὥσπερ ἂν εἰ λέγοισ τὸν Ῥαδάμανθυν ἐθίζειν τοὺσ ἀνθρώπουσ ἐπιορκεῖν, ᾧ τοσοῦτον περιῆν εὐσεβείασ καὶ δικαιοσύνησ ὥστε καὶ τελευτήσασ τοῖσ ἐκεῖσε ἀφικνουμένοισ δικάζειν δοκεῖ περὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ πραχθέντων. καὶ σὺ δείξασ οὖν πρότερον τὸν Περικλέα μικρὸν καὶ ἀγεννῆ καὶ ταπεινὸν καὶ πρὸσ ἀργύριον βλέποντα, τότε δὴ φάθι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πεποιηκέναι τοιούτουσ· ὥσπερ καὶ τοὺσ περὶ τῶν γραμμάτων διδασκάλουσ ἔστιν εἰπεῖν· οὐκέθ’ αὕτη Ξενοφῶντοσ ἡ εἰκὼν, ἀλλ’ αὐτοῦ Πλάτωνοσ. ὥσπερ γὰρ, φησὶν, οἱ γραμματισταὶ τοῖσ μήπω δεινοῖσ γράφειν τῶν παίδων ὑπογράψαντεσ γραμμὰσ τῇ γραφῖδι οὕτω τὸ γραμματεῖον διδόασι καὶ ἀναγκάζουσι γράφειν κατὰ τὴν ὑφήγησιν τῶν γραμμάτων, οὕτω δὴ καὶ ἡ πόλισ. ἀλλ’ ἡμεῖσ ἀντὶ τῆσ πόλεωσ λάβωμεν τὸν Περικλέα. Περικλῆσ τοίνυν τὰ μὲν λέγων, ὡσ ἐοίκεν, ὑφηγεῖτο τοῖσ Ἀθηναίοισ, ἐν οἷσ οὐδὲν ἦν ἀνελεύθερον οὐδ’ ἀγεννέσ· τὰ δὲ ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ βίου δεικνὺσ ἑαυτὸν καὶ παρέχων σκοπεῖν ὁποῖόσ τισ ἦν. πότερ’ οὖν εἰσ κάλλοσ αὐτοῖσ ζῆν ὑπέγραφε τοιοῦτοσ ὢν οἱο͂ν ἀκούομεν, ἢ πρὸσ κέρδοσ καὶ τὴν χεῖρα ὑφεικότασ καὶ ὡσ ἥκιστα ἔμελλον ὀρθῶσ πράξειν; καὶ μὴν λέγοντοσ μὲν αὐτοῦ ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ ἤκουον κἀν τῷ βουλευτηρίῳ, τὸν δὲ βίον καθ’ ἑκάστην ἑώρων δή που τὴν ἡμέραν. ὥστε εἴπερ ἑώρων πρὸσ ἐκεῖνον, ἔμελλον κρείττουσ εἶναι χρημάτων. φέρε δὴ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπασῶν αἰτιῶν αὖ τούτου σκεψώμεθα καὶ διέλθωμεν τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ περὶ τῆσ φιλαργυρίασ, κατ’ ἀμφοτέρασ ταύτασ τὰσ εἰκόνασ, τήν τε τοῦ παιδοτρίβου καὶ τοῦ γραμματιστοῦ, καὶ συγκεφαλαιωσώμεθα πάντα ἐν βραχεῖ. λάλουσ, φησὶν, ἐποίησε·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION