Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 28:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 28:)

ὅστισ οὕτω καμνόντων ἡγεῖτο, ὡσ οὐδ’ ἂν εἷσ τῶν ἐρρωμένων καθαρῶσ. οὕτω καὶ τῶν πολεμίων καὶ τῶν πολιτῶν καὶ τοῦ λοιμοῦ καὶ παντὸσ ἦν κρείττων πράγματοσ. καίτοι σχολῇ γ’ ἂν Ἀθηναίουσ ἑαυτῶν ὄντασ εἰάσεν ἀργεῖν, ἢ ὑποκατακλίνεσθαί τισιν ἀνθρώπων, ὅστισ οὐδὲ κάμνειν αὐτοῖσ ἐπέτρεπεν, ἀλλ’ εἴσ γε τὸν περὶ τῆσ ἐλευθερίασ ἀγῶνα καὶ τὸ μὴ λιπεῖν τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν ἠξίου καὶ παρὰ τὴν ὑπάρχουσαν τύχην ἐρρῶσθαι. πρότερον δ’ ἔγωγ’ ἂν ᾤμην τὸν Μελέαγρον ὀφλῆσαι δειλίασ ἢ Περικλέα, ὅν γε καὶ πρὶν γενέσθαι προσεῖπεν ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἐναντιωτάτων ὁ θεὸσ, προειπὼν αὐτοῦ τῇ μητρὶ λέοντα τέξεσθαι· ἡ δ’ ἐπὶ ταύτῃ τῇ ὄψει τίκτει Περικλέα. ὥσθ’ ὁρ́α μὴ λέοντα ξυρεῖν ἐπιχειρῶμεν, οὐ Θρασύμαχον συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντεσ, ἀλλὰ κωμῳδεῖν Περικλέα, καὶ ταῦτα εἰσ δειλίαν, ἔπειτ’ αὐτοὶ δόξωμεν ἀνδρειότεροι τοῦ δέοντοσ εἶναι τοῖσ βουλομένοισ ἀντικατηγορεῖν, καὶ φανῇ τι καὶ δειλίασ, εἰ δὲ βούλει, σιωπῆσ ἀκίνδυνον γέρασ, ὥσ τισ τῶν Κείων ἔφη ποιητήσ. ἀλλὰ γὰρ λίνον λίνῳ συνάπτει, φασίν. ὃσ γὰρ ἐτόλμησεν εἰπεῖν ὅτι καὶ φιλαργύρουσ ἀπέφηνε Περικλῆσ ἀνθρώπων καὶ οὑστινασοῦν τί τισ ἂν λέγοι; νὴ Δία, πρῶτοσ γὰρ εἰσ μισθοφορὰν κατέστησε τὰ πράγματα. ἐγὼ δὲ εἰμὶ μὲν οὐδ’ αὐτὸσ τῶν ἐπαινούντων τὸ μισθοφορεῖν, καὶ τούτου σχεδὸν ἔργῳ πεῖραν ἐγὼ δεδωκέναι νομίζω. οὔκουν μέτεστί μοι τοῦ πράγματοσ οὐδὲν, ἀλλὰ καὶ τῶν λόγων προὔστην καθαρώτερον ἢ τῶν φόρων οἶμαι τὸν ὁμώνυμον, εἴ τι δεῖ καὶ νεανιεύσασθαι.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION