헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́41́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης)

Αὐτοκράτορι Καίσαρι Μάρκῳ Αὐρηλίῳ Ἀντωνίνῳ σεβαστῷ καὶ αὐτοκράτορι Καίσαρι Λουκίῳ Αὐρηλίῳ Κομόδῳ σεβαστῷ Αἴλιοσ Ἀριστείδησ χαίρειν. πρότερον μὲν, ὦ μέγιστοι βασιλεῖσ, ἀγωνίσματα καὶ λόγουσ ἐκ διατριβῶν καὶ τοιαῦθ’ ὑμῖν ἀπέστελλον, νυνὶ δὲ ἑτέραν ὁ δαίμων ἔδωκεν ὑπόθεσιν. κεῖται Σμύρνα τὸ τῆσ Ἀσίασ ἄγαλμα, τῆσ δὲ ὑμετέρασ ἡγεμονίασ ἐγκαλλώπισμα, πυρὶ καὶ σεισμοῖσ ἐκτριβεῖσα. ὀρέξατε πρὸσ θεῶν χεῖρα, ὀρέξατε, ὅσην ὑμῖν πρέπει. Σμύρνα τοι μέγιστα δὴ τῆσ νῦν Ἑλλάδοσ εὐτυχήσασα καὶ πρὸσ θεῶν καὶ πρὸσ ὑμῶν, τῶν τε ἀεὶ βασιλέων καὶ τοῦ συνεδρίου κοινῇ, μέγιστα δὴ καὶ πέπονθε τῶν μνημονευομένων. ἓν δὲ ὅμωσ αὐτῇ κἀν τούτοισ ἐφυλάχθη παρὰ τοῦ δαίμονοσ ὡσπερεὶ σύμβολον σωτηρίασ· εἴδετε τὴν πόλιν, ἴστε τὴν ζημίαν. ἀναμνήσθητε ὧν ἐπὶ τῆσ πορείασ ἐφθέγξασθε ὁρῶντεσ εἰσ αὐτὴν, ἀναμνήσθητε ὧν εἴσω παρελθόντεσ, ὡσ διετέθητε, ὡσ διεθήκατε. οἱ μὲν Θεοξένια ἦγον, ὑμεῖσ δὲ ὡσ ἐν τοῖσ ἡμερωτάτοισ ὧν κέκτησθε ἀνεπαύεσθε. ποία προσβολὴ τῆσ ὄψεωσ οὐχ ἡδίουσ ὑμᾶσ ἐποίησε; τί τῶν πάντων ἐθεάσασθε σιγῇ καὶ οὐ μετὰ τῆσ πρεπούσησ ὑμῖν εὐφημίασ; ὧν οὐδὲ ἀπελθόντεσ ἠμνημονήσατε.

ἃ νῦν πάντα ἐν κόνει. μέμυκε μὲν ἐκεῖνοσ λιμὴν, οἴχεται δὲ ἀγορᾶσ κάλλη, κόσμοι δὲ ὁδῶν ἀφανεῖσ, γυμνάσια δὲ αὐτοῖσ ἀνδράσι καὶ παισὶ διέφθαρται· ναοὶ δὲ οἱ μὲν κεῖνται, οἱ δὲ κατέδυσαν· ἡ δὲ πρὸσ θέαν ὡραιοτάτη πόλεων καὶ τοῦ κάλλουσ ἐπώνυμοσ ἀνθρώποισ ἅπασιν ἀωρότατον θεαμάτων ἀποπέφανται, κολωνὸσ ἐρειπίων καὶ νεκρῶν. ζέφυροι δὲ ἐρήμην ἐπιπνέουσι. τὸ δὲ λειπόμενον πᾶν εἰσ ὑμᾶσ βλέπει, συναποβλέπει δὲ καὶ ἡ ἄλλη πᾶσα Ἀσία, ὑμῖν μὲν τἀγαθὰ νῦν τε καὶ ἀεὶ συνευχομένη, τῇ Σμύρνῃ δ’ ἔλεον παρ’ ὑμῶν, εἰ δὴ Σμύρνα γε τοὔδαφοσ. παράδοξον μὲν οὖν οἶδα ἐρῶν λόγον, οὐ μὴν ἀνόητόν γε, ὡσ οἶμαι. εἰ γὰρ καὶ ἀβούλητοσ ὑμῖν ἡ ὑπόθεσισ, τῆσ γε ἀγαθῆσ τύχησ ὑμῖν γέγονε, δούσησ ἀφορμὴν ἐφ’ ἧσ κάλλιστα δὴ καὶ φανερώτατα τῇ φύσει χρήσεσθε ἐπὶ πολλοῖσ καὶ μεγάλοισ οἷσ πρότερον ἐπεδείξασθε. μὴ γάρ μοι Λυσίμαχον ἔτι, μηδὲ Ἀλέξανδρον αὐτὸν, μηδὲ Θησέα καὶ μύθουσ, ἀλλ’ ὑμεῖσ οἰκισταὶ τῆσ πόλεωσ γένεσθε, ὑμεῖσ νέαν ἐξ ἀρχῆσ ἀποδείξατε, ὑμῶν γενέσθω πᾶσα καὶ δι’ ἁπάντων ἡ πόλισ, εἴτε ὡσ καλύπτραν βασιλίδων εἴτε ὡσ βασιλέων διάδημα εἴθ’ ὅπωσ βούλεσθε λογίσασθε, οὕτω σώσατε τὴν πόλιν. τίνασ οἰκιστὰσ, ποίουσ βασιλέασ οὐκ ἀποκρύψετε; ποίουσ οὐχ ὑπερβαλεῖσθε ὁρ́ουσ μεγαλοψυχίασ, ἃ χρόνῳ καὶ καθ’ ἕκαστον ἐκτήθη τῇ πόλει, ταῦθ’ ἑνὸσ οἰκισμοῦ ποιήσαντεσ γενέσθαι; καὶ ταῦτα οὐχ ὡσ συμβουλεύων εἶπον, οὐδ’ ὡσ ἀγνοοῦντασ διδάσκων, οὐχ οὕτωσ ἔκφρων γέγονα ὑπὸ τῆσ συμφορᾶσ, ἀλλά τοι καὶ εὔχεσθαι οὕτω νομίζουσιν ἄνθρωποι, Δὸσ νίκην Αἰάντι, καὶ νῦν αὖτέ με φῖλαι Ἀθήνη. ἐν ᾧ τοίνυν τρόπῳ τοῖσ θεοῖσ διαλεγόμεθα, ἐν τούτῳ καὶ ὑμῖν ἐπιστέλλειν ἀνεπίφθονον.

καὶ μὴν τοῖσ μὲν θεοῖσ εὐχόμεθα ὑπὲρ τούτων, ὑμῶν δὲ τῶν θειοτάτων ἀρχόντων δεόμεθα. καλὸν δέ που καὶ πρὸσ θεῶν καὶ πρὸσ ἀνθρώπων δεῖσθαι τὰ τοιαῦτα. ὅπωσ δὲ αὐτὸσ ἐξέφυγον ποθεῖτε ἴσωσ ἀκοῦσαι. ἡμέραισ τισὶ πρότερον τῶν συμβάντων ἐκίνησέ με ὁ θεὸσ καὶ κατέστησεν εἰσ χωρίον τι, καὶ προσέταξε κατὰ χώραν μένειν, οὗ δὴ καὶ διατρίβων τὰ συμβάντα ἐπυθόμην. πυθόμενοσ δὲ οὐκ εἶχον ὅπωσ ἡσυχάζοιμι ἐλείπετο δὲ ἄλλο μὲν οὐδὲν, οἶμαι, θεοὺσ δὲ καὶ ὑμᾶσ καλεῖν. διὰ ταῦτα οὔτε πρεσβείαν κοινὴν ἀνέμεινα οὔτ’ εἰσ ἕτερον βλέπειν ἠξίουν ὅ τι πράξειεν, ἀλλ’ ἡγούμενοσ εἴ τινι τῶν πάντων κἀμοὶ διαλέγεσθαι τὸ πρᾶγμα, ἐμαυτὸν ἔταξα διάκονον, ἀξιόχρεων εἶναι νομίσασ εἰ μή τι ἄλλο, ἀλλ’ ἀνακλαύσασθαι τὰσ τῆσ πόλεωσ συμφοράσ. ἕτεροι μὲν οὖν παρὰ βασιλεῦσιν ἰσχύσαντεσ δωρεὰσ εὑρ́οντο ἑαυτῶν πατρίσιν εὖ πραττούσαισ, ἐγὼ δ’ εἴ τι καὶ τοὐμόν ἐστι παρ’ ὑμῖν, αἰτῶ καὶ δέομαι ταύτην γενέσθαι τῇ πόλει τὴν χάριν, μὴ καθάπερ σκεῦοσ συντριβὲν ἐκριφῆναι καταγνωσθὲν ἀχρηστίαν, ἀλλ’ ἀναβιῶναι δι’ ὑμῶν. εἰσῄει δέ μοι καὶ τὸ τοῦ Σόλωνοσ, ὅν φασι τῆσ πολιτείασ καταλυθείσησ λαβόντα ἀσπίδα καὶ δόρυ καθῆσθαι πρὸ τῆσ οἰκίασ, βοηθεῖν μὲν οὐκ ἔχοντα, οἶμαι, ἐνδεικνύμενον δὲ ὡσ ἔχει γνώμησ. τὸ δ’ ἐμὸν καὶ πλέον. εἰ γὰρ καὶ μηδὲν ἔργῳ συντελεῖν εἶχον, τό γε τὴν ὑμετέραν φιλανθρωπίαν παρακαλεῖν εἰσ ἔργον ᾔδειν μοι καθιστάμενον, ὥστ’ οὐχὶ μάταια σπουδάσασθαι. καὶ μὴν ὅσα μὲν ἔξω πυλῶν οὐ πάνυ θράττει με, ἐπεὶ οὐδὲ τοῖσ προστάταισ συνέχαιρον, ἡνίκα περιειργάζοντο· δείσθω δ’ ὑπὲρ αὐτῶν ὁ βουλόμενοσ, οὐδὲν τό γε ἐμὸν κωλύει· ὅσα δ’ εἴσω περιβόλου καὶ παλαιὰ καὶ καινὰ τῆσ τε εἰσ ὑμᾶσ τιμῆσ καὶ ἅμα τῆσ παρ’ ὑμῶν ὑπομνήματα καὶ τῇ πόλει φιλοτιμίαν ἔχοντα πρόσ τε τοὺσ ὁμοτίμουσ καὶ τῶν ξένων τοὺσ εἰσαφικνουμένουσ, ἔτι δὲ τοῖσ ξένοισ ἁπάσησ τύχησ ἀφορμὴν καὶ παραμυθίαν, ἡδέωσ ἂν εἰσ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἀφικοίμην, ἐν ᾗ ταῦτα ἑστῶτα θεάσομαι. ὅταν γε μὴν ἐνθυμηθῶ κατ’ ἐμαυτὸν ὅτι τῶν πάλαι τισ αὐτοκρατόρων οὐ τῆσ ὑμετέρασ οἰκίασ, μηδὲ γὰρ εἰή τοῦτό γε, οὐδὲ γένοιτ’ ἂν ὑφ’ ὑμῶν οὐδενὸσ, ἀλλά τισ τῶν πρότερον πεττεύων, ὡσ λέγεται, μεταξὺ παρεφθέγξατο, μὴ βούλεσθαι Νασαμῶνασ εἶναι, ἔπειτα ἀπώλοντο οἱ Νασαμῶνεσ, οἶμαι περί γε ὑμῶν εἰκότωσ ἂν ἐλπίζειν ὅτι σπουδάζοντεσ καὶ τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν ἤθεσι χρώμενοι, καὶ τοσοῦτον μόνον εἰπόντεσ καὶ προδείξαντεσ ὅτι βούλεσθε Σμύρναν εἶναι, ταχέωσ ἅπασιν ἡμῖν ὃ ποθοῦμεν δείξετε.

ἀλλὰ σεισμῶν ποτε καὶ λιμῶν συνεχῶν συμβάντων περὶ τὸν κάτω τόπον τοῦτον τῆσ Ἀσίασ, καί τινων καὶ χάσμασι διεφθαρμένων καὶ συμφορᾶσ πολυτρόπου κατεχούσησ τὰσ πόλεισ, καὶ σίτῳ καὶ χρήμασι καὶ τῷ μηδὲν προθυμίασ ἐλλείπειν ἔστιν ἃσ τῶν πόλεων διεσώσαντο, Χίουσ, Ἐρυθραίουσ, Τηίουσ, Ἁλικαρνασσέασ. ἔτι δὲ οὐκ ἀλλοτρίοισ χρῶμαι παραδείγμασιν, ἀλλ’ ὑμῶν αὐτῶν, ὅσην τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐπιμέλειαν. ἐποιήσασθε, ὥστε ἀναλαβεῖν αὐτὰσ τοῖσ ἅπασιν. ἐκείνασ μὲν τοίνυν πάλαι κεκμηκυίασ ἀνεκτήσασθε, Σμύρναν δὲ ἀρτίωσ μὲν ἀνθοῦσαν, ἀρτίωσ δὲ καταρρυεῖσαν, εἰσ πόλεων ἀριθμὸν αὖθισ καταστήσατε, πρότερον μὲν τὰ ἱερὰ κοσμήσαντεσ αὐτῆσ, νυνὶ δὲ τὸ πᾶν σχῆμα σώσαντεσ. ἀξία δὲ οὐ μόνον τῆσ ὄψεωσ χάριν ἡ πόλισ σωθῆναι, ἀλλὰ καὶ τῆσ εὐνοίασ ἣν παρὰ πάντα τὸν χρόνον εἰσ ὑμᾶσ παρέσχετο, συναραμένη μὲν τοῦ πρὸσ Ἀντίοχον πολέμου, συναραμένη δὲ τοῦ πρὸσ Ἀριστόνικον, πολιορκίασ τε ὑπομείνασα καὶ μάχασ οὐ φαύλασ ἀγωνισαμένη, ὧν ἔτι νῦν ἐν πύλαισ ἦν αὐτῇ τὰ ὑπομνήματα. ἔτι δὲ ἐσθῆτοσ δεῆσαν ὑμετέρῳ στρατοπέδῳ καὶ τοῦ στρατηγοῦ διεφθαρμένου τὸν μὲν στρατηγὸν κομίσαντεσ εἰσ τὴν πόλιν θάπτουσιν εἴσω τῶν νῦν πυλῶν, πρὸσ δὲ τοὺσ στρατιώτασ τοὺσ χιτῶνασ ἐνείμαντο ἀνὴρ ἀνδρὶ δούσ. τοιοῦτοι μὲν τὰ πρὸσ τοὺσ ἄρχοντασ ὑμᾶσ· πρὸσ δὲ τοὺσ ὁμοφύλουσ τίνεσ; πάντα μὲν οὐ μικρὸν ἔργον ἂν εἰή γράφειν. εἰσ ἃ τοίνυν τότε τοῖσ ἄλλοισ ἐπήρκει μία δὴ πόλισ οὐδ’ ἡτισοῦν αὐτῇ νῦν ἀξιόχρεωσ βοηθῆσαι.

πολλά τοι καὶ παρὰ τὴν αὑτοῦ σφίσιν ἄνθρωποσ φθέγγεται συμφορᾷ ληφθεὶσ, ἄλλωσ τε καὶ ἣν οὐδεπώποτ’ ἂν ἤλπισεν. ἡ δὲ παρ’ ὑμῶν ἐλπὶσ λείπεται. καὶ μὴν πρότερον μὲν ἀριστεῖα τῶν ἔργων ἐφέρετο, χώραν καὶ πανοπλίασ καὶ λάφυρα, οἷσ αὐτὴν ὑμεῖσ ἐτιμᾶτε, νῦν δὲ πρεσβεῖα συμφορῶν ἀνῄρηται παρὰ τοῦ δαίμονοσ, ὧν ὑμῖν ἡ λύσισ. ὃ δ’ ἁπάντων μάλιστα ἄξιον εἰπεῖν καὶ θαυμάσαι, τῆσ τύχησ τὴν μεταβολήν. τοῦ γὰρ νεὼ τοῦ νῦν καταδύντοσ οὕτω λαμπροῦ λέγεται τυχεῖν ὥστ’ ἀγῶνοσ γενομένου τὴν μὲν Ἀσίαν τῶν ἄλλων ἐθνῶν προκριθῆναι, τῶν δ’ ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεων τὴν Σμύρναν τοσοῦτον ὥστε τὴν μὲν ἄλλην Ἀσίαν ἑπτὰ μόνασ ψήφουσ μεταλαβεῖν, τῇ δὲ πόλει τετρακοσίασ γενέσθαι μόνῃ. τοῦτο μὲν οὖν καὶ διὰ τῆσ Ἀσίασ κομίσαιτ’ ἂν ἴσωσ, ἂν ὑμῖν δοκῇ, ἡ δὲ τῶν ὅλων ἐπανόρθωσισ μόνων ὑμῶν, οἷσ οἱ θεοὶ τὰ τηλικαῦτα ἀπέδοσαν. ὅταν μὲν οὖν εἰσ τὸ τῆσ συμφορᾶσ μέγεθοσ ἀποβλέψω, οὐδείσ μοι δοκεῖ λόγοσ ἀρκεῖν, ἀλλὰ πάντ’ ἐλλείπειν τοῦ μετρίου, ὅταν δὲ εἰσ τὴν ὑμετέραν ἀρετὴν καὶ φύσιν καὶ τὸ πρόχειρον πρὸσ τὰσ εὐεργεσίασ, ἐπέρχεταί μοι δεδιέναι μὴ πλείω τῶν ἱκανῶν διειλέχθαι δοκῶ. οἶμαι μὲν οὖν οὐχ οὕτω τοῦτ’ ἔχειν· εἰ δ’ ἄρα, συγγνώσεσθε οἶδ’ ὅτι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION