Aristides, Aelius, Orationes, Συμμαχικὸσ α# 12:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 12:)

σοὶ δὲ τί τούτων, ὦ κακῶσ ἀμφικτύων; ἅπαντα ταῦθ’ ἕν ἐστι, δεινὸν πλεονάζων Φίλιπποσ. τίνεσ οὖν ἄλλοι ταῦτα κωλύσουσι; τίνων, ὦ ἄνδρεσ Θηβαῖοι, χρὴ τοῦτο γενέσθαι τὸ ἑρ́μαιον; ἡμῖν τὰσ ἀνάγκασ ταύτασ οἱ θεοὶ προὐξενήκασι. σκέψασθε δὴ καὶ περὶ τῆσ παλαιᾶσ αἰτίασ ὡσ καλῶσ αὐτὴν ἀπελύσασθε, λέγοντεσ οὐκ εἶναι τὴν πόλιν αὑτῆσ, ἀλλὰ τοὺσ κρατοῦντασ τῶν πραγμάτων μηδίσαι. τούτοισ μέντοι τοῖσ λόγοισ οὐκ ἀκολουθεῖ τὸ νυνὶ δέξασθαι Φίλιππον. ἀλλ’ ἢ κἀκεῖνα δεῖ ψεύδεσθαι δοκεῖν, ἢ τούτοισ λόγοσ οὐ λείπεται. ὅτι τοίνυν οὐκ ἔστιν ἐφ’ ὑμῖν, οὐδ’ ἐὰν βούλησθε, ἁμαρτεῖν σκέψασθε. νυνὶ δυοῖν θάτερον αἰτεῖ Φίλιπποσ, ἢ συνεμβαλεῖν, ἢ διεῖναι. διέντεσ μὲν τοίνυν ἡμᾶσ μὲν ὁμοίωσ προδεδώκατε, ἐκείνῳ δ’ οὐχ ὅσον βούλεται χαρίζεσθε. ὥσθ’ ἥ τε παρ’ ἡμῶν ὑπάρχει μέμψισ καὶ ἡ παρ’ ἐκείνου προσγίγνεται. ἂν οὖν διοικήσηται τὰ πρὸσ ἡμᾶσ, ἔστ’ ἐφ’ ὅτουσ πρώτουσ εἶσιν ἢ ὑμᾶσ; ἢ τοῦτο μὲν κἂν εἰ μηδὲν ἔχοι μέμψασθαι πρόδηλον, πρὸσ Διὸσ, ἂν δ’ εἰσέλθῃ μὲν ὡσ εὔνουσ καὶ φίλοσ, εἰσελθὼν δ’ ἔχῃ καὶ μὴ ἀνίῃ τὴν πόλιν ‐ ἴσμεν δ’ ὃν τρόπον εἴληφε Φερὰσ καὶ χωρὶσ τῶν Φερῶν ἴσμεν ὃν τρόπον Φοιβίδασ ἔσχε τὴν Καδμείαν ταυτηνὶ ‐ ἂν οὖν ὡσ τότ’ ἐκεῖνοσ παριὼν ὡσ ἐπ’ Ὀλύνθου τὸ πρῶτον ἑρ́μαιον ἠξίωσε μὴ παρεῖναι, οὕτω καὶ νῦν οὗτοσ πρὶν εἰσ Ἀττικὴν ἐλθεῖν, ἀξιοῖ τὰσ Θήβασ ἔχειν, κλητεύσετ’ αὐτὸν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ, ἢ τί χρήσεσθε;

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION