Aristides, Aelius, Orationes, Συμμαχικὸσ α# 4:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 4:)

τί οὖν; ἐπεὶ πρὸσ τὸν εὐεργέτην ἐκινδύνευον καὶ περιειστήκει κακῶν αὐτοὺσ Ἰλιὰσ, τίνεσ αὐτοῖσ ἧκον εἰσ σωτηρίαν; οὐδένεσ οὔτε πρὸ ἡμῶν οὔτε μεθ’ ἡμᾶσ. ἀλλ’ ἐνταῦθα καὶ κάλλιστα ἐδείχθη τὸ μέσον τῆσ τε ἡμετέρασ καλοκἀγαθίασ καὶ τῆσ ἐκείνου πλεονεξίασ. οἱ μὲν γὰρ ἐν ἐχθρῶν μοίρᾳ κριθέντεσ ὑπ’ αὐτῶν, ἡνίκ’ ἀληθινῶν φίλων ἐδέησε, παρῆμεν πρῶτοι καὶ μόνοι, ὁ δὲ πάντ’ ἐλάττω διδοὺσ ἢ ἐβούλετο, οὑτοσὶ πάντα συλλαβὼν εἶχεν, αὐτοὺσ, τὰ ὅπλα, τὴν πόλιν, τὴν χώραν· καὶ διὰ μέν γε Φίλιππον ἠρήμωνται, διὰ δὲ τὴν ἡμετέραν ἀρετὴν οἱ διαφυγόντεσ Ἀθήνησι σώζονται. ἆρ’ οὐχ ἡμεῖσ πολέμιοι βελτίουσ ἢ Φίλιπποσ φίλοσ καὶ πλείω χάριν ἡμῖν τῆσ ἔχθρασ ἢ Φιλίππῳ δεῖ τῶν εὐεργεσιῶν ἔχειν; καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γ’ ἔστ’ εἰπεῖν ὡσ ὑμεῖσ τι τοιοῦτον ἐνδείξεσθε φιλανθρώπευμα Φιλίππῳ, διὸ καὶ παρὰ τὴν ὑπάρχουσαν φύσιν αὐτῷ φείσαιτ’ ἂν ὑμῶν. οὔτε γὰρ τῆσ ἀξίασ τῆσ ὑμετέρασ τοὺσ ἔξω θαυμάζειν οὔθ’ ὑπερβάλλοισθ’ ἂν Ἀμφιπολίτασ καὶ Πυδναίουσ, ὧν οἱ μὲν ἔθυον ὡσ θεῷ, οἱ δὲ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ νεὼν εἶχον δεικνύναι. ἀλλ’ ὅμωσ τοὺσ μὲν ἐξέβαλεν, ἡνίκ’ αὐτῶν ἦν διακορὴσ, τοὺσ δ’ ἀπέσφαττεν ἐν τῷ νεῷ τοῦ πατρὸσ, ὀμνὺσ ἔτι, καὶ τὰσ σπονδὰσ αἱ σφαγαὶ κατελάμβανον. καίτοι μὴ νομίζετ’ αὐτὸν τοῖσ μὲν ἔξω Πυλῶν καὶ τοῖσ ἐπὶ Θρᾴκησ ἐποικοῦσιν οὕτω χαλεπῶσ ἔχειν καὶ φθονεῖν, οἳ τίνοσ αὐτοὺσ εἶναι δεῖ σκοποῦντεσ ἀεὶ διαγεγόνασιν, ὑμῶν δὲ τῶν σὺν ἡμῖν τοῖσ Ἕλλησιν ἐξεταζομένων καὶ ὧν οἱ τῶν Ἑλλήνων ποτ’ ἄρχοντεσ μίαν πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκαν μηδένα ποιεῖσθαι λόγον, ἀλλ’ ἡδέωσ ἂν ἄμεινον ὁρᾶν πράττοντασ ἢ ’κείνῳ συμφέρει· οὐχ οὕτω ταπεινὸν οὐδὲν σύνιστε ὑμῖν αὐτοῖσ, ὥστε ἢ μὴ δεῖσαι τὸν Φίλιππον, ἢ μὴ πιστεύειν ἐκείνῳ τοῦτ’ ἐνεῖναι πρὸσ ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἐξ ὧνπερ ἡμᾶσ, ἐκ τῶν αὐτῶν οἶμαι καὶ ὑμᾶσ κρῖναι πολεμίουσ. ἡμᾶσ τε γὰρ οἶδεν οὐδαμῶσ ἂν ὑπείξοντασ ἐν δούλων μοίρᾳ ὑμᾶσ τε ἑτέρουσ τοιούτουσ ὑπολαμβάνων ἐχθροὺσ εἰκότωσ ἡγεῖται.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION