헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́35́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος)

μεθ’ ὑμῶν, ὦ Ἀθηναῖοι, σκεψόμενοσ παρῆλθον ποτέροισ δεῖ με συνειπεῖν. ἡγοῦμαι δὲ καὶ ὑμᾶσ ὀρθῶσ ἄν τι ποιεῖν, εἰ μὴ τοῖσ πάλαι κεκρικόσι μηδὲ τοῖσ ἐφ’ ἑαυτῶν προσέχοιτε, ἀλλὰ τοῖσ τὰ συμβησόμενα ἐκ τῶν λογισμῶν ἀναμένουσι. τὸ γὰρ ταυτὰ συμβουλεύειν ὑμῖν τε καὶ αὑτῷ, τοῦτ’ εἶναί μοι δοκεῖ σκοπεῖν ἐν κοινῷ περὶ τῶν πραγμάτων, μὴ προκατειλημμένον. οὐκοῦν Λακεδαιμόνιοι μὲν, ὡσ ὑμεῖσ τε ἠκούσατε κἀγώ φημι, παρεσπόνδησαν τὴν Καδμείαν κατασχόντεσ, καὶ πλεονεξίασ ἐπίδειγμα ἐποιήσαντο οὐχ ἧττον ἢ Θηβαῖοι παρελθόντεσ εἰσ Πλαταιάσ ποτε· Θηβαῖοι δ’ οὕτωσ ἰσχυροὶ γεγόνασιν ὡσ συνενηνοχέναι αὐτοῖσ ἀδικηθεῖσιν. ἐχόντων δὲ οὕτω τούτων ἡ κατηγορία μὲν ἐν Λακεδαιμονίοισ, φόβοσ δ’ ἐν Θηβαίοισ ἐστίν. εἰ μὲν οὖν δικάζομεν αὐτοῖσ, ἠδικηκέναι τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ψηφιζόμεθα καὶ δικαίωσ ἃ πεπόνθασι πεπονθέναι· εἰ δὲ μέμικταί τι βουλῆσ καὶ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν ἡμῖν, οὐκ αὐξήσομεν τοὺσ Θηβαίουσ οὐδὲ τῆσ Λακεδαιμονίων ἀγνωμοσύνησ κληρονόμουσ ποιήσομεν. οὐ γὰρ εἰ δικαίωσ ἐκείνουσ ἀναιρήσουσι, τοῦτο σκεψόμεθα, ἀλλ’ εἰ ταυτὸν τοῦτο καὶ ἡμᾶσ ἀδίκωσ ποιῆσαι δυνήσονται, τοῦτο φοβησόμεθα· καὶ τὸ παράδειγμα ὃ νῦν ἡμᾶσ πεποίηκε τοῖσ Θηβαίοισ συναλγεῖν οὐ βουλησόμεθα ἐλθεῖν ἐφ’ ἡμᾶσ, τῶν νῦν ἀνθελκόντων ἐκποδὼν γενομένων. ἐγκλήματα δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πολλὰ μὲν ὑμῖν ὑπάρχει πρὸσ Θηβαίουσ, πολλὰ δὲ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ, πρὸσ ὁποτέρουσ δὲ πλείω καὶ μείζω οὐ διαφέρομαι, πλὴν οἶδ’ ὅτι εἰ ἓν ὧν ἐπεχείρησαν Θηβαῖοι κατώρθωσαν, οὐκ ἂν νῦν ἐβουλευόμεθα. ἀλλ’ ἐάσω τό γε μηδ’ ἔργῳ συμβὰν θεῶν τινοσ μεγάλῃ προνοίᾳ· πάλιν δέ με ὕπεισιν ὡσ οὐδ’ αὐτοῦ τούτου παντάπασιν ἀναίτιοι Λακεδαιμόνιοι. τὸ γὰρ εἰσ τοῦτο ἀγαγεῖν τὴν πόλιν ὥστ’ ἔχειν Θηβαίουσ ταῦτ’ ἀποφήνασθαι περὶ αὐτῆσ ὑπάγει δικαίωσ αὐτοὺσ τῆσ μέμψεωσ τῇ κοινωνίᾳ.

ἀλλὰ τοῦ μὲν εἰσ τοῦτ’ ἀγαγεῖν ἡμᾶσ μέτεστι καὶ Θηβαίοισ τοῖσ συμπολεμήσασιν αὐτοῖσ, τοῦ δὲ φείσασθαι τὸ λοιπὸν οὐκέτ’ ἔχουσι Λακεδαιμόνιοι τούσδε κοινωνούσ. καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γε προσδέξομαι ὅτι Θηβαίων εἷσ εἶπε ταῦτα. ἃ γὰρ Πλαταιὰσ πρότερον διέθεσαν, τοιαύτην ἀναχώρησιν οὐκ ἀπολείποντ’ αὐτοῖσ οὐδὲ σκῆψιν, οὐδὲ τοιοῦτον τὸν ὑπὲρ τῆσ περὶ ἡμῶν ψήφου λόγον δείκνυσιν ὄντα. εἴποιεν δ’ ἂν καὶ περὶ τῆσ παλαιᾶσ αἰτίασ ὡσ οὐκ ἀπὸ πάντων ἦν, ἀλλ’ οἱ προεστηκότεσ αὐτῶν ἐμήδιζον· εἰ δ’ ὑπὲρ ὧν μὲν προὔδοσαν τοὺσ Ἕλληνασ καὶ ὑπὲρ ὧν τοὺσ δεῖνασ ἀνεῖλον καὶ ὑπὲρ ὧν ἡμᾶσ ἐμέλλησαν, τοῖσ πρώτοισ ἐκείνοισ ἀκόλουθα ποιοῦντεσ, καὶ εἴ τι ὅλωσ ἠγνωμονήκασιν, ὑπὲρ μὲν τούτων τοὺσ προεστηκότασ προβαλοῦνται, ὅταν δέ τισ τοῦ Πειραιῶσ μόνον μνησθῇ, πάντεσ ἥξουσι περὶ ὧν δή που καὶ εἷσ τισ καὶ δεύτεροσ εἶπε, μάτην πάντεσ εὐήθεισ κέκληνται τὰ κράτιστα ὄντεσ σοφοί. ἄλογον δέ μοι φαίνεται, πρὸσ ἀμφοτέρουσ ὄντων ἐγκλημάτων ἡμῖν, Λακεδαιμονίοισ μὲν ἐπεξεληλυθέναι καὶ δίκην ἐζητηκέναι λαβεῖν, Θηβαίουσ δὲ ἀφεῖναι καθάπαξ, καὶ τοσοῦτον ὑπερβαλεῖν ἐκείνοισ ὀργιζομένουσ ὥστ’ ἀδικήσειν ἡγεῖσθαι, εἰ μὴ μέχρι παντὸσ τοῖσδε συνεστήξομεν. ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι δεῖν μέχρι τούτου τιμωρεῖσθαι Λακεδαιμονίουσ μέχρι οὗ μὴ τοὺσ Θηβαίουσ ἀθώουσ παντάπασιν ἀφήσομεν. φοβοῦμαι δὲ μὴ Θηβαίοισ γιγνόμενοι σύμμαχοι τοὺσ ὑπάρχοντασ ἡμῖν αὐτοῖσ ἀπολέσωμεν. σκοπῶν γὰρ τὰσ παλαιὰσ αἰτίασ, ἃσ ἡμῖν ἐπήνεγκαν οἱ Ἕλληνεσ, ἄλλο μὲν οὐδὲν ἐχούσασ εὑρίσκω, τοῦτο δὲ, μὴ μετρίωσ ἡμᾶσ χρῆσθαί τισιν αὐτῶν. ἔστι τοίνυν ἅπαντα ἅ τισ ἂν τόθ’ ἡμῶν ἐξήτασεν, ἂν εἰσ ταυτὸν συνθῇ τισ, οὐδ’ ἐγγὺσ τῆσ νῦν ἐγχειρήσεωσ. τὸ γὰρ Λακεδαιμονίουσ ἀνελεῖν ἐθέλοντασ φανῆναι τίσ ἂν εἴποι πάντων τῶν πρὸσ τοὺσ ὑπηκόουσ τότ’ ἀηδῶν μὴ οὐ πολὺ μεῖζον καὶ χαλεπώτερον εἶναι; ὥστε πῶσ ἡμῖν ἀκολουθήσουσιν οἱ τότ’ ἐκεῖνα δυσχεράναντεσ οὐ δύναμαι συνιδεῖν ἔγωγε.

καὶ γὰρ εἴ τινεσ αὐτῶν μισοῦσι Λακεδαιμονίουσ, ὡσ εἰε͂ν ἅπαντεσ τοῦτο πεπονθότεσ, καὶ νὴ Δί’ ἴσωσ εἰσὶν οἱ πλείουσ διὰ τοὺσ ἁρμοστὰσ καὶ τὴν ἀπὸ Λυσάνδρου τότ’ ἐπήρειαν· μέχρι μὲν τοῦ μὴ τὴν τοῦ ταὐτὰ ποιεῖν ἔχειν δύναμιν μισοῦσιν ἴσωσ αὐτοὺσ τῆσ αὐτῶν ἕνεκ’ ἀσφαλείασ ἕκαστοι, ὥστε δὲ καὶ ἀπολωλότασ καθάπαξ ἰδεῖν, οὔ μοι δοκοῦσιν, εἰδότεσ ὡσ ἔχει τι σχῆμα τῇ Ἑλλάδι εἶναι τὴν Λακεδαιμονίων πόλιν. καὶ μὴν οὐδὲ ἐπ’ ἴσησ Θηβαίοισ τε καὶ ὑμῖν βουλευτέον ἐστὶ περὶ τούτων. πολὺ γὰρ μᾶλλον ἐκείνοισ μικρῶν ἕνεκα αἰτιῶν τὴν ἐσχάτην δίκην ἁρμόττει λαβεῖν ἢ ὑμῖν τῶν μεγίστων μετρίαν. ἐὰν γάρ τισ τὸ ἑκατέρων ἦθοσ προσλογίζηται τῇ πράξει, τὴν μὲν ἐκείνων μετρίαν, κἂν ᾖ χαλεπωτάτη, τὴν δ’ ὑμετέραν μεγίστην, κἂν μετρίωσ ἔχῃ, κρινεῖ· τοσοῦτον ὑμῖν μὲν φιλανθρωπίασ, ἐκείνοισ δὲ ὠμότητοσ περίεστιν. εἶτα κἀκείνοισ μὲν ἀρχαῖόν ἐστι, μηδὲν τοῦ κοινοῦ τῆσ Ἑλλάδοσ φροντίζειν, ἀλλ’ ὁπόθεν τι πλέον σχήσουσι, τοῦτο μόνον καθορᾶν, ὑμῖν δὲ προστάταισ τῶν κοινῶν δικαίων οὖσι καὶ ὑπειλημμένοισ οὐκ ἔνεστι παρορᾶν τὰ τοιαῦτα ὀργῆσ ἰδίασ ἕνεκα ἢ μέμψεωσ. πρὸσ δὲ τὸ ἐρώτημα ἐκεῖνο, πότερον τοῖσ ἐκ Πειραιῶσ ἢ τοῖσ ἐξ ἄστεοσ προσήκει σῶσαι Λακεδαιμονίουσ, ἀπεκρινάμην ἂν ἔγωγε ὅτι ἀμφοτέροισ, εἴπερ εἰσὶν Ἀθηναῖοι. καὶ γὰρ οὐδ’ ἐκεῖνο ἔχει λόγον, αὐτοὺσ μὲν ἡμᾶσ ὀμωμοκέναι καὶ πίστεσιν ἰσχυραῖσ διωρίσθαι ἦ μὴν ταὐτὰ φρονήσειν καὶ μὴ μνησικακήσειν ἀλλήλοισ, Λακεδαιμονίουσ δ’ ὥστ’ ἀνελεῖν ἀνακινεῖν τὴν τούτων μνήμην, ἃ συγκρύψειν συνεθέμεθα, καὶ μὴ λογίζεσθαι μηδὲ σκοπεῖν ὅτι ὁ ταῦτ’ ἐξετάζων ἀκριβῶσ τὸ πιστὸν τῶν συνθηκῶν ἀναιρεῖ. καὶ μὴν οὐδὲ οἱ δεδοικότεσ μὴ Θηβαῖοι τῶν παρ’ ἡμῶν ἁμαρτόντεσ βασιλέα καλέσωσι νοῦν ἔχοντα φόβον δεδίασιν. ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν καὶ ἄτοπα δοκοῦσι πεπονθέναι, φοβούμενοι μὲν μή τινων εὐπορήσωσι συμμάχων, ὑμᾶσ δὲ πείθοντεσ γενέσθαι τούτοισ αὐτοὺσ, καὶ μὴ λογιζόμενοι τοῦτο, ὅτι βελτίουσ ἂν ἦσαν, εἰ δεινὸν ἐνόμιζον ταύτῃ προσγενέσθαι τινὰ Θηβαίοισ ὠφέλειαν, κωλύοντεσ μᾶλλον ἢ πορίζοντεσ. νῦν δὲ ὥσπερ οὓσ ἂν φοβῆταί τισ μὴ ποιήσῃ τισ εὖ, τούτουσ αἱρεῖσθαι δέον, οὐχ οἷσ ἄν τισ καὶ ἄλλουσ προσγενέσθαι συνεύξαιτο, οὕτω ταῦτα παραινοῦσι.

καίτοι εἰ βασιλέα μὴ δύνανται κωλῦσαι βοηθεῖν, ἀλλ’ ὑμᾶσ μὴ παρακαλεῖν ἠδύναντο. ἐγὼ δ’ οὐχ οὕτωσ ἀναισθήτουσ οὐδ’ ἔκφρονασ εἶναι νομίζω Θηβαίουσ ὥσθ’ ὑπὲρ ἀρχῆσ Λακεδαιμονίοισ πολεμοῦντασ βασιλεῖ περὶ δουλείασ συμβαίνειν. καὶ γὰρ γελοῖον τούτουσ μὲν ζητεῖν ἀνελεῖν, ἵνα μὴ ἐμποδὼν αὐτοῖσ ὦσιν, ἐκεῖνον δὲ καλεῖν ἐπὶ τοῖσ ὃν ἴσασι δεσπότην ἕξοντεσ. τοσούτῳ γὰρ ἄμεινον περὶ ἡμῶν καὶ Λακεδαιμονίων βουλεύσονται, καλοῦντεσ βασιλέα σύμμαχον, ἤπερ αὐτοὶ περὶ αὑτῶν, ὅσῳ ἡμῖν μὲν τὸ ἀμύνασθαι γοῦν αὐτὸν καταλείψουσιν, αὐτοὶ δ’ οὐδ’ ὅπλα ἀνταράμενοι παραχρῆμα ὑποκύψουσιν αὐτῷ καὶ ἡμᾶσ μὲν, ἐὰν ἄρα κρατήσῃ, δι’ αὐτοῦ κεκρατηκὼσ ἔσται, ἐκείνουσ δὲ δι’ αὑτῶν ἔχων προτέρουσ· ταῦτα δὲ μαίνοιντ’ ἂν εἰ βούλοιντο. καὶ μὴν εἴ τισ θαρρεῖν αὐτοὺσ τῇ παλαιᾷ φιλίᾳ καὶ συμμαχίᾳ πρὸσ τὸν βάρβαρον ἡγεῖται, ταῦτα μάλιστα φοβήσονται. ἐπίστανται γὰρ τότε καὶ πάντων ἀγαθῶν ἀνόνητοι γενόμενοι, καὶ παραχωρήσαντεσ ὧν εἶχον ἐκείνῳ, πρότερον μὲν αὐτὸν τὸν βασιλέα, μετὰ ταῦτα δὲ Μαρδόνιον δεξάμενοι τὸν ὕπαρχον αὐτοῦ, ὃσ ἐγκαθήμενοσ μετὰ τῆσ ἵππου καὶ στρατιᾶσ ἀπείρου τὰ μὲν φθείρων, τὰ δὲ καρπούμενοσ αὐτῶν διετέλει τὴν χώραν, τῇ πόλει δ’ ἐχρῆτο στρατοπέδῳ, παρρησίασ δ’ οὐδ’ ὁτιοῦν οὐδενὶ μετεδίδου· ὥστ’ εἶναι μηδὲν ἀθλιώτερον ἐν τῷ τότε καιρῷ Θηβαίων, ὄνειδοσ μὲν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἐχόντων, ἐπιτριβομένων δὲ κακῶσ ὑπὸ τῶν βαρβάρων. οὔκουν βουλήσονται τοιαύτησ κακοδαιμονίασ πάλιν ἐλθεῖν εἰσ πεῖραν, οὐδὲ δεηθῆναι βασιλέωσ καταπέμψαι σφίσιν ἄνδρα, ὃσ ἐγκαθίσασ εἰσ τὴν Βοιωτίαν καὶ ἡγεμὼν τοῦ πολέμου γενόμενοσ γρύζειν οὐκ ἐάσει σφᾶσ. εἶτα καὶ νενικηκότεσ νίκην τοιαύτην καὶ λαμπροὶ γεγονότεσ φύγοιεν ἂν, οἶμαι, ταπεινὸν οὕτω σχῆμα λαβεῖν, ὥστ’ ἐπὶ τὸν βάρβαρον καὶ κηλῖδα παλαιὰν ἐπανελθεῖν. ὅλωσ δ’ οὐκ ἔχει λόγον ἡ ὑπόνοια αὕτη. ὅπου γάρ ἐστι δυοῖν θάτερον, ἢ κρατήσαντασ αὐτοὺσ ἄλλῳ κεκρατηκέναι καὶ καθ’ αὑτῶν, ἢ κρατηθέντασ, ὅπερ καὶ πρότερον συνέβη, καταλειφθῆναι καὶ ἐφ’ ἡμῖν εἶναι, πρὸσ πότερον τούτων δέοιντ’ ἂν βασιλέωσ;

καὶ μὴν νῦν μὲν ἐὰν πληγῶσι, προσδοκίαν τινὰ ἕξουσι δι’ ἡμῶν πάλιν σωθήσεσθαι, ὥσπερ αὐτούσ τε ἔμπροσθεν καὶ νῦν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ τοῦτο πεπονθότασ εἰδότεσ. ἔσονται· ἐὰν δὲ τὸν βάρβαρον καλέσαντεσ ἀποτύχωσιν, ἀπολούμενοι καθαρῶσ ἐπίστανται. πῶσ οὖν οὐχ ὃ τὴν μὲν νίκην καθαρὰν, τὴν δὲ συμφορὰν εὐέλπιν αὐτοῖσ παρίστησιν, αἱρήσονται καθ’ αὑτοὺσ ἀγωνίζεσθαι μᾶλλον ἢ ὃ τὴν εὐτυχίαν ἀνόνητον ποιοῦν ἀνήκεστον ἕξει τὸ πρᾶγμα, τὸν βασιλέα κοινωνὸν παραλαβεῖν; εἶτα καὶ εἰσ ἀνάγκην κατακέκλεινται τοῦ μηδ’ ἂν βούλωνται παραφρονῆσαι. οἱ γὰρ νῦν μετ’ αὐτῶν ὄντεσ Ἠλεῖοι καὶ Ἀρκάδεσ, ἂν ἐπαγομένουσ αὐτοὺσ τὸν βάρβαρον αἴσθωνται, εὔδηλόν ἐστιν ὡσ οὐ μενοῦσιν, ἀλλ’ ὑπόψονται καὶ φυλάξονται, τοῦτο μὲν τὸν κίνδυνον εἰδότεσ ἔσχατον ἥξοντα αὐτοῖσ, τοῦτο δὲ τὴν ἀδοξίαν, εἰ πρὸσ ὃν πρότερον μετὰ τῶν τὰ δίκαια φρονούντων Ἑλλήνων παρετάττοντο, τοῦτον νῦν Θηβαίοισ συνεπασκήσουσιν αὐτοί. μᾶλλον δή μοι δοκοῦσι Θηβαῖοι διὰ τοὺσ ὑπάρχοντασ νῦν συμμάχουσ ἀμελήσειν βασιλέωσ ἢ δι’ ἐκεῖνον τούτουσ παρόψεσθαι. ὅλωσ δὲ, ὦ Ἀθηναῖοι, εἰ νῦν σώων ὄντων Λακεδαιμονίων δεδοίκαμεν μὴ τῷ βασιλεῖ προσθῶνται Θηβαῖοι, τί ποιήσομεν ἡνίκ’ ἂν μηδὲ τούτουσ ἔτι κοινωνοὺσ ἔχωμεν, ἀλλὰ μόνοι μεταξὺ Θηβαίων καὶ τῶν βαρβάρων ἀπολειφθῶμεν; εἰ μὲν γάρ ἐστί τισ ὑμῖν ἐγγυητὴσ ἰσχυρὸσ, ὡσ ἂν Θηβαῖοι Λακεδαιμονίουσ ἀνέλωσιν, οὐχ ὑμεῖσ εὐθέωσ αὐτοῖσ ὑποκείσεσθε, οὐδ’ ἐπὶ τὴν πόλιν ἥξουσι ταύτην· δεινὸν μὲν νὴ τὸν Δία τὸν ἐλευθέριον τὸν Πλαταιᾶσι καὶ τὰ μνήματα τῶν ἐκεῖ πεσόντων κοινῶν ἀμφοτέροισ προγόνων περιιδεῖν τὴν Λακεδαιμονίων πόλιν ἐκπεσοῦσαν ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ ταῦθ’ ὑπὸ Θηβαίων, οὐ μὴν ἀλλ’ ἔμοιγε τετολμήσθω τοῦτο τὸ ἀσέβημα τῷ λόγῳ, προώμεθα, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ περιίδωμεν μηδένα ὑπόλογον θέμενοι, βούλεσθε εἴπω καὶ συνεξέλωμεν; ἢ τοῦτο μὲν οὐδαμῶσ;

εἰ δ’ οὐδέπω τοσαύτην οἰκειότητα καὶ συνήθειαν ἔχει τὰ πρὸσ ἡμᾶσ πεπραγμένα Θηβαίοισ, ὥστ’ εἶναι μείζω καὶ πλείω τῶν πρότερον πρὸσ Λακεδαιμονίουσ αὐτοῖσ ὑπαρχόντων, ὧν νῦν εἰσι πόρρω τοῦ μεμνῆσθαι, εὐτυχίασ δὲ οὐδεὶσ κόροσ ἐστὶν ἀνθρώποισ, ἀλλ’ οἱ τὰ μέγιστα κατορθώσαντεσ μεγίστων γλίχονται, δυναστείασ τε ἐπιθυμοῦντασ πολὺ μᾶλλον τὴν ἡμετέραν πόλιν ἢ τὴν Λακεδαιμονίων εἰκόσ ἐστιν αὐτοὺσ δεδιέναι καὶ διὰ φρόνημα καὶ δι’ ἐμπειρίαν πραγμάτων καὶ δι’ ὀξύτητα καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι παρουσίαν ἀόκνον, τοῦτο δ’ ὑπειληφότασ ἐκποδὼν ποιῆσαι ζητεῖν ἕπεται, ἐφ’ ἅπασί τε πίστισ ἀκριβὴσ οὐχ ἡ μὴ βουλήσεσθαί τινα ἀδικήσειν, ἀλλ’ ἡ μηδ’ ἂν βούλωνται δυνήσεσθαι παριστᾶσα· εἰ ταῦθ’ οὕτω φαίνεται, τί κωλύει Λακεδαιμονίουσ ὁμοῦ σώζειν καὶ τὴν πόλιν δι’ ἀσφαλείασ ποιεῖσθαι καὶ δόξαν φιλανθρωπίασ, μεγαλοψυχίασ, ἀνδρείασ προσλαβεῖν; ἐν γὰρ τῷ σῶσαι μὴ μνησικακήσαντασ τρία ταῦτ’ ἐστὶν εἰσ φιλοτιμίαν τείνοντα. πρὸσ τοίνυν τὸ μὴ παρεῖναι Λακεδαιμονίουσ ὑπὸ τὴν αὐτὴν τύχην ἡμῖν, καὶ τῇ μὲν ψήφῳ δεῖν σῶσαι, τοῖσ δὲ ὅπλοισ ἀπολέσαι, καὶ πρὸσ ταύτην τὴν ἀκριβολογίαν, μᾶλλον δ’ ἀπορίαν, ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν ἀποπληξίαν, οὐ χαλεπὸν εὑρεῖν ἁπλοῦν καὶ σαφῆ λόγον. εἰ μὲν ἦν, ὦ Ἀθηναῖοι, ταμιεύσασθαι, καὶ μέχρι τούτου κακῶσ διαθεῖναι παρὰ τὸν πόλεμον αὐτοὺσ, μέχρι τοῦ πρὸσ σύμβασιν ἐγχωρεῖν διατηρῆσαι, τάχα ἂν ταῦτά τισ ἤκουσεν· οὐκ ὄντοσ δ’ ἐφ’ ἡμῖν οὕτω τὸν πόλεμον τεμεῖν, τί ποιήσομεν, ἐὰν ἅπαξ ὑπερβάλωμεν; ἢ μεταγνωσόμεθα; καὶ τί πλέον τοῦ καιροῦ παρελθόντοσ; ἐπεὶ καὶ νῦν μία δή που μάχη πάντ’ αὐτοὺσ ἀφῄρηται, τοὺσ συμμάχουσ, τοὺσ εἵλωτασ, τὴν παρὰ τῶν περιοίκων πίστιν, ἁπλῶσ τὴν τάξιν ἐφ’ ἧσ βεβηκότεσ ἦσαν. τὸ δὲ προσπταῖσαι τοῖσ σαθροῖσ ῥᾳδίαν ποιεῖ τὴν αἴσθησιν. ἂν οὖν πάλιν ἄλλην μάχην μίαν κρατηθῶσιν οἱ λοιποὶ, τί κωλύει μιᾶσ ἡμέρασ μέρει μικρῷ πάντα τἀκείνων ἐξεληλέγχθαι, καὶ τοὺσ μὲν ἐν ἡλικίᾳ τεθνάναι πάντασ, τὴν πόλιν δὲ εἰλῆφθαι, καὶ ταῦτα ἀτείχιστον οὖσαν, παῖδάσ τε καὶ γυναῖκασ ἄγεσθαι, διαπεπρᾶχθαι δὲ, ὡσ εἰπεῖν, τὸ πρᾶγμα πρὶν ἐλθεῖν εἰσ βουλὴν καὶ λόγον; ἐπεὶ καὶ νῦν ἐπὶ τοῦτ’ αὐτὸ δή που καλοῦσιν ὑμᾶσ Θηβαῖοι, ὥστε συνανελεῖν αὐτούσ.

ἐπὶ τί γὰρ καὶ φῇ τισ ἕτερον, ὅπου περὶ τῆσ πόλεωσ αὐτῆσ ὁ λόγοσ γέγονε; δεῖ τοίνυν ἤδη βεβουλεῦσθαι καὶ μὴ περιμένειν τὰ μηδαμοῦ γενησόμενα. νὴ Δί’ ἄπιστοι γὰρ Θηβαίοισ δόξομεν εἶναι μὴ βοηθήσαντεσ. πολὺ δέ γε μᾶλλον, ἂν βοηθήσαντεσ μὴ ποιῶμεν ἐφ’ οἷσ παρελήφθημεν. τί οὖν κωλύει, ταῦτα ἂν ἐκείνοισ δοκῇ, συναινεῖν; οἱο͂́ν τι λέγω, κατασκάπτειν τὴν πόλιν, ἀνδραποδίζεσθαι, παῖδασ καὶ γυναῖκασ ἀποκτιννύναι πάντασ. ἐπὶ γὰρ ταῦτα καλοῦσι. θήσω τοίνυν ἐγὼ καὶ μενεῖν ἡμᾶσ τὸ πρᾶγμα καὶ μὴ φθάσειν προδιαφθαρέντασ ἐκείνουσ, καὶ ψῆφον προτεθήσεσθαι, ὥσπερ ἀναγκαίᾳ τινὶ περιόδῳ τοῦτο ὀφειλόμενον τοῖσ πολεμίοισ ἅπασιν· ἂν οὖν ἡμῶν σώζειν τοὺσ Λακεδαιμονίουσ τιθεμένων ψῆφον μὴ πείθωνται, μηδὲ συγχωρῶσιν οἱ Θηβαῖοι, τοῦτο δ’ οὐδὲ ἀποδείξεωσ δεῖται, ἆρα ἄλλο τι λοιπὸν ἔσται ἢ διεστάναι καὶ δυσχερῶσ ἔχειν; οὐκοῦν ἀρχὴ πολέμου καὶ πραγμάτων αὕτη, Λακεδαιμόνιοι δ’ ἢ προαπολώλασιν, ἐὰν τὰ Θηβαίων νικᾷ, ἢ μενοῦσι τὴν τοῦ πολέμου κρίσιν, ἂν ἐξελέσθαι δυνηθῶμεν αὐτούσ. ἀνάγκη γὰρ ἢ παθόντων τι παρὰ γνώμην τὴν ἡμετέραν ἡμᾶσ ἐπὶ τοὺσ Θηβαίουσ ἔρχεσθαι, ἢ διατηρηθέντων ὑφ’ ἡμῶν, τούτουσ ἐφ’ ἡμᾶσ ὑπ’ ὀργῆσ ἰέναι. πότερ’ οὖν βέλτιον ὑπὲρ τῆσ σκιᾶσ τῆσ Λακεδαιμονίων ὕστερον πολεμεῖν Θηβαίοισ ἢ κοινωνεῖν ἡμῖν μὴ δυναμένων, ἢ παντελῶσ ἀπολωλότων, ἢ τὸν ὀρθὸν καὶ γενναῖον πόλεμον πολεμεῖν ὑπὲρ αὐτῶν, ἑώσ εἰσὶν ἔτι σῶοι; ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῦτο. εἰ δὲ μὴ τῆσ αὐτῆσ τύχησ ἧσπερ ἡμεῖσ πεπείρανται, τοῦτο καὶ μάλιστα ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν. ὅτι μὲν γὰρ εἰσ πολὺ χείρω βουληθέντων ὑμῶν ἥξουσιν ἅπασι δέδεικται· κωλύσαντεσ δὲ ὑμεῖσ τὴν μὲν τιμωρίαν εἰληφέναι τῷ βουληθέντεσ ἂν δυνηθῆναι ῥᾳδίωσ, τὴν μεγαλοψυχίαν δὲ ἐνδεδεῖχθαι τῷ μὴ δεδεῆσθαι δόξετε·

ὥστ’ ἀνθ’ ἑνὸσ ἀμφότερ’ ἕξετε, καὶ τὴν τιμωρίαν καὶ τὸ πρᾶοι δοκεῖν εἶναι, τοῦτο δὴ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ὑμέτερον. καὶ μὴν ὅτι γε, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ πολλῷ δεινότερά εἰσι πεπονθότεσ ὧν ὑμᾶσ εἰργάσαντο αὐτοί ποτε ῥᾳδίωσ δείξω. ἡμεῖσ μέν γε ποιοῦντεσ καὶ πάσχοντεσ ὡσ εἰπεῖν διεγενόμεθα ἐν πολλοῖσ ἀγῶσι καὶ μάχαισ κακῶσ ἀλλήλουσ, οἱ δὲ μιᾷ κρατηθέντεσ πάντων ἀφεστᾶσι. δῆλον τοίνυν κἀκεῖθεν· ἡμᾶσ μὲν γὰρ τῆσ κατὰ θάλατταν ἡγεμονίασ ἀπεστέρησαν, αὐτοὶ δ’ ἀμφότερα σχόντεσ προεῖνται νῦν. ὥστ’ εἰ τὸ πλειόνων στέρεσθαι μείζονόσ ἐστι συμφορᾶσ δεῖγμα, μείζων ἐστὶν ἡ νῦν Λακεδαιμονίων τῆσ πρότερον ἡμᾶσ περιστάσησ. οὐ τοίνυν οὐδὲ τὴν τάξιν τῆσ συμμαχίασ τῆσ πρὸσ τοὺσ Θηβαίουσ ἐπινοῶ. προεστᾶσι μὲν γὰρ, ὡσ ὁρᾶτε, αὐτοὶ τοῦ πολέμου, δέονται δ’ ὑμῶν ἐν προσθήκησ μέρει. τὸ μὲν τοίνυν ἐκείνοισ συγχωρεῖν ἡγεῖσθαι αὐτοὶ κρίνατε ὁποῖόν τί ποτ’ ἐστὶν ὑμῖν, μνημονεύοντεσ τοῦ τροπαίου, ὅ ποτ’ ἐστήσατε ἐν Οἰνοφύτοισ· τὸ δ’ αὐτοὺσ ἀξιοῦν προί̈στασθαι μὴ ἀγνωμοσύνη σαφὴσ ᾖ. τὸ γὰρ κληθέντασ ὑπ’ ἐκείνων, κἀκείνων τῶν τὰ μέγιστα ἐξειργασμένων ὄντων ἀμφισβητεῖν περὶ τῆσ προστασίασ οὐκ ἔξω ταύτησ τῆσ αἰτίασ εἶναι δόξει. τοὺσ δ’ ἐπειγομένουσ καταπολεμῆσαι τοὺσ Λακεδαιμονίουσ καὶ μὴ δεῖν ἀνεῖναι λέγοντασ τοῦτ’ ἐρωτῆσαι βούλομαι, ἂν μὴ διδῶσι τὴν ἡγεμονίαν ἡμῖν οἱ Θηβαῖοι, κελεύετε συμμαχεῖν αὐτοῖσ ἐν ὑπηκόων τάξει; νὴ Δί’ ἀλλὰ δώσουσιν. οὐχ οὗτοί γε, ἑώσ ἂν ὁρῶσι τὰσ Λακεδαιμονίων ἀσπίδασ παρ’ αὑτοῖσ κρεμαμένασ. εἰ δ’ ἐπ’ ἀμφότερα ἔστ’ εἰκάσαι, πόθεν καὶ πῶσ τἀκριβὲσ εἰσόμεθα; διδόντων μὲν γὰρ ὡσ οὐδὲν μᾶλλον χρὴ τούτοισ πολεμεῖν ἔστ’ εἰπεῖν, οὐ συγχωρούντων δὲ τίσ ἂν φαίη δεῖν ἀνέχεσθαι; ἂν οὖν ἡμῖν συμβῇ κρῖναι μὲν τοῖσ Θηβαίοισ προσθέσθαι, γενομένησ δ’ ἧσ λέγω διαφορᾶσ διαστῆναι, ἆρα ἄλλο τι συμβεβηκὸσ ἔσται ἢ καὶ τούτουσ περιεορακέναι, καὶ πρὸσ ἐκείνουσ ἐν προσκρούσμασι καὶ μέμψεσιν εἶναι, καὶ μήτ’ ἐπὶ τούτουσ ἐπανελθεῖν εἶναι μήθ’ ὅ τι χρὴ ποιεῖν ἔχειν εὑρεῖν; ἂν δὲ δὴ τοῦτο νικήσῃ πᾶσι συνδόξαν, ἑκάστουσ ἐκ περιτροπῆσ ἡγεῖσθαι, οἱο͂ν Θηβαίουσ, Ἀργείουσ, Ἠλείουσ, Ἀρκάδασ, ὑμᾶσ, καλόν γε ὄντασ Ἀθηναίουσ διαλαγχάνειν πρὸσ τοὺσ πάντασ ἀνθρώπουσ περὶ τῆσ ἡγεμονίασ, καὶ ἄρχειν τῶν Ἑλλήνων ἐκ περιτροπῆσ, ὥσπερ ἄλλην τινὰ μοῖραν ἢ ἔρανον διῃρημένουσ.

καὶ πότερον βέλτιον τὸ πέμπτον μέροσ μεταλαμβάνειν, ἂν οὕτω τύχῃ, τῆσ προστασίασ, τὰ δ’ ἄλλα πάντα ἀρχομένουσ διατελεῖν ὑφ’ ὧν εἶπον, ἢ Λακεδαιμονίουσ ἐφ’ ἡμισείᾳ προσδέξασθαι καὶ δύ’ εἶναι μέρη προεστηκότα, εἰσ ἅπερ ἐξ ἀρχῆσ ἡ Ἑλλὰσ διῄρηται; οὐ γὰρ μὴ Φλιάσιοί γε ὑμῖν ἀμφισβητήσωσι δέδιτε, καὶ οὔπω λέγω δεῖν ἐπὶ τούτῳ δέξασθαι τοὺσ Λακεδαιμονίουσ· οὐχ ὁρίζω τοῦτο, ἀλλὰ μάλιστα μὲν οἶμαι καὶ καθάπαξ αὐτοὺσ παραχωρήσειν· καὶ νὴ Δί’ ἔγωγε κελεύω, εἴπερ ὡσ ἀληθῶσ ἡμῶν δέονται καὶ τῆσ σεμνότητοσ καθυφείκασί τι, ἢ φήσαιμ’ ἂν τοῖσ πρέσβεσιν αὐτῶν τοὺσ Θηβαίουσ αἱρήσεσθαι, ἐὰν ἐκεῖνοι ταῦθ’ ὑπακούωσιν, εἰ δὲ μὴ, μετριώτερον, ὦ Ἀθηναῖοι, Λακεδαιμονίουσ ἐξ ἴσου δέξασθαι ἢ τοιαύτην ἀκρισίαν κοινωνίασ ὑποστῆναι Θηβαίοισ. οἶμαι τοίνυν κἀκεῖνο προσήκειν ὑμῖν σκοπεῖν, ὅπωσ μὴ εἰσ τὰσ αὐτὰσ αἰτίασ Λακεδαιμονίοισ ἔλθητε, μηδ’ ἃ μέμφεσθε δικαίωσ, ταῦτα μιμήσεσθε. ἔστι τοίνυν τούτων οὐ μικρὸν κατηγόρημα, ὅτι Θηβαίοισ τουτοισὶ συνεξεῖλον Πλαταιὰσ καὶ παρέδοσαν, καὶ πάλιν τὸ τελευταῖον, ὅτι τοὺσ Ιὤνασ ἐκδότουσ ἐποίησαν ἐν ταύταισ ταῖσ συνθήκαισ ταῖσ πρὸσ βασιλέα. μὴ τοίνυν ὑμῖν τὸ τὴν Σπάρτην Θηβαίοισ συνεξελεῖν καλὸν οἰέσθε λόγον σχήσειν, μηδὲ Λακεδαιμονίοισ ἐγκαλοῦντεσ, ἐπειδήπερ τοὺσ ἀποίκουσ ὑμῶν ἐξέδοσαν τῷ βασιλεῖ, αὐτοὶ Θηβαίοισ ἐκδῶτε ὑμᾶσ αὐτούσ· ἐκδώσετε δὲ, ἂν πρὸσ οὓσ ἄσχολοι νῦν εἰσι Λακεδαιμονίουσ, τούτουσ ἐκποδὼν αὐτοῖσ θήσετε. μικρὸν δ’ ἔτι προσθήσω· εἰ μὲν εὐπορήσουσιν ἑτέρων Λακεδαιμόνιοι συμμάχων ὑμῶν ἁμαρτόντεσ, τισ ἂν μείζων αἰσχύνη γένοιτο τῶν πασῶν ἢ τὸ πρῶτον μὲν ἐζητηκέναι τινὰσ ἄλλουσ, εἶτα καὶ ἀνευρηκέναι τοὺσ συνδιατηρήσοντασ τὴν Σπάρτην αὐτὴν, ὄντων Ἀθηναίων, εἰ δ’ οὐδένων ἑτέρων τεύξονται βοηθῶν, ὑμῖν οὐκ ἀμελητέον, οὓσ ἔχουσι μόνουσ. εὔχομαι δ’ αὐτοῖσ, εἰ μὲν ὑμεῖσ συναγωνιεῖσθε, σωτηρίαν καὶ κράτοσ·

εἰ δ’ ἐγκαταλείψετε, ἀπολεῖσθαι μᾶλλον ἢ δι’ ἑτέρων ἀνενεγκεῖν, ἵνα καὶ ἁπλοῦν ἡμῖν τοὔνειδοσ ᾖ. ἐμοὶ μὲν ταῦτ’ ἔδοξεν ἀμφότερα ἐξετάζοντι· ἔτι δὲ, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ ὑμῖν δεικνύοιτ’ ἂν ἤδη τό γ’ ἐμὸν μέροσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION