Aristides, Aelius, Orationes, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 9:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 9:)

εἰ μὲν γὰρ προέσθαι καὶ παριδεῖν τοὺσ Θηβαίουσ ᾤοντο δεῖν, οὐκ ἂν ἔπεισαν ἃ ἐγίγνωσκον· εἰ δὲ δέξασθαι καὶ χρήσασθαι συμμάχοισ, τί νῦν προφέρουσιν αὐτοῖσ ὧν ὅτε καιρὸσ ἦν οὐκ ἐμέμνηντο; καὶ μὴν εἰ μὲν οὐκ ἦσαν ὁμογνώμονεσ ὑμῖν, οὐκ ἐπιεικῶν ἔργον ἐποίουν πολιτῶν, οὐδὲ Θηβαίων μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑμῶν ἀντιδίκων· εἰ δ’ ἦσαν σύμψηφοι, καὶ παρὰ τὴν αὑτῶν ἐξελέγχονται νῦν λέγοντεσ γνώμην, οὐ μόνον παρὰ τὴν ὑμετέραν. σκαιοὺσ τοίνυν καὶ ἀναιδεῖσ ἐγὼ μὲν οὐκ ἂν αὐτοὺσ προσείποιμι, προσειπὼν δέ τισ οὐκ ἂν ἁμάρτοι θατέρου, σκαιοὺσ μὲν, εἰ μετεστρόφασι τὴν τάξιν, καὶ ὅτ’ ἔδει ταῦτ’ ἐξελέγχειν καὶ κατηγορεῖν, σιωπήσαντεσ, νῦν διδάσκουσιν, ὅτε εἰ καὶ τότ’ εἰρήκεσαν, ἡσυχάζειν λοιπὸν ἡρ́μοττεν· ἀναιδεῖσ δὲ, εἰ καὶ τότ’ εἰπόντεσ ἡττήθησαν καὶ περὶ τῶν αὐτῶν πάλιν ὕστερον τοῦ καιροῦ βιάζονται. εἰ μὲν γὰρ ἐπείσθητε ὑπὸ Θηβαίων ἱκανῶσ τότε ἐν τοῖσ λόγοισ ὡσ οὐ κοινῇ τὸν ἀνδραποδισμὸν ἤνεγκαν, πῶσ ἄξιον περὶ τούτων νῦν ἀκούειν, ἃ τότε αὐτοῖσ ἀπολυομένοισ συνέθεσθε; εἰ δὲ τοῦτο μὲν οὐκ ἐπιστεύσατε, τῷ δ’ ὕστερον εὔνων πειραθῆναι παρὰ τὴν χρείαν οὕτωσ ἔσχετε γνώμησ ὥστε καὶ περὶ ἐκείνων οὐκ ἔχοντεσ μεταπεισθῆναι διὰ τὴν μετὰ ταῦτ’ οἰκειότητα καὶ πίστιν βοηθεῖν αὐτοῖσ, τοῦ χάριν νῦν καταλείψετε τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ, ὅτ’ ἐξ ἁπάντων προθυμότερον στῆναι μετ’ αὐτῶν δεῖ; πρῶτον μὲν γὰρ οὐχ ὅμοιον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, συμμάχουσ ὑπάρχοντασ καὶ φίλουσ καθαρῶσ γεγενημένουσ εὖ ποιεῖν, ἢ πρὶν εἰσ ταύτην τὴν τάξιν καταστῆναι. ἔπειτα εἰ τόθ’ ὑμᾶσ ἐκίνει τὰ Θηβαίων εὐεργετήματα καὶ δι’ ἐκεῖνα κινδυνεύειν ᾤεσθε δεῖν ὑπὲρ αὐτῶν, νῦν ἐκεῖνά θ’ ὑπάρχει καὶ τὰ παρ’ ὑμῶν εἰσ ἐκείνουσ γέγονεν. εἶτα καὶ πάνδεινον, ὅτε μὲν οὔτε τριήρεισ εἴχομεν οὔτε τείχη οὔθ’ ὅλωσ ἀνενηνόχειμεν ἐκ τῆσ πολλῆσ καὶ συνεχοῦσ ταλαιπωρίασ, τότε μὲν κηδομένουσ αὐτῶν φανῆναι καὶ μὴ περιιδεῖν, νῦν δ’ ὅτε ἐπανελήλυθε καλῶσ ποιοῦσα εἰσ τὰ πράγματα ἡ πόλισ καὶ ἀνέρρωται, μὴ μόνον τὸ βοηθῆσαι φυγεῖν, ἀλλὰ καὶ πόλεμον ἄρασθαι πρὸσ αὐτοὺσ, μηδὲν ἔχοντασ μέμψασθαι, καὶ πλείω νῦν λόγον τῆσ Λακεδαιμονίων ἀσφαλείασ ἢ τῆσ ἡμετέρασ αὐτῶν τότε ποιήσασθαι, ὥσπερ ἂν εἴ τισ νοσῶν μὲν καὶ ἀρρώστωσ ἔχων προθυμοῖτο τοὺσ φίλουσ ὠφελεῖν, ὅτε μηδ’ ἔξω τῆσ οἰκίασ βαδίζειν οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν αὐτῷ, ῥαί̈σασ δὲ καὶ λαβὼν δύναμιν, εἶτα παίοι καὶ ἄγχοι καὶ πατάττοι τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ ἀντὶ τοῦ βοηθεῖν ἐφ’ ἑτέρουσ.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION