Aristides, Aelius, Orationes, Εἰσ τὸ ἐναντίον 4:

ἀλλ’ οὐ τοῖσ εἰσ ἀνάγκασ ἀφιγμένοισ, ἀλλ’ οἷσ περίεστι τὰ τοιαῦτα ἴσωσ ἀποδέδοται. καὶ τὰ μὲν ἐνταῦθα τοιαῦτα· τὰ δ’ ἐκεῖ ποῖ’ ἄττα; οὐδὲν ἀμείνω τούτων, εἰ μὴ πολλῷ φοβερώτερα, ὅσῳ γῆ τε ξένη καὶ πλείων ἡ τῶν ἀναγκαίων χρεία καὶ τοὺσ κινδύνουσ ὀξυτέρουσ ἔχουσα. νῆεσ μὲν διάβροχοι, ναῦται δὲ ἀτακτοῦσι, χρήματα δ’ ἔρρει, τῶν δὲ ἐμπόρων οἱ πλείουσ μεθεστᾶσιν, οἰκέται δ’ αὐτομολοῦσιν, ἐφορμοῦσι δ’ οἱ πολέμιοι, μάχῃ δ’ ἡττήμεθα, τῶν δὲ ἐπιτηδείων ἡ κομιδὴ παρ’ αὐτὰσ τὰσ χεῖρασ τῶν πολεμίων, ἀφέστηκε δ’ ἡ Σικελία, Γύλιπποσ δ’ οἴχεται δυνάμεισ ἄξων ἑτέρασ, πεπράγαμεν δ’ εὐχῆσ τε ἔξω καὶ πέρα προσδοκίασ, ὑπὸ μὲν γὰρ τῶν καταφρονούμεθα, πρὸσ δὲ τοὺσ διαβεβλήμεθα, οἱ δ’ ἀσθενέστατοι μόνοι λειπόμενοι φίλοι τοῦ μηδενὸσ ἄξιοι τῇ χρείᾳ. τὰ δ’ Ἐγεσταίων χρήματα φροῦδα ὁμοῦ τῷ καπνῷ. Συρακοσίουσ δὲ οὐδὲν ἐπιχωρεῖν φασιν, εἰ μὴ δίκην προσλήψονται τῆσ ἐπιβουλῆσ ἀξίαν. εἶθ’ ἡμεῖσ, ὦ Ἀθηναῖοι, ταῦτ’ ἀναμενοῦμεν καὶ τῶν πραγμάτων οὐκ ἀκολουθησάντων οἷσ ἐψηφισάμεθα αὐτοὶ τοῖσ ἐψηφισμένοισ ἀκολουθεῖν ἀξιώσομεν, ὥσπερ τοῦτ’ ἀρκέσον, ἂν μὴ παυσώμεθα μωραίνοντεσ, ἢ Συρακοσίουσ κατὰ τὰσ ἡμετέρασ ἐπιθυμίασ τὸν ἀγῶνα τὸν πρὸσ ἡμᾶσ διοίσοντασ; καὶ τριῶν μὲν ἐκπεμφθέντων στρατηγῶν ὁ μὲν τέθνηκεν, ὁ δ’ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ οἴχεται, εἷσ δὲ ὁ λειπόμενοσ ὃν ἄκοντα ἐνθένδε ἐξηλάσαμεν, τούτῳ δ’ αὖ νῦν ἑτέρουσ προσκαταστήσομεν; καὶ οὐδὲ τοῦτ’ αὐτὸ ποιησόμεθα ὡσπερεὶ σύμβολον τοῦ παντὸσ, ὅτι οὐχ ἡμέτερα τἀκεῖ οὐδ’ ἴσα τῇ δυνάμει σπουδάζομεν, εἴ γε ὁ μὲν τὰσ περὶ αὐτῶν ὑποθεὶσ ἐλπίδασ ἐν τοῖσ πολεμίοισ ἐστὶ νῦν, τῷ δ’ ἀπαγορεύοντι μάλιστα τούτῳ πάντων χρῆσθαι πρὸσ αὐτὰ ἠναγκάσμεθα, ἀλλ’ ὥσπερ κακῶν ἐπιθήκην ζητοῦντεσ ἑτέρουσ στρατηγοὺσ καὶ στρατιὰν ἄλλην ἐπιπέμψομεν καὶ φιλονεικήσομεν; τίνι θαρρήσαντεσ, ὦ Ἀθηναῖοι;