Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι ε# 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 2:)

καὶ περὶ ἀλεκτρυόνων μάλιστά πωσ ᾠδὰσ ἀνύσασ εἰσ Μύριναν, ὁρῶ τοὺσ ἐμοὺσ πρόσθεν τῶν καταγωγίων τινὸσ συνεσκευασμένουσ ὡσ εἶχον διὰ τὸ μηδ’ αὐτοὺσ, ὡσ ἔφασαν, καταλαβεῖν ἀνεῳγμένον μηδέν. ἦν δέ τισ ἐν προθύρῳ τοῦ πανδοκείου σκίμπουσ· τοῦτον περιφέροντεσ ἄνω καὶ κάτω διατριβὴν εἴχομεν. ὅπου γὰρ τεθείη πανταχοῦ λυπηρὸσ ἦν. θύραν δὲ κόπτουσιν ἢ ξένων ἢ ὡντινωνοῦν πλέον οὐδὲν ἦν· οὐ γὰρ ὑπήκουεν οὐδείσ. ὀψὲ δέ ποτε εὑρ́ομεν εἰσελθεῖν εἰσ οἰκίαν τῶν ἐπιτηδείων τινὸσ, κακοδαιμονίᾳ δὲ θυρωρῶν τό τε πῦρ ἀπεσβήκει καὶ ἄλλο γε οὐδὲν ἦν οὐ μικρὸν οὐ μέγα. εἰσῄειμεν δὲ ὑπὸ σκότου καὶ ὑπὸ χειραγωγῷ οὔτε ὁρῶντεσ οὔτε ὁρώμενοι. ἐν ὅσῳ δὲ πῦρ τε ἐπορίζετο καὶ πορισθέντοσ ἔμελλον χρίσεσθαί τε καὶ πίεσθαι, καὶ δὴ ἑωσφόροσ τε ὑπερεῖχε καὶ φῶσ ἡμέρασ ὑπέφαινεν, ἐδόκει χρῆναι μὴ μαλθακίζεσθαι μηδὲ καθεύδειν ἡμέρασ οὔσησ, ἀλλ’ ἔργον ἔργῳ συνάπτειν καὶ βαδίζειν εἰσ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἱερὸν, εἰσ Γρυνεῖον, εἰωθόσ μοι καὶ ἰόντι καὶ ἐπανιόντι θύειν τῷ θεῷ. γενόμενοσ δὲ ἐν Γρυνείῳ θύσασ τῷ Ἀπόλλωνι καὶ τὰ εἰωθότα διατρίψασ εἰσ Ἐλαίαν ἐλθὼν ἀνεπαυόμην. καὶ ὡσ ἐγενόμην ἐν Περγάμῳ τῇ ἐπιούσῃ, ἐγὼ μὲν οἱᾶ εἰκὸσ οὕτωσ εἶχον ὡσ ἐνδιατρίψων, ἐνύπνιον δ’ ἐλθὸν, εἴτε δὴ εἰσ ἑσπέραν εὐθὺσ εἴτε καὶ μιᾷ ὕστερον ἡμέρᾳ ἢ καὶ δευτέρᾳ, ἐπείγεσθαί τε ἐκέλευε καὶ μὴ ἄλλωσ ποιεῖν· οἵδε γὰρ καὶ δὴ διώκουσι. καὶ ἅμα τούτοισ αἵ τε θυρίδεσ πνεύματοσ ἐμπεσόντοσ ἀνεῴγνυντο εὖ καὶ καλῶσ ἐσφηκωμέναι ἔνδοθεν καὶ ἔξωθεν, καὶ πρόσθεν οὔπω συμβὰν, αἵ τε θύραι παρέσχον ψόφον.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION