헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́26́0́014́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 14:)

προσρηθῆναι μὲν ἔδοξα ὡσ ἐν Σμύρνῃ ὑπό τινοσ καὶ μάλα συγχαίροντοσ, Θεόδωρε χαῖρε· καὶ Ἀσιάρχησ, οἶμαι, προσῆν· δέξασθαι δὲ οὕτω τὴν πρόσρησιν, ὡσ ἄρα πᾶν τοὐμὸν εἰή τοῦ θεοῦ δωρεά. μετὰ δὲ ταῦτα ἕτερον τοιόνδε ἐπιγίγνεται. ἦν Ἐπάγαθοσ τῶν τροφέων τῶν ἐμῶν, ὃσ πρῶτοσ ἔθρεψέ με, καὶ μάλα ἀνὴρ ἀγαθὸσ καὶ σαφέστατα ὁμιλῶν θεοῖσ καὶ χρησμοὺσ ἀπομνημονεύων ὅλουσ ἐξ ἐνυπνίων· οἱ δ’ ἀπέβαινον σχεδὸν ὡσ εἰπεῖν αὐθημερόν. ἐγένετο μὲν τοιοῦτόσ τισ ὁ Ἐπάγαθοσ, τὸ δὲ ὄναρ οὕτωσ εἶχεν· ἐδόκει μοι οὗτοσ ἤτοι ἐμοῦ πυθομένου ἢ καὶ αὐτὸσ ἀφ’ ἑαυτοῦ κινηθεὶσ εἰπεῖν πρὸσ ἐμὲ ὅτι αὐτῷ γένοιτο ἐνύπνιον τοιόνδε, περὶ δὲ Θεοδώρου μελήσει τῇ μητρὶ τῶν θεῶν. κἀγὼ γνωρίσασ, ἐοίκε φάναι, καὶ τῇ μητρὶ τῶν θεῶν κατὰ ταὐτὰ δοκεῖν περὶ ἐμοῦ καθάπερ τῷ Ἀσκληπιῷ· ὁ γὰρ Θεόδωροσ ἐκεῖθέν μοι τὴν ἀρχὴν ἐγένετο. ἐπέδειξε δέ μοι καὶ περὶ τῆσ φύσεωσ τῆσ αὑτοῦ τὰ μὲν ὄψει, τὰ δὲ καὶ λόγῳ. ἔσχε δὲ οὑτωσί. ἀνεῖχε μὲν ἑωσφόροσ, ἡνίκ’ ἦν τὸ ἐνύπνιον. ἐδόκουν δὲ βαδίζειν ὁδόν τινα δι’ ἐμαυτοῦ χωρίου προσορῶν τῷ ἀστέρι ἄρτι ἥκοντι, καὶ γὰρ εἶναι πορείαν πρὸσ ἀνατολάσ. παρεῖναι δὲ Πυραλλιανὸν τὸν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, ἄνδρα ἡμῖν τε ἑταῖρον καὶ περὶ τοὺσ Πλάτωνοσ λόγουσ εὖ γεγυμνασμένον, οἱᾶ δ’ ἐν ὁδῷ καὶ ἡσυχίασ οὔσησ προσπαίζων αὐτὸν καὶ ἅμα ἐρεσχελῶν εἰπεῖν, ἔχεισ μοι πρὸσ θεῶν εἰπεῖν ‐ πάντωσ δ’ ἐσμὲν μόνοι ‐ τί ταῦτα ὑμεῖσ οἱ περὶ τὸν Πλάτωνα ἀλαζονεύεσθε καὶ ἐκπλήττετε τοὺσ ἀνθρώπουσ. ἔφερε δέ μοι τοῦτο εἰσ τοὺσ περὶ φύσεωσ αὐτοῦ καὶ τῶν ὄντων λόγουσ. καὶ ὃσ ἀκολουθεῖν με ἐκέλευε προσέχοντα τὸν νοῦν. ἐκ τούτου δὲ ὁ μὲν ἡγεῖτο, ἐγὼ δ’ εἱπόμην. καὶ προσελθὼν μικρὸν ἀνασχὼν τὴν χεῖρα δείκνυσί μοι τόπον τινὰ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἅμα δεικνὺσ ἔφη, οὗτοσ δή σοί ἐστιν ὃν καλεῖ Πλάτων τοῦ παντὸσ ψυχήν. ἀναβλέπω τε δὴ καὶ ὁρῶ Ἀσκληπιὸν τὸν ἐν Περγάμῳ ἐνιδρυμένον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἅμα τε ἀφυπνιζόμην ἐπὶ τούτοισ καὶ τὴν ὡρ́αν αἰσθάνομαι ταύτην ἐκείνην οὖσαν ἐν ᾗ ἐδόκουν ταῦτα ὁρᾶν. ἔτι τοίνυν ἑτέρων τοιῶνδε μέμνημαι. τοῦτο μὲν αὐτὸν Πλάτωνα ὁρᾶν ἐδόκουν ἑστῶτα ἐν τῷ δωματίῳ τῷ ἐμῷ ἀπαντικρὺ τῆσ τε κλίνησ κἀμοῦ·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι δ# 14:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 14:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION