Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι γ# 1:

ἔτυχον μὲν διατρίβων ἐν Ἀδριανοῖσ, τοῦ θεοῦ πέμψαντοσ· ἦσαν δὲ αἱ πολλαὶ τότε καὶ συνεχεῖσ ἀπορίαι, οὔτε γὰρ τρέφεσθαι δυνατὸν ἦν μοι οὔθ’ ὅ τι γευσαίμην κατέχειν τοῦτο, ἀλλ’ εὐθὺσ συνίστατο σὺν πυρὶ πολλῷ καὶ τὴν φάρυγγα ἔκειρε καὶ τὸ πνεῦμα ἀπελάμβανε, καὶ σφάκελοι πυρώδεισ ἐχώρουν εἰσ κεφαλὴν ἄνω. καὶ πειρωμένῳ ἐμεῖν οὐκ ἀπήντα, ἀλλ’ ἦν καὶ ῥανὶσ ἀντὶ τρικυμίασ, διὰ τὸ ἐνίσχεσθαί τε καὶ πνιγμὸν φέρειν, μόλισ δ’ ἂν καὶ μετὰ πολλοῦ θορύβου καὶ πολλῆσ ἀπογνώσεωσ ἀπηλλάγην οὐκ ἀναιμωτὶ, ἀλλ’ ἀνεξαίνετο ἅπασ ὁ πόροσ καὶ καθίστατο ἀντ’ ἄλλου τραύματοσ.