Aristides, Aelius, Orationes, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 5:

καὶ τὸ αὐτὸ καθαρσίοισ τε ἐξαρκεῖ τοῖσ περὶ τὸ ἱερὸν καὶ ἀνθρώποισ καὶ πίνειν καὶ λούεσθαι καὶ προσορῶσιν εὐφραίνεσθαι. ἐγὼ μὲν οὔτε Κύδνον οὔτε Χοάσπην, ὅθεν βασιλεὺσ ἔπινε, περιφέρων, οὔτε ᾧ τοὺσ καλλίστουσ στεφάνουσ ἀνῆκεν ἡ γῆ περὶ τὴν ὄχθην ἑκατέραν Πηνειὸν, οὔτε πηγὴν ἄβυσσον, οὔθ’ ὅ τι ἐρεῖσ ἕτερον ὕδωρ παραβάλοιμ’ ἂν τούτῳ τῷ πάντα ἱερῷ, ἀλλ’ εἶναι φαίην ἂν αὐτὸ ἐν ὕδασι τοσούτῳ νικῶν ὅσῳ περ τὸν προστάτην αὐτοῦ θεὸν ἐν θεοῖσ. λοιπὸν ἓν εἰπεῖν, ὅτι καὶ ὅσια ἂν ποιοῖμεν οὕτω κρίνοντεσ· ὁ γὰρ θεὸσ πρῶτοσ περὶ αὐτοῦ ταύτην τὴν ψῆφον ἤνεγκεν, ὥσ φασιν.