Aristides, Aelius, Orationes, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 3:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 3:)

ἡ μὲν δὴ θέσισ αὐτοῦ τοιαύτη τε καὶ ἐν τοιούτῳ τοῦ παντόσ· ἡ δὲ φύσισ θαυμαστή. τὸ μὲν γὰρ μέγεθοσ τοῦ πελάγουσ ἐν τοῖσ πρώτοισ ἐλλόγιμόν τε καὶ πάντη τεταμένον, εἴ τισ ἀκριβῶσ αὐτὸ ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ εἰσ τέλοσ ἐξετάζοι πανταχῆ, καὶ περὶ κύκλῳ πλέοντι ἡμερῶν πλῆθοσ ἀμύθητον τριφθήσεται. οὐ μὴν ἐψίλωταί γε οὐδ’ εἰσ ἀπέραντον καθιστῶν τὴν ὄψιν ἀθυμίαν καὶ ἀπορίαν παρέχει, ἀλλὰ πολλὰ μὲν Αἰγαίου πελάγη, πολλοὶ δὲ κόλποι, ἄλλο δὲ ἀλλαχοῦ θαλάττησ εἶδοσ. προκαταλύσαισ δ’ ἂν καὶ ἐν μέσῳ τῷ πελάγει τὸν πλοῦν καὶ ἐντύχοισ ἂν καὶ γῇ καὶ πόλεσι καὶ χωρίοισ ὥσπερ τισὶ μικραῖσ ἠπείροισ περιρρύτοισ, καὶ ταμίασ ἂν γένοιο αὐτὸσ τοῦ πλοῦ, καὶ πρὶν ἐκπερᾶσαι πᾶν τὸ πέλαγοσ, αὖθισ ἂν ὀπίσω κομίζοιο, ὁμοίωσ ἐκτελέσασ τὸν σκοπόν. οὐ γὰρ κατὰ τὸ Ὁμήρου πέλαγοσ δι’ ἐρήμου δεῖ διελθεῖν καὶ ἐπί τι τῶν οἰκουμένων ἀνύσαι, ὥστε μηδενὶ θεῶν κεχαρισμένην εἶναι τὴν ὁδὸν ὑπὸ τῆσ ἐρημίασ, ἀλλ’ ἐνταῦθα γὰρ δὴ καὶ Νηρῄδων χοροὶ κάλλιστον ἴχνοσ ἐξελίσσουσιν ποδί· ὅτι τὸ μάλιστα οἰκούμενον καὶ ἀκμάζον τῆσ θαλάττησ τοῦτό ἐστι, καὶ τοσαῦτά ἐστι πλεῖν ὁπόσα τισ βούλεται, καὶ τοσαῦτά γε αὖ πεζεῦσαι ὁπόσα τισ μὴ περιπλεῖν βούλεται, ἀλλὰ διεξελθὼν ἐπ’ ἄλλην ἀκτὴν κατάρασ ἐκεῖθεν ἀφιέναι. μόνον γὰρ τοῦτο πελαγῶν οὐχ ἧττον οἰκεῖται ἢ αὐτὴ ἡ γῆ· πόλεισ τε ἔχει τοσοῦτον ἀλλήλων διεχούσασ ὅσον ἂν καὶ τὰσ ἐν τῇ ἠπείρῳ πόλεισ αἱ μεταξὺ χῶραι διακρίνοιεν. ὥστε διὰ μὲν ὀξύτητά τε τοῦ πελάγουσ καὶ πλῆθοσ τοῦ παντὸσ πλοῦ φοβερώτατόσ ἐστι, διὰ δ’ αὖ τὰσ ἀναπαύσεισ ἡμερώτατοσ. τάχιστα δὲ κινούμενοσ μάλιστα καὶ σώζει τὸ θεῖον διαφυλάττων. δεῖ γὰρ αὐτὸ φρικῶδεσ μὲν δι’ ἰσχὺν, σωτήριον δὲ εἶναι διὰ πραότητα. ἠχεῖ δὲ πελαγῶν λιγυρώτατον περὶ τὰ ἑαυτοῦ δῶρά τε καὶ γεννήματα· οἱο͂́ν περ τοὺσ Πᾶνασ καὶ Σατύρουσ φασὶ ποιηταὶ κατά τε τὰ ὄρη καὶ περὶ τὰ δένδρα ἠχεῖν ὡρ́ᾳ ἔτουσ τερπομένουσ, ἅτε καὶ τοὺσ μουσικωτάτουσ τῶν θεῶν ἑαυτοῦ πολίτασ τε καὶ ἐνοίκουσ ἔχων Ἀπόλλω τε καὶ Ἄρτεμιν, οὓσ ὁ πάντων πατὴρ Ζεὺσ ὡσ ἐν καλλίστῳ τούτῳ τῆσ οἰκουμένησ ἔφυσεν, ἵν’ εἰε͂ν τέλειοι τὴν μουσικὴν, καὶ τὴν Λητὼ διὰ τριῶν ἑτέρων νήσων ἤγαγεν εἰσ μέσην ἐν μέσῳ τῷ Αἰγαίῳ τὴν Δῆλον, Ἀθηνᾶν ἡγεμόνα ποιησάμενοσ αὐτῇ τῆσ ὁδοῦ. δῆλον δὲ καὶ παντὶ τοῦ πελάγουσ τὸ φύσει μουσικὸν, ὅ γε εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ ἀνῆκεν ὥσπερ ἄλλον τινὰ χορὸν τὸν τῶν νήσων, αἳ διειληφυῖαι τὸ πέλαγοσ πολλαὶ πρὸσ ἀλλήλασ κεκλιμέναι παντὸσ κύκλου διθυραμβικοῦ θέαμα ἱερώτερον ναύταισ τε καὶ ἐπιβάταισ φαίνονται, κινδύνων τε παραψυχὴ καὶ κατὰ νοῦν ἰόντοσ πλοῦ ψυχαγωγία θαυμαστή. πᾶσαι γὰρ ἀλλήλων ἔξω τε καὶ μέσαι εἰσὶν, ὥσπερ ὅταν θέρουσ ὡρ́ᾳ καὶ πρὶν ζέφυρον κατιέναι πλοῖα κατ’ ἰχθύων θήραν σαλεύῃ πολλὰ, καὶ παρελθόντι εἴσω τά τε ἐκ πρύμνησ καὶ τὰ ἐκ πρῴρασ καὶ τοῖχοσ ἑκάτεροσ πάντα ὁμοίωσ εἰσ νῆσον τελευτᾷ, ὥστε ἀπορῆσαι τὴν πρώτην ὅπη καὶ χρὴ διεξελθεῖν. ὅπερ δὲ τὰ ἐπιβοηθοῦντα σκάφη, τοῦτο αὗται ποιοῦσιν αἱ νῆσοι τοῖσ χειμαζομένοισ, ἀπαντῶσιν οἱο͂ν χεῖρα ὀρέγουσαι καὶ καλοῦσαι παρ’ αὑτάσ. τοιαῦτα τοῦ Αἰγαίου τὰ φιλοτεχνήματα, ἀναμίξαντοσ ὁμοῦ τῷ πελάγει τὴν γῆν, ὥσπερ αἱ στικταί τε ἔλαφοι καὶ τῶν παρδαλέων δοραὶ τὰσ χρόασ καὶ τοὺσ κύκλουσ ἀναμὶξ ἔχουσιν, οἷσπερ περιλάμπεται μὲν αἴγλῃ πᾶσα ἡ ταύτῃ θάλαττα, ἀπολείπονται δὲ λειμῶνεσ ἐν ἠπείροισ ἀνθῶν κατάπλεῳ, καὶ ὅ τισ ἄλλο ἐπινοήσειε ταύτησ τῆσ ὡρ́ασ καὶ τούτων τῶν ποικιλμάτων·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION