Aristides, Aelius, Orationes, Ῥώμησ ἐγκώμιον 32:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 32:)

ἀεὶ μὲν οὖν τά γε δὴ παρ’ ὑμῖν τίμια εἰσαχθέντα ὡσ ἀληθῶσ ὑφ’ ὑμῶν καὶ ἑξῆσ ἀεὶ μᾶλλον βεβαιούμενα, ὅ γε μὴν νῦν ἄρχων μέγασ οἱο͂ν ἀγωνιστὴσ καθαρὸσ τοσοῦτον ὑπεραίρει τοῖσ παρ’ αὑτοῦ τὸν πατέρα ὅσον, οὐδ’ εἰπεῖν ῥᾴδιον, ἑτέρουσ αὐτὸσ ὑπεραίρει. εἴτε δὲ χεῖρον εἴτε βέλτιον ἔξεστιν ἤδη φέρειν τὴν ψῆφον. καὶ δὴ φαίη τισ ἂν δικαιοσύνην καὶ νόμιμον εἶναι τοῦτο ὡσ ἀληθῶσ ὅ τι κρίνειεν οὗτοσ. τί δ’ οὐ καὶ τοῦτο πρὸ τῶν ἄλλων εἰή σαφῶσ, ὅτι τοὺσ τῆσ ἀρχῆσ κοινωνοὺσ ὡσ οἰκείουσ ἔχει παῖδασ ὁμοίουσ ἑαυτῷ πλείουσ ἢ τῶν πρὸ αὐτοῦ τισ; ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ἀγώνισμα παντὸσ μεῖζον, παρισῶσαι τῷ τῆσ ἀρχῆσ μεγέθει τὸν λόγον, καὶ σχεδὸν τοῦ ἴσου χρόνου δεόμενον ὅσοσπερ ὁ τῆσ ἀρχῆσ· εἰή δ’ ἂν οὗτοσ ὁ πᾶσ αἰών. κράτιστον οὖν, ὥσπερ οἱ τῶν διθυράμβων τε καὶ παιάνων ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα οὕτω κατακλεῖσαι τὸν λόγον. καὶ δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντεσ καὶ θεῶν παῖδεσ καὶ διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε καὶ πόλιν τήνδε θάλλειν δι’ αἰῶνοσ καὶ μὴ παύσασθαι πρὶν ἂν μύδροι τε ὑπὲρ θαλάττησ πέσοιεν καὶ δένδρα ἦρι θάλλοντα παύσηται· ἄρχοντά τε τὸν μέγαν καὶ παῖδασ τούτου σῶσ τε εἶναι καὶ πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί μοι τὸ τόλμημα·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION