Aristides, Aelius, Orationes, Παναθηναϊκός 80:

ἡ δ’ οἶμαι συνειδυῖα ἑαυτῇ κρείττων οὖσα τοῖσ ὅλοισ οὐδεπώποτ’ ἐμικρολογήσατο, ἐξ ἴσου τοῖσ παροῦσι τὰ ἀπόντα ἐλπίζουσα· οὔκουν ὡσ ἀληθῶσ ἄλλωσ γ’ ἂν εἰή, εἰ μὴ τὸ πρῶτον Ὀλυμπίων προσαγόντων παρέλαβον. διὸ πάντα ῥᾷον τοῖσ πολεμίοισ ἀπέδωκεν ἢ ’κεῖνοι τὰ σφέτερ’ αὐτῶν ἀπῄτησαν. καὶ μὴν ὅστισ μὲν εἷσ Λακεδαιμονίων τῆσ πόλεωσ ἐκράτησεν οὐδ’ ἂν εἷσ εἰπεῖν ἔχοι, ὅπου γε μηδ’ ἀπὸ κοινοῦ μόνοι· Ἀθηναίων δ’ ἀνὴρ εἷσ τῆσ θαλάττησ Λακεδαιμονίουσ ἀφείλετο τὴν ἀρχὴν, μόνοσ ἀνθρώπων ἅμα τῷ βασιλεῖ στρατηγήσασ καὶ τῇ πόλει, μᾶλλον δὲ τοῖσ Ἕλλησιν. οὐδ’ ὁτιοῦν γὰρ τὸν πιστεύσαντα ἀδικήσασ ἐτείχισε τὴν πόλιν καὶ τοὺσ Ἕλληνασ ἠλευθέρωσε, Λακεδαιμονίουσ κατὰ νῆσον καὶ πόλιν νικῶν. αὐτὴν τοίνυν τὴν τῆσ θαλάττησ ἀρχὴν ἡ μὲν πόλισ ἐξ ὧν τοὺσ βαρβάρουσ τοὺσ φύσει πολεμίουσ ἐνίκησεν ἐκτήσατο, οἱ δ’ ἐξ ὧν ἡ πόλισ ἠτύχησε. κτησάμενοι τοίνυν τὴν ἀρχὴν οἱ μὲν οὕτωσ ἕκαστα διεῖλον ὥστε τὸν διοικήσαντα παρ’ αὐτοῖσ τοῖσ Ἕλλησι δίκαιον κληθῆναι μόνον Ἑλλήνων ἀπὸ τούτου καὶ μηδὲν δεῖν περιττότερον σύμβολον εἰπεῖν τῆσ ἐπωνυμίασ, ἣν δι’ ἐκείνου τότε ἡ πόλισ ἐκτήσατο, οἱ δ’ οὕτω τοὺσ παραδόντασ αὑτοὺσ διέθηκαν ὥστε κάλλιστ’ ἀνθρώπων ἀπελογήσαντο ὑπὲρ τῶν κατὰ καιρούσ τινασ αἰτιῶν γενομένων παρ’ ἐνίων τῇ πόλει· αἴτιον δ’ οὐκ ὠμότησ οὐδ’ ἅ τισ ἂν φαίη τῶν ῥᾳδίωσ εἰωθότων ἐπιτιμᾶν, ἀλλὰ τὸ μὴ ἐξικνεῖσθαι τὰσ φύσεισ ἄχρι τοῦ ἴσου. καὶ μὴν οἱ μὲν πλέον ἢ ἑβδομήκοντα ἔτη κατέσχον, οἱ δ’ οὐδ’ εἰσ τρεῖσ Ὀλυμπιάδασ διεφύλαξαν τὴν ἀρχήν·