Aristides, Aelius, Orationes, Παναθηναϊκός 65:

τά τε γὰρ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ὡσ πᾶσαν ἄγουσα ἀπὸ πάντων σχολὴν οὕτω διῳκήσατο, καὶ τοῖσ ἐνοχλοῦσι τῶν Ἑλλήνων οὐδὲν μᾶλλον ὑπῆρχε χρήσασθαι τῷ καιρῷ, ἀλλὰ καὶ τούτοισ οὕτωσ ἀπήντησεν ὥστε σύμπεντε καὶ συμπλείω ταῦτ’ ἔχειν ἀπαριθμεῖν ὥσπερ ἄλλ’ ἄττα συλλήβδην ἀριθμούμενα. ἐνίκων μέν γε ναυμαχίᾳ Πελοποννησίουσ ἐπὶ Κεκρυφαλίᾳ, ἐνίκων δ’ Αἰγινήτασ πρὸσ Αἰγίνῃ, καὶ Πελοποννησίουσ αὖθισ. Μεγαρεῦσι δ’ ἔστησαν τείχη μέχρι θαλάττησ, καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἅμα καὶ χώραν διεφύλαξαν· ἐνίκων δὲ Κορινθίουσ πρὸ Μεγαρέων, καὶ πρὶν δώδεκα ἐξήκειν ἡμέρασ ἐνίκων αὖθισ ἑτέραν, οὐ καλῶσ τὸ τρόπαιον ὑφαρπάζοντασ. καὶ οὔπω ταῦτα μεγάλα· ἀλλ’ εἰρήσεται γὰρ, κἂν ἐπείγωμαι· ἡ γὰρ προσθήκη δείξει τὸ πᾶν. ἀπῆσαν μὲν γὰρ αἱ δυνάμεισ τῇ πόλει, ἡ μὲν κατὰ τὴν τῶν Αἰγυπτίων χρείαν, νῆεσ πλείουσ ἢ τότ’ ἦσαν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν αἱ σύμπασαι σχεδόν· ἡ δ’ Αἰγίνῃ προσεκάθητο, ὅπερ καὶ τοὺσ ἐναντίουσ μᾶλλον ἐπῆρεν ὁρμῆσαι πρὸσ τὰ Μέγαρα. ᾤοντο γὰρ εἶναι σχολὴν Ἀθηναίων εἰσ τὸ ἔργον αὑτοῖσ. εἰ δ’ ἄρα καὶ τὰ δεύτερα νικῴη, ἀλλ’ ἑτέραν λύσειν πολιορκίαν, τὴν Αἰγίνησ· οὐ γὰρ ἄλλοθέν γε λοιπὸν ἥξειν αὐτούσ. οἱ δὲ τοσοῦτον κατεγέλασαν τοῦ σοφίσματοσ ὥστ’ οὐδὲν μᾶλλον οἱ πρὸσ Αἰγίνῃ τότ’ ἐκινήθησαν τῶν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ μηδὲν πεπυσμένων, ἀλλὰ τὸ λοιπὸν τῆσ ἡλικίασ οἱ πρεσβύτατοι καὶ νεώτατοι βοηθοῦσιν εἰσ τὰ Μέγαρα, καὶ δυοῖν μάχαιν ἑξῆσ κρείττουσ τῆσ τῶν Κορινθίων καὶ Πελοποννησίων ἀκμῆσ ἐφάνησαν· ὥστ’ ἐκείνουσ ἀκριβῶσ ἤδη συγχωρῆσαι καὶ μηδὲν ἔχειν εἰπεῖν ἔτι, μηδ’ ὡσ οὐ δικαίωσ τά γε νῦν ταῦτα προσανιμήκεσαν. καί μοι δοκεῖ θεῶν τινοσ εὐνοίᾳ καὶ σπουδῇ πρὸσ τὴν πόλιν συσκευασθῆναι τοῦτο τὸ δεύτερον, ὥσπερ ἐν δράματι.