Aristides, Aelius, Orationes, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 5:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 5:)

παραπλήσια δὲ καὶ ἐν τοῖσ βασιλικοῖσ πράγμασιν· ἐλύπησε μὲν γὰρ οὐδένα πώποτε, ἀγαθὸν δέ τι καὶ συγγενεῖσ καὶ φίλουσ καὶ πατρίδα καὶ πόλεισ ἐργαζόμενοσ διεβίω. μυρία δὲ εὐεργετήσασ μυρίουσ οὐδένα πώποτε τῆσ εὐεργεσίασ μισθὸν ᾔτησε, τῆσ μέντοι τέχνησ οὐκ ᾐσχύνετο λαμβάνων. ἐδόκει γὰρ αὐτῷ λυσιτελεῖν τοῖσ νέοισ μαθημάτων ἕνεκα τολμᾶν προί̈εσθαι, καὶ ταῦτα ὅστισ δυνατόσ· ἐπεὶ τούσ γε ἀδυνάτουσ οὐκ ἠνώχλει, ἀλλὰ καὶ παρ’ αὑτοῦ προστιθέντα αὐτὸν ἴσμεν. οὐ τοίνυν ἀπὸ μὲν τῆσ τέχνησ καὶ τῶν συνουσιῶν τοσαῦτα ὠφέλει, τὰ δ’ εἰσ πράξεισ τε καὶ πολιτείαν ἑτέρων ἡττήθη. εἰδείητε δ’ ἂν ὑμεῖσ μάλιστα κἀγὼ παρ’ ὑμῶν τινῶν ταῦτα πυνθάνομαι, ὡσ ὑμῖν μικροῦ πᾶσαν τὴν πόλιν ἐκ καινῆσ ἀνώρθωσεν. οὕτωσ οὐ μόνον λόγοσ ἦν τισ τὸ ἐκείνου πρᾶγμα· ὃ δὲ τῶν οἰκοδομημάτων πλείονοσ ἄξιον, ἡ σωφροσύνη καὶ τὸ δίκαιον, ἡγούμενον πάντων ὧν ἐκεῖνοσ καὶ λέγειν καὶ πράττειν ἠξίου, καὶ τὸ μηδαμοῦ τὴν χρείαν ἐκβαίνειν, ἀλλ’ εἶναι νοῦν ἐχούσασ τὰσ φιλοτιμίασ ἃσ ὑμῖν προὐξένει. οὐ μὴν οὐδ’ ἐπὶ τούτῳ προῖκα χρηστὸσ ἦν, ἀλλ’ οἱ μέγιστοι τῶν κόσμων ὑμῖν τῆσ ἐκείνου μεγαλοψυχίασ σημεῖον εἰσίν. ἡγοῦμαι δ’ εἰ καὶ μηδὲν πώποτε ἀνάλωσεν εἰσ ὑμᾶσ, ἔκ γε τῶν ἄλλων ὧν ἔλεγε καὶ ἔπραττεν ὑπὲρ ὑμῶν εἰκότωσ ἂν αὐτὸν εὐεργέτην νομίζεσθαι. εἰ δ’ αὖ μηδὲν μὲν ἄλλο μήτ’ εἶπε μήτ’ ἔπραξε, τοσαῦτα δὲ οἴκοθεν εἰσήνεγκεν, εἰκότωσ ἂν αὐτὸν ἐν πρώτοισ εὐδοξεῖν. καὶ μὴν εἰ μήτε ἀπὸ χρημάτων μήτε ἀπὸ τῶν ἄλλων χρήσιμοσ ὑμῖν ἐγένετο δημοσίᾳ, τό γ’ ἐν τούτῳ καταστῆναι τάξεωσ αὐτὸν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν εἰκότωσ ἂν ὑμῖν εἶχε φιλοτιμίαν·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION