헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́12́0́002́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 2:)

ἑώσ μὲν οὖν ἐξῆν ὡσ ἐκεῖνον πέμπειν, ἐποίουν τοῦτο, καί τισ ἦν ἡμῖν οὐκ ἄμουσοσ διατριβὴ περὶ λόγουσ διὰ γραμμάτων. ἐπειδὴ δ’ οὐκέτ’ ἔξεστιν ἐκείνῳ διαλέγεσθαι καὶ οὐδ’ ἃ πρώην ἔτυχον πέμψασ ἀπεδέξατο ταῖσ ἡδίσταισ ἐμοὶ χερσὶν, ὑπόλοιπον ἦν ὡσ ὑμᾶσ ἀποστεῖλαι τὴν τῆσ πόλεωσ ἑστίαν ἀντ’ ἐκείνου θέμενον. ἐδόκουν γὰρ οὕτωσ Ἀλέξανδρόν τε διπλῇ τιμῇ τιμῆσαι, ἅμα μὲν αὐτοῦ μεμνημένοσ τὰ πρέποντα, ἅμα δὲ ὑμᾶσ οἰκειούμενοσ δι’ ἐκεῖνον, ὑμῖν τε δὶσ ἂν ποιεῖν κεχαρισμένα, δημοσίᾳ τε θαρρῶν ὑμῖν καὶ μεμνημένοσ ἀνδρὸσ οὗ πλεῖστον λόγον ποιεῖσθε· οἶμαι δ’ οὐχ ὑμεῖσ μόνον, ἀλλὰ καὶ πάντεσ ὅσοι καὶ ὁπωσοῦν τελοῦσιν εἰσ Ἕλληνασ. συμβαίνει δ’ ἐμοὶ τῇ μὲν μνήμῃ πάντων ἐφικνεῖσθαι τῶν ἐκείνου καλῶν, τῷ λόγῳ δὲ ἀπόρωσ ἔχειν ἐπεξελθεῖν. ἀθρόα γὰρ πάντα ἐπέρχεται, ἃ καθ’ ἕκαστον μὲν εἰπεῖν ἀδύνατον, ἀρχὴν δὲ οὐδὲ πειρᾶσθαι καιρὸν ἔχειν μοι δοκεῖ· ἀπὸ μέρουσ δ’ εἰ λέγοιμι, δέδοικα μὴ βελτίων ὦ σιωπῶν. ἐκεῖνοσ γὰρ ἓν μὲν καὶ πρῶτον ἁπάντων μετέθηκε τὸ γιγνόμενον περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ. τοσοῦτον γὰρ ἀπέσχε τοῦ διὰ κοινότητα γένουσ εὐδοκιμεῖν, οἱο͂ν ἔθνει προσφεύγων ἢ πόλει, ὥστε παλαιότατον μὲν δή που γενῶν τὸ ὑμέτερον καὶ ἐν τῷ κοινῷ γένει τῶν Φρυγῶν ἡ πόλισ αὖ, καθά φασιν, ἡ ὑμετέρα, ὁ δὲ καὶ τῇ πόλει καὶ τῷ γένει σύμπαντι τὴν φιλοτιμίαν αὑτοῦ κατέστησε, καὶ πᾶσιν ὑμῖν οὐ μικρὸν καύχημα πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐκείνου πολίτασ εἶναι. διδασκάλοισ δὲ χρήσασθαι μὲν λέγεται τοῖσ ἀρίστοισ, ὑπερβαλόμενοσ δ’ ὅσον παῖδασ ἅπαντασ φαίνεται. ἐφαψάμενοσ δὲ τοῖσ χρόνοισ τῆσ ἡλικίασ ἁπάντων τῶν ἐνδοξοτάτων τῶν μὲν ἀρχαιοτάτων μαθητὴσ, τῶν δ’ ἐπὶ τούτοισ ἁπάντων τῶν μὲν διδάσκαλοσ, τῶν δὲ συνεργὸσ κατέστη. καὶ ὁποίουσ μέν τινασ ἀπειργάσατο ἐροῦσιν ἕτεροι, οἷσ δ’ αὖ συνεπαίδευσεν οὐδεὶσ ἦν ἐκείνων μείζων αὐτοῦ. καὶ μὴν οἱ μὲν ἄλλοι τῶν μεγάλων ὀρεγόμενοι τὰ μικρὰ παριᾶσιν, ὁ δὲ ἀρξάμενοσ ἐκ τῶν βραχυτάτων ἄχρι τῶν τελεωτάτων διεξῆλθεν, ὥσπερ φασὶ καὶ μυεῖσθαι θεμιτὸν εἶναι τὰ μικρὰ πρῶτον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION