Aristides, Aelius, Orationes, Ἀσκληπιάδαι

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι)

κλῦτε φίλοι, θεῖόσ μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειροσ, ἔφη αὐτὸ τὸ ὄναρ. ταύτην γὰρ δὴ ἐδόκουν ἀρχὴν ποιεῖσθαι τοῦ λόγου, ὡσ ὕπαρ τὸ ὄναρ σκοπῶν ἐπ’ ἐμαυτοῦ· ἐχέτω δὴ καὶ τὸ ἐνύπνιον ὡσ ὕπαρ, καὶ τὸ δρώμενον ὡσ ἡ πρόρρησισ εἶχεν. ἦν δὲ ὁ νοῦσ ἄρα ἐγκώμιον ποιῆσαι Ποδαλειρίῳ· τὸ μὲν πρῶτον Ποδαλειρίῳ, μετὰ δὲ τοῦτο ὑπήχθην εἰσ Μαχάονα. ἀποροῦντι δέ μοι ὁπότερον χρὴ ἐπαινεῖν, τέλοσ ἔδοξεν ἀμφοτέρουσ. οὔτε γὰρ ἔτι θεμιτὸν εἶναι παραλιπεῖν τὸν ἕτερον, ἐπειδή γε ἀμφοῖν ἔσχον ἔννοιαν, ὁπότερόσ τε εἰή ὁ ἐκ τοῦ ὀνείρατοσ, ἓν ἔσεσθαι πάντωσ ἀμφοῖν ἐπαινουμένων· καὶ ἐμοὶ πρόσ τε ἐκεῖνον καὶ πρὸσ ἀμφοτέρουσ ἕξειν καλῶσ. εἰε͂ν. θεοῦ δὴ προβαλόντοσ, πότερον δεδιέναι χρὴ μειζόνωσ ἢ θαρρεῖν, δεδιέναι μὲν ἀνάγκη, μὴ χεῖρον ἐπιδειξώμεθα ἐν τοσούτῳ κριτῇ, αἱ δὲ ἐλπίδεσ καλλίουσ· αὐτῷ γὰρ μελήσειν εἰκόσ. οὐ γὰρ ἂν προὔβαλεν, εἰ μὴ κατὰ νοῦν ἔμελλεν αὐτῷ γενήσεσθαι τὸ συμβαῖνον ἐκ τοῦ λόγου. πρὸσ δὲ καὶ καλέσαι βοηθὸν τῷ λόγῳ θαυμαστῶσ ὡσ εἰσ ἐπιτήδειον καθέστηκεν. εἰ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ δοκοῦνθ’ ἑαυτοῖσ ὥστ’ εἰπεῖν τὸν Ἀπόλλω καὶ τὰσ Μούσασ καλοῦσιν, ἦ που καλλίων ἡ κλῆσισ ἡμῖν, ὅταν αὐτοῦ τοῦ προβαλόντοσ δεώμεθα μουσηγέτην ἅμα τῷ πατρὶ γενέσθαι. ἀλλ’ ὦ πολλὰ δὴ πολλάκισ κληθεὶσ, ἔχω δ’ εἰπεῖν ὅτι καὶ παραδείξασ καὶ ἄλλα καὶ περὶ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ, ἔξαγε καὶ νῦν ὅπη σοι φίλον τὸν λόγον. σχεδὸν δὲ οὐ πόρρω ἡ ἀρχὴ τῷ ἐγκωμίῳ, ἀλλ’ ὁ αὐτὸσ πατὴρ τοῦ τε λόγου καὶ τῶν νεανίσκων.

τετραγονίαν γὰρ τοιάνδε οὐδείσ πω Ἑλλήνων ἤκουσεν οὐδὲ διηγήσατο. ὥσπερ γὰρ οἱ θεσμοθέται διὰ τεττάρων εἰσὶν εὐπατρίδαι, μᾶλλον δὲ ὡσ οὐδένεσ θεσμοθέται, οὐδ’ ἄλλο γε οὐδὲν γένοσ ἀνθρώπων. τέταρτοι γάρ εἰσιν ἐκ Διὸσ διὰ πάντων ἄκρων. Ἀπόλλων μὲν γὰρ ἐξ αὐτοῦ Διὸσ, Ἀσκληπιὸσ δὲ ἐξ Ἀπόλλωνοσ, οἱ δὲ ἐξ Ἀσκληπιοῦ διὰ πάσησ τῆσ κρατίστησ φύσεωσ τὴν εὐγένειαν ἀνῃρημένοι. Ἀχιλλεὺσ μὲν γὰρ τέταρτοσ ἀπὸ Διὸσ διὰ Πηλέωσ καὶ Αἰακοῦ, Μίνωσ δὲ καὶ Ῥαδάμανθυσ Διὸσ παῖδεσ καὶ Θησεὺσ Ποσειδῶνοσ, οὐδέτεροι μόνοι ὁποτέρου, ἀλλὰ σὺν πολλοῖσ καὶ θεοῖσ καὶ ἡρ́ωσιν, ὧν τῶν μὲν ἡττῶνται, τοῖσ δ’ εἰσ ἴσον καθίστανται. μόνοι δὲ οὗτοι πλήθει καὶ ἀρετῇ προγόνων εἰσὶν ἀνανταγώνιστοι, τοὺσ ἐκ Διόσ τε καὶ Ἀπόλλωνοσ Ἀσκληπιοῦ προσθήκῃ νικῶντεσ, ὅσοι γε ἡρ́ωεσ αὐτῶν· γενομένουσ δ’ αὐτοὺσ τρέφει ὁ πατὴρ ἐν Ὑγιείασ κήποισ. καὶ ἐπειδὴ ἐδέχετο ἡ ἡλικία, οὐκ ἐδιδάξατο τὴν τέχνην τὴν ἰατρικὴν, ἀλλ’ ἐδίδαξεν αὐτόσ. οὐ γὰρ ἔτι εἰσ Χείρωνοσ ἔδει βαδίζειν ἔχοντασ οἴκοι τὸν ἐπιστάτην, οὗ πολὺ δὴ κατ’ ἐπωνυμίαν ὁ Χείρων ἤδη ἦν δεύτεροσ. οὕτω δὴ φύντεσ καὶ τραφέντεσ καὶ παιδευθέντεσ μέχρι μὲν ἡσύχαζε τὰ τῶν Ἀχαιῶν, οἵδ’ ἐν Θετταλίᾳ τε ἦσαν κόσμοσ πολὺ λιμνῶν τε καὶ πεδίων καὶ ποταμῶν ἐπιφανέστεροσ καὶ τοὺσ ταύτῃ Ἕλληνασ ὤρθουν, εἴσ τε τὸ κοινὸν πολιτευόμενοι τὰ ἐκείνοισ πρέποντα καὶ τὰσ ἰδίασ ἑκάστου συμφορὰσ ἐπανορθοῦντεσ, οὐδ’ ἦν νοσεῖν ὅπου φανείη Μαχάων ἢ Ποδαλείριοσ. κινηθέντων δὲ Ἑλλήνων διὰ τὴν τῶν Τρώων ἀδικίαν οὔτε ἐξωνεῖσθαι τὴν οἴκοι μονὴν ἠξίουν οὔτε ἀπέκρυπτον ἑαυτοὺσ ὥσπερ ἄλλοι τινεσ, ἀλλὰ γνόντεσ ὡσ αὐτῶν ὁ καιρὸσ εἰή καὶ προειδόμενοι τὰσ τοῦ πολέμου τύχασ προὔστησαν ἑκόντεσ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ. ἀφικόμενοι δ’ εἰσ Τροίαν διπλῆν χρείαν παρείχοντο τοῖσ Ἀχαιοῖσ καὶ οὐχ ὅσον ἰατροὶ συνῆσαν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὅπλοισ ὠφέλουν, καὶ πολλάκισ μὲν δὴ τῶν πολεμίων τροπὴν ποιήσασθαι λέγονται, τὸ δ’ ἁλῶναι τὴν Τροίαν καὶ παντάπασιν ἦλθεν εἰσ αὐτοὺσ τῇ τε ἄλλῃ καὶ τὴν Φιλοκτήτου νόσον, ἣν Ὀδυσσεὺσ καὶ Ἀτρεῖδαι προκαταγνόντεσ ἀνίατον εἶναι Φιλοκτήτην οὐχὶ δικαίωσ ἐν Λήμνῳ κατέλιπον, οὗτοι δὲ δέκα ἔτεσιν αὐξηθεῖσαν ἰάσαντο. καὶ γίγνεται Φιλοκτήτησ τε ἐνεργὸσ τοῖσ Ἀχαιοῖσ καὶ Φιλοκτήτῃ τὰ βέλη τοῦ Ἡρακλέουσ χρήσιμα τῇ ’κείνων τέχνῃ.

καὶ γάρ τοι κατέλυσαν μὲν τοὺσ ἐν Αἰγύπτῳ βεβοημένουσ, τὰσ δ’ εὐεργεσίασ σύμβολον τοῦ γένουσ ἐποιήσαντο. ἐπεὶ δὲ ἑάλω Τροία, προειδότεσ τὰσ ἐσομένασ ὕστερον Ἑλλήνων εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀποικίασ καὶ ἅμα βουλόμενοι τῆσ αὐτῶν εὐεργεσίασ ὅτι πλείστουσ ἀπολαύειν, τοῦτο μὲν Τευθρανίαν ἡμεροῦσιν εἰσ ὑποδοχὴν τοῦ πατρὸσ, τοῦτο δὲ, ὡσ ὁ Κώων λόγοσ, πλεύσαντεσ εἰσ Κῶ τὴν Μεροπίδα, ἣν οἰκουμένην ὑπὸ Μερόπων Ἡρακλῆσ ἐκ Τροίασ ἀνιὼν ἔτι πρότερον ἀδικίαν ἐγκαλέσασ ἐπόρθησεν, οἰκίζουσί τε καὶ εἰσ ἤθη πρέποντα τῇ φύσει τῆσ χώρασ κατέστησαν, τὸ λεγόμενον περὶ τοῦ προγόνου τοῦτο, ὡσ ἐοίκε, μιμησάμενοι. Ἀπόλλω τε γάρ φασιν οἱ ποιηταὶ τὴν Δῆλον φερομένην πρότερον στῆσαι κατὰ τοῦ πελάγουσ ἐρείσαντα, ἐπειδὴ πρῶτον ἐν αὐτῇ ἐγένετο, καὶ οὗτοι τῆσ Μεροπίδοσ τότε ἐπιβάντεσ, προκρίναντεσ ἁπασῶν εἶναι καλλίστην, ὅσαι παραπλήσιαι μέγεθοσ, ἰάσαντό τε καὶ ἀπέφηναν ἐμβατὸν πᾶσιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ, πρότερον σφαλερὰν καὶ ὕποπτον οὖσαν, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν κυρίαν τῇ νήσῳ κατέστησαν. οἶμαι δὲ καὶ Ῥοδίοισ πολλῶν ἐκ πολλοῦ σεμνῶν ὑπαρχόντων ἐν πρώτοισ εἶναι τὴν ἐκείνων ἀρχὴν, ἣν αὐτοὶ προκρίναντεσ εἵλοντο σφῶν ἄρχειν Ἀσκληπιάδασ, Ἡρακλειδῶν ποιησάμενοι διαδόχουσ. ἔσχον δὲ καὶ τὸν Καρικὸν τόπον καὶ Κνίδον τὴν τῆσ Ἀφροδίτησ ἱεράν· ὅ τι γὰρ ἢ ὁ ἕτεροσ ἢ ἀμφότεροι, κεκοινωνήσθω τὰ νῦν. ἀπέλαυσε δέ τι καὶ Κύρνοσ αὐτῶν. ἀλλὰ ταῦτα μέν ἐστι λόγων πολλῶν. ποιησάμενοι δὲ παῖδασ συνεργούσ τε καὶ διαδόχουσ τῆσ σφετέρασ ἐπιστήμησ ὡσπερεὶ κεφάλαιον τοῦτο ἐπέθηκαν τῶν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ εὐεργεσιῶν, προσθήσω δὲ καὶ εἰσ ἅπαντασ ἤδη, ἵνα μή ποτε ἐπιλίπῃ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ ἡ παρ’ αὐτῶν ἐπικουρία καὶ χάρισ, ἀλλ’ ὦσιν ἐκ προγόνων τε καὶ ἐκγόνων σωτῆρεσ ἀθάνατοι τῆσ φύσεωσ, τὸν ἅπαντα χρόνον κατ’ ἀνθρώπουσ πολιτευόμενοι καὶ συνόντεσ ἅπασιν ὥσπερ τοῖσ ἐφ’ αὑτῶν. ἵδρυνται δὲ οὔτε ἐν Θετταλίᾳ οὔτε ἐν τοῖσ τῶν Κώων προαστείοισ, ἀλλὰ πάντα ἰατρικῆσ ἐνέπλησαν, ὥσπερ ὁ Τριπτόλεμοσ σίτου διὰ τῶν σπερμάτων·

οὐ γὰρ ταῖσ εἰσ τὸ κοινὸν εὐεργεσίαισ, ἀλλὰ τῇ καθ’ αὑτοὺσ δυνάμει τὴν λαμπρότητα ἐκτήσαντο. πάντα γὰρ ἐκ τούτων καὶ παρὰ τούτων ἐξεφοίτησε. καὶ καθάπερ τὴν Μήδειάν φασι διὰ τοῦ Θετταλῶν πεδίου φεύγουσαν, ἐκχυθέντων τῶν φαρμάκων, ποιῆσαι Θετταλίαν ἅπασαν πολυφάρμακον, οὕτωσ ἡ τούτων ἐπιστήμη τε καὶ φιλανθρωπία χυθεῖσα ἐπὶ πλεῖστον πάσασ μὲν πόλεισ Ἑλλήνων, πολλοὺσ δὲ καὶ τῶν βαρβάρων τόπουσ ἐκόσμησέ τε καὶ κοσμεῖ, καὶ προσέτι γε ἔσωσε καὶ σώζει, καὶ ὁ τρίτοσ ἐπ’ ἀμφοῖν προσέστω χρόνοσ. εἰ δ’ ἀνὴρ εἷσ ἀπὸ τούτων Ἱπποκράτησ ἔφυ κληρονόμοσ τῆσ τέχνησ, διὰ πάντων ἰδιωτῶν τῶν μέσων ἱκανὴ τῇ τε γῇ φορὰ καὶ χάρισ τούτοισ παρ’ ἀνθρώπων ἦν ἂν τῆσ σπορᾶσ· νῦν δὲ ὥσπερ ἔθνοσ τὸ τῶν Ἀσκληπιαδῶν κατεσκευάσθη δι’ αἵματοσ τὴν τέχνην σῶζον, οὕτω θεία μοῖρα ἡγήσατο Μαχάονι καὶ Ποδαλειρίῳ τῆσ γενέσεωσ. μάθοι δ’ ἄν τισ τοῖσ Ἡρακλείδαισ αὐτοὺσ ἀντεξετάζων τῆσ χρείασ ἕνεκα τῆσ κοινῆσ καὶ τῆσ ἰδίασ τύχησ. Ἡρακλεῖδαι γὰρ ἓν μὲν καὶ πρῶτον ἐσκεδάσθησαν καὶ οὐχ ἓν σύνταγμα αὐτῶν ἐγένετο, ὡσ δ’ εἰπεῖν οὐδὲ ἓν φῦλον. οὐ γὰρ ἦσαν ὁμότιμοι, ὥστε ἀλλήλοισ ἀντὶ ξένων καθειστήκεσαν· ἔπειθ’ ὅσον αὐτῶν ἦν κράτιστον, οὔτε συμφορῶν ἄμοιρον λέγεται γενέσθαι τήν τε πατρῴαν οὐ παντελῶσ διασώσασθαι τέχνην. Ἀσκληπιάδαι δὲ ἐκ Μαχάονοσ ἀρξάμενοι καὶ Ποδαλειρίου κοινὴ πᾶσιν ἀσφάλεια καὶ σωτηρία τοῖσ ἀνθρώποισ γεγόνασι, τὴν τοῦ προγόνου διασωσάμενοι τέχνην, ὥσπερ ἄλλο τι σύμβολον τοῦ γένουσ.

ὁσαχοῖ δὲ Ἀσκληπιῷ εἴσοδοι, καὶ τούτοισ κλισιάδεσ τε αὐτοῖσ ἀνεῖνται πανταχοῦ γῆσ καὶ διὰ πάντων ἡ κοινωνία τῷ πατρὶ σώζεται, νεῶν, θυσιῶν, παιάνων, προσόδων, ἔργων ἃ πράττουσιν. πρὸσ δὲ καὶ ἡ τύχη τῆσ προαιρέσεωσ ἀξία. οὔτε γὰρ ἠλάθησαν οὔθ’ ἱκέτευσαν εἰσ πόλιν οὐδεμίαν, ἀλλὰ διεξῆλθον καθαροὶ συμφορῶν, μιᾷ φατρίᾳ καὶ μιᾷ γνώμῃ καὶ τύχῃ χρησάμενοι διὰ τέλουσ. ἐπάνειμι δὲ ὅθεν ἐξέβην, ἐπὶ τοὺσ ἀρχηγέτασ τε καὶ τοὔνομα πρώτουσ λαβόντασ τὸ τῶν Ἀσκληπιαδῶν. οἱ δὲ ἑώσ μὲν ἦσαν ἐν ἀνθρώποισ, στρατείαισ καὶ ὁμιλίαισ καὶ γενέσει παίδων πρεπόντων ἑαυτοῖσ, καὶ συλλήβδην ἁπάσῃ τῇ πολιτικῇ δυνάμει τὰσ πόλεισ ὠφέλουν, οὐ μόνον τὰσ τοῦ σώματοσ νόσουσ ἐξαιροῦντεσ, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν πόλεων νοσήματα ἰώμενοι, μᾶλλον δὲ οὐδ’ ἐγγίγνεσθαι τὴν ἀρχὴν ἐῶντεσ, ἀπ’ ἀμφοῖν σώζοντεσ τοὺσ ὑπηκόουσ, καὶ τῇ τέχνῃ τὴν ἀρχὴν ἀκόλουθον κατασκευασάμενοι. ἐπεὶ δὲ κρείττουσ ἦσαν ἢ παρ’ ἡμῖν μένειν, οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ πατρόσ τε καὶ τῶν προγόνων ἀποδύντεσ τὰ σώματα εἰσ ἕτερον θεσμὸν ἔρχονται, οὐχ ὥσπερ Μενέλεώσ τε καὶ ὁ ξανθὸσ Ῥαδάμανθυσ, εἰσ τὸ Ἠλύσιον πεδίον καὶ τὰσ ἔξω νήσουσ, ἀλλ’ ἀθάνατοι γενόμενοι τὴν γῆν διέρχονται, τοσοῦτον τῆσ ἀρχαίασ φύσεωσ ἀποστάντεσ ὅσον τὴν ἡλικίαν φυλάττουσι. καὶ αὐτοὺσ πολλοὶ μὲν ἤδη ἐν Ἐπιδαύρῳ εἶδόν τε καὶ ἔγνωσαν ἐμφανῆ κινουμένουσ, πολλοὶ δὲ ἄλλοθι πολλαχοῦ· ὃ καὶ μέγιστον ἔστω κατ’ αὐτῶν. Ἀμφιάραοσ μὲν γὰρ καὶ Τροφώνιοσ ἐν Βοιωτίᾳ καὶ Ἀμφίλοχοσ ἐν Αἰτωλίᾳ χρησμῳδοῦσί τε καὶ φαίνονται, οὗτοι δὲ πανταχοῦ τῆσ γῆσ διᾴττουσιν, ὥσπερ ἀστέρεσ, περίπολοι κοινοὶ καὶ πρόδρομοι τοῦ πατρόσ. ὦ μακαριστοὶ μὲν ὑμεῖσ τῶν ἄνω προγόνων ἐπ’ ἀμφότερα, εὐδαίμονεσ δὲ τῶν ἀφ’ ὑμῶν φύντων, ἔτι δὲ ὑμῶν τε αὐτῶν καὶ ἀδελφῶν, οἷσ Ιἀσώ τε καὶ Πανάκεια καὶ Αἴγλη σύνεστι καὶ Ὑγίεια, ἡ πάντων ἀντίρροποσ, Ἠπιόνησ δὴ παῖδεσ ἐπώνυμοι·

οὐδ’ ὑμῖν θᾶκοι χωρὶσ ἀλλήλων οὐδὲ διεσκηνώσατε. ὦ κάλλιστοσ μὲν αὐτοὶ χορὸσ τῷ πατρὶ, πολλοὺσ δὲ ἀνάγοντεσ παρὰ ἀνθρώπων, χοροποιοὶ μακρῷ πάντων ἄριστοι, καὶ προσέτι ἱεροποιοί τε καὶ ἐπιστάται κρατήρων καὶ χαρίτων ἁπασῶν, αἱ μὲν ἄλλαι θυσίαι τε καὶ ἑορταὶ νόμῳ καθεστᾶσιν, ὡσ εἰπεῖν, αἱ δ’ ἀφ’ ὑμῶν καὶ τοῦ περὶ ὑμᾶσ ἐργαστηρίου πλεῖσται μὲν ἐφ’ ἡμέρᾳ καὶ πρὸσ ἁπάσασ τὰσ ἄλλασ, καθαρῶσ δὲ ἀπὸ καρδίασ ἔρχονται, τὴν εὐθυμίαν ἀφ’ ὧν σύνισμεν φέρουσαι, ὑμῶν ἴχνη πλεῖστα καὶ φανερώτατα. ἀεὶ δ’ ὥσπερ ἀνθρώπῳ σκιὰ, φῶσ ὅποι κινοῖσθε ἕπεται. ὦ Διοσκούροισ ἰσόμοιροι καὶ ἡλικιῶται ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ τῆσ γενέσεωσ, οἳ πολλὰσ μὲν ἤδη τρικυμίασ κατεπαύσατε, πολλοὺσ δὲ καὶ στιλπνοὺσ λαμπτῆρασ ἔν τε νήσοισ καὶ κατ’ ἤπειρον ἀνήψατε, οὗτοσ ὑμῖν ὁ παρ’ ἐμοῦ λόγοσ ἐξ ὕπνου τε καὶ ἐνυπνίου συντεθεὶσ εὐθύσ. ὑμεῖσ δὲ τῇ ὑμετέρᾳ πρᾳότητι καὶ φιλανθρωπίᾳ διαθέντεσ αὐτὸν εἰσ καλλίουσ, τῆσ τε νόσου παύετε καὶ διδοίητε ὑγιείασ τε ὅσον οἷσ ἡ ψυχὴ βούλεται τὸ σῶμα ὑπακούειν, καὶ τὸ σύμπαν εἰπεῖν, βίου ῥᾳστώνην.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION