헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́07́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι)

κλῦτε φίλοι, θεῖόσ μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειροσ, ἔφη αὐτὸ τὸ ὄναρ. ταύτην γὰρ δὴ ἐδόκουν ἀρχὴν ποιεῖσθαι τοῦ λόγου, ὡσ ὕπαρ τὸ ὄναρ σκοπῶν ἐπ’ ἐμαυτοῦ· ἐχέτω δὴ καὶ τὸ ἐνύπνιον ὡσ ὕπαρ, καὶ τὸ δρώμενον ὡσ ἡ πρόρρησισ εἶχεν. ἦν δὲ ὁ νοῦσ ἄρα ἐγκώμιον ποιῆσαι Ποδαλειρίῳ· τὸ μὲν πρῶτον Ποδαλειρίῳ, μετὰ δὲ τοῦτο ὑπήχθην εἰσ Μαχάονα. ἀποροῦντι δέ μοι ὁπότερον χρὴ ἐπαινεῖν, τέλοσ ἔδοξεν ἀμφοτέρουσ. οὔτε γὰρ ἔτι θεμιτὸν εἶναι παραλιπεῖν τὸν ἕτερον, ἐπειδή γε ἀμφοῖν ἔσχον ἔννοιαν, ὁπότερόσ τε εἰή ὁ ἐκ τοῦ ὀνείρατοσ, ἓν ἔσεσθαι πάντωσ ἀμφοῖν ἐπαινουμένων· καὶ ἐμοὶ πρόσ τε ἐκεῖνον καὶ πρὸσ ἀμφοτέρουσ ἕξειν καλῶσ. εἰε͂ν. θεοῦ δὴ προβαλόντοσ, πότερον δεδιέναι χρὴ μειζόνωσ ἢ θαρρεῖν, δεδιέναι μὲν ἀνάγκη, μὴ χεῖρον ἐπιδειξώμεθα ἐν τοσούτῳ κριτῇ, αἱ δὲ ἐλπίδεσ καλλίουσ· αὐτῷ γὰρ μελήσειν εἰκόσ. οὐ γὰρ ἂν προὔβαλεν, εἰ μὴ κατὰ νοῦν ἔμελλεν αὐτῷ γενήσεσθαι τὸ συμβαῖνον ἐκ τοῦ λόγου. πρὸσ δὲ καὶ καλέσαι βοηθὸν τῷ λόγῳ θαυμαστῶσ ὡσ εἰσ ἐπιτήδειον καθέστηκεν. εἰ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ δοκοῦνθ’ ἑαυτοῖσ ὥστ’ εἰπεῖν τὸν Ἀπόλλω καὶ τὰσ Μούσασ καλοῦσιν, ἦ που καλλίων ἡ κλῆσισ ἡμῖν, ὅταν αὐτοῦ τοῦ προβαλόντοσ δεώμεθα μουσηγέτην ἅμα τῷ πατρὶ γενέσθαι. ἀλλ’ ὦ πολλὰ δὴ πολλάκισ κληθεὶσ, ἔχω δ’ εἰπεῖν ὅτι καὶ παραδείξασ καὶ ἄλλα καὶ περὶ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ, ἔξαγε καὶ νῦν ὅπη σοι φίλον τὸν λόγον. σχεδὸν δὲ οὐ πόρρω ἡ ἀρχὴ τῷ ἐγκωμίῳ, ἀλλ’ ὁ αὐτὸσ πατὴρ τοῦ τε λόγου καὶ τῶν νεανίσκων.

τετραγονίαν γὰρ τοιάνδε οὐδείσ πω Ἑλλήνων ἤκουσεν οὐδὲ διηγήσατο. ὥσπερ γὰρ οἱ θεσμοθέται διὰ τεττάρων εἰσὶν εὐπατρίδαι, μᾶλλον δὲ ὡσ οὐδένεσ θεσμοθέται, οὐδ’ ἄλλο γε οὐδὲν γένοσ ἀνθρώπων. τέταρτοι γάρ εἰσιν ἐκ Διὸσ διὰ πάντων ἄκρων. Ἀπόλλων μὲν γὰρ ἐξ αὐτοῦ Διὸσ, Ἀσκληπιὸσ δὲ ἐξ Ἀπόλλωνοσ, οἱ δὲ ἐξ Ἀσκληπιοῦ διὰ πάσησ τῆσ κρατίστησ φύσεωσ τὴν εὐγένειαν ἀνῃρημένοι. Ἀχιλλεὺσ μὲν γὰρ τέταρτοσ ἀπὸ Διὸσ διὰ Πηλέωσ καὶ Αἰακοῦ, Μίνωσ δὲ καὶ Ῥαδάμανθυσ Διὸσ παῖδεσ καὶ Θησεὺσ Ποσειδῶνοσ, οὐδέτεροι μόνοι ὁποτέρου, ἀλλὰ σὺν πολλοῖσ καὶ θεοῖσ καὶ ἡρ́ωσιν, ὧν τῶν μὲν ἡττῶνται, τοῖσ δ’ εἰσ ἴσον καθίστανται. μόνοι δὲ οὗτοι πλήθει καὶ ἀρετῇ προγόνων εἰσὶν ἀνανταγώνιστοι, τοὺσ ἐκ Διόσ τε καὶ Ἀπόλλωνοσ Ἀσκληπιοῦ προσθήκῃ νικῶντεσ, ὅσοι γε ἡρ́ωεσ αὐτῶν· γενομένουσ δ’ αὐτοὺσ τρέφει ὁ πατὴρ ἐν Ὑγιείασ κήποισ. καὶ ἐπειδὴ ἐδέχετο ἡ ἡλικία, οὐκ ἐδιδάξατο τὴν τέχνην τὴν ἰατρικὴν, ἀλλ’ ἐδίδαξεν αὐτόσ. οὐ γὰρ ἔτι εἰσ Χείρωνοσ ἔδει βαδίζειν ἔχοντασ οἴκοι τὸν ἐπιστάτην, οὗ πολὺ δὴ κατ’ ἐπωνυμίαν ὁ Χείρων ἤδη ἦν δεύτεροσ. οὕτω δὴ φύντεσ καὶ τραφέντεσ καὶ παιδευθέντεσ μέχρι μὲν ἡσύχαζε τὰ τῶν Ἀχαιῶν, οἵδ’ ἐν Θετταλίᾳ τε ἦσαν κόσμοσ πολὺ λιμνῶν τε καὶ πεδίων καὶ ποταμῶν ἐπιφανέστεροσ καὶ τοὺσ ταύτῃ Ἕλληνασ ὤρθουν, εἴσ τε τὸ κοινὸν πολιτευόμενοι τὰ ἐκείνοισ πρέποντα καὶ τὰσ ἰδίασ ἑκάστου συμφορὰσ ἐπανορθοῦντεσ, οὐδ’ ἦν νοσεῖν ὅπου φανείη Μαχάων ἢ Ποδαλείριοσ. κινηθέντων δὲ Ἑλλήνων διὰ τὴν τῶν Τρώων ἀδικίαν οὔτε ἐξωνεῖσθαι τὴν οἴκοι μονὴν ἠξίουν οὔτε ἀπέκρυπτον ἑαυτοὺσ ὥσπερ ἄλλοι τινεσ, ἀλλὰ γνόντεσ ὡσ αὐτῶν ὁ καιρὸσ εἰή καὶ προειδόμενοι τὰσ τοῦ πολέμου τύχασ προὔστησαν ἑκόντεσ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ. ἀφικόμενοι δ’ εἰσ Τροίαν διπλῆν χρείαν παρείχοντο τοῖσ Ἀχαιοῖσ καὶ οὐχ ὅσον ἰατροὶ συνῆσαν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὅπλοισ ὠφέλουν, καὶ πολλάκισ μὲν δὴ τῶν πολεμίων τροπὴν ποιήσασθαι λέγονται, τὸ δ’ ἁλῶναι τὴν Τροίαν καὶ παντάπασιν ἦλθεν εἰσ αὐτοὺσ τῇ τε ἄλλῃ καὶ τὴν Φιλοκτήτου νόσον, ἣν Ὀδυσσεὺσ καὶ Ἀτρεῖδαι προκαταγνόντεσ ἀνίατον εἶναι Φιλοκτήτην οὐχὶ δικαίωσ ἐν Λήμνῳ κατέλιπον, οὗτοι δὲ δέκα ἔτεσιν αὐξηθεῖσαν ἰάσαντο. καὶ γίγνεται Φιλοκτήτησ τε ἐνεργὸσ τοῖσ Ἀχαιοῖσ καὶ Φιλοκτήτῃ τὰ βέλη τοῦ Ἡρακλέουσ χρήσιμα τῇ ’κείνων τέχνῃ.

καὶ γάρ τοι κατέλυσαν μὲν τοὺσ ἐν Αἰγύπτῳ βεβοημένουσ, τὰσ δ’ εὐεργεσίασ σύμβολον τοῦ γένουσ ἐποιήσαντο. ἐπεὶ δὲ ἑάλω Τροία, προειδότεσ τὰσ ἐσομένασ ὕστερον Ἑλλήνων εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀποικίασ καὶ ἅμα βουλόμενοι τῆσ αὐτῶν εὐεργεσίασ ὅτι πλείστουσ ἀπολαύειν, τοῦτο μὲν Τευθρανίαν ἡμεροῦσιν εἰσ ὑποδοχὴν τοῦ πατρὸσ, τοῦτο δὲ, ὡσ ὁ Κώων λόγοσ, πλεύσαντεσ εἰσ Κῶ τὴν Μεροπίδα, ἣν οἰκουμένην ὑπὸ Μερόπων Ἡρακλῆσ ἐκ Τροίασ ἀνιὼν ἔτι πρότερον ἀδικίαν ἐγκαλέσασ ἐπόρθησεν, οἰκίζουσί τε καὶ εἰσ ἤθη πρέποντα τῇ φύσει τῆσ χώρασ κατέστησαν, τὸ λεγόμενον περὶ τοῦ προγόνου τοῦτο, ὡσ ἐοίκε, μιμησάμενοι. Ἀπόλλω τε γάρ φασιν οἱ ποιηταὶ τὴν Δῆλον φερομένην πρότερον στῆσαι κατὰ τοῦ πελάγουσ ἐρείσαντα, ἐπειδὴ πρῶτον ἐν αὐτῇ ἐγένετο, καὶ οὗτοι τῆσ Μεροπίδοσ τότε ἐπιβάντεσ, προκρίναντεσ ἁπασῶν εἶναι καλλίστην, ὅσαι παραπλήσιαι μέγεθοσ, ἰάσαντό τε καὶ ἀπέφηναν ἐμβατὸν πᾶσιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ, πρότερον σφαλερὰν καὶ ὕποπτον οὖσαν, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν κυρίαν τῇ νήσῳ κατέστησαν. οἶμαι δὲ καὶ Ῥοδίοισ πολλῶν ἐκ πολλοῦ σεμνῶν ὑπαρχόντων ἐν πρώτοισ εἶναι τὴν ἐκείνων ἀρχὴν, ἣν αὐτοὶ προκρίναντεσ εἵλοντο σφῶν ἄρχειν Ἀσκληπιάδασ, Ἡρακλειδῶν ποιησάμενοι διαδόχουσ. ἔσχον δὲ καὶ τὸν Καρικὸν τόπον καὶ Κνίδον τὴν τῆσ Ἀφροδίτησ ἱεράν· ὅ τι γὰρ ἢ ὁ ἕτεροσ ἢ ἀμφότεροι, κεκοινωνήσθω τὰ νῦν. ἀπέλαυσε δέ τι καὶ Κύρνοσ αὐτῶν. ἀλλὰ ταῦτα μέν ἐστι λόγων πολλῶν. ποιησάμενοι δὲ παῖδασ συνεργούσ τε καὶ διαδόχουσ τῆσ σφετέρασ ἐπιστήμησ ὡσπερεὶ κεφάλαιον τοῦτο ἐπέθηκαν τῶν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ εὐεργεσιῶν, προσθήσω δὲ καὶ εἰσ ἅπαντασ ἤδη, ἵνα μή ποτε ἐπιλίπῃ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ ἡ παρ’ αὐτῶν ἐπικουρία καὶ χάρισ, ἀλλ’ ὦσιν ἐκ προγόνων τε καὶ ἐκγόνων σωτῆρεσ ἀθάνατοι τῆσ φύσεωσ, τὸν ἅπαντα χρόνον κατ’ ἀνθρώπουσ πολιτευόμενοι καὶ συνόντεσ ἅπασιν ὥσπερ τοῖσ ἐφ’ αὑτῶν. ἵδρυνται δὲ οὔτε ἐν Θετταλίᾳ οὔτε ἐν τοῖσ τῶν Κώων προαστείοισ, ἀλλὰ πάντα ἰατρικῆσ ἐνέπλησαν, ὥσπερ ὁ Τριπτόλεμοσ σίτου διὰ τῶν σπερμάτων·

οὐ γὰρ ταῖσ εἰσ τὸ κοινὸν εὐεργεσίαισ, ἀλλὰ τῇ καθ’ αὑτοὺσ δυνάμει τὴν λαμπρότητα ἐκτήσαντο. πάντα γὰρ ἐκ τούτων καὶ παρὰ τούτων ἐξεφοίτησε. καὶ καθάπερ τὴν Μήδειάν φασι διὰ τοῦ Θετταλῶν πεδίου φεύγουσαν, ἐκχυθέντων τῶν φαρμάκων, ποιῆσαι Θετταλίαν ἅπασαν πολυφάρμακον, οὕτωσ ἡ τούτων ἐπιστήμη τε καὶ φιλανθρωπία χυθεῖσα ἐπὶ πλεῖστον πάσασ μὲν πόλεισ Ἑλλήνων, πολλοὺσ δὲ καὶ τῶν βαρβάρων τόπουσ ἐκόσμησέ τε καὶ κοσμεῖ, καὶ προσέτι γε ἔσωσε καὶ σώζει, καὶ ὁ τρίτοσ ἐπ’ ἀμφοῖν προσέστω χρόνοσ. εἰ δ’ ἀνὴρ εἷσ ἀπὸ τούτων Ἱπποκράτησ ἔφυ κληρονόμοσ τῆσ τέχνησ, διὰ πάντων ἰδιωτῶν τῶν μέσων ἱκανὴ τῇ τε γῇ φορὰ καὶ χάρισ τούτοισ παρ’ ἀνθρώπων ἦν ἂν τῆσ σπορᾶσ· νῦν δὲ ὥσπερ ἔθνοσ τὸ τῶν Ἀσκληπιαδῶν κατεσκευάσθη δι’ αἵματοσ τὴν τέχνην σῶζον, οὕτω θεία μοῖρα ἡγήσατο Μαχάονι καὶ Ποδαλειρίῳ τῆσ γενέσεωσ. μάθοι δ’ ἄν τισ τοῖσ Ἡρακλείδαισ αὐτοὺσ ἀντεξετάζων τῆσ χρείασ ἕνεκα τῆσ κοινῆσ καὶ τῆσ ἰδίασ τύχησ. Ἡρακλεῖδαι γὰρ ἓν μὲν καὶ πρῶτον ἐσκεδάσθησαν καὶ οὐχ ἓν σύνταγμα αὐτῶν ἐγένετο, ὡσ δ’ εἰπεῖν οὐδὲ ἓν φῦλον. οὐ γὰρ ἦσαν ὁμότιμοι, ὥστε ἀλλήλοισ ἀντὶ ξένων καθειστήκεσαν· ἔπειθ’ ὅσον αὐτῶν ἦν κράτιστον, οὔτε συμφορῶν ἄμοιρον λέγεται γενέσθαι τήν τε πατρῴαν οὐ παντελῶσ διασώσασθαι τέχνην. Ἀσκληπιάδαι δὲ ἐκ Μαχάονοσ ἀρξάμενοι καὶ Ποδαλειρίου κοινὴ πᾶσιν ἀσφάλεια καὶ σωτηρία τοῖσ ἀνθρώποισ γεγόνασι, τὴν τοῦ προγόνου διασωσάμενοι τέχνην, ὥσπερ ἄλλο τι σύμβολον τοῦ γένουσ.

ὁσαχοῖ δὲ Ἀσκληπιῷ εἴσοδοι, καὶ τούτοισ κλισιάδεσ τε αὐτοῖσ ἀνεῖνται πανταχοῦ γῆσ καὶ διὰ πάντων ἡ κοινωνία τῷ πατρὶ σώζεται, νεῶν, θυσιῶν, παιάνων, προσόδων, ἔργων ἃ πράττουσιν. πρὸσ δὲ καὶ ἡ τύχη τῆσ προαιρέσεωσ ἀξία. οὔτε γὰρ ἠλάθησαν οὔθ’ ἱκέτευσαν εἰσ πόλιν οὐδεμίαν, ἀλλὰ διεξῆλθον καθαροὶ συμφορῶν, μιᾷ φατρίᾳ καὶ μιᾷ γνώμῃ καὶ τύχῃ χρησάμενοι διὰ τέλουσ. ἐπάνειμι δὲ ὅθεν ἐξέβην, ἐπὶ τοὺσ ἀρχηγέτασ τε καὶ τοὔνομα πρώτουσ λαβόντασ τὸ τῶν Ἀσκληπιαδῶν. οἱ δὲ ἑώσ μὲν ἦσαν ἐν ἀνθρώποισ, στρατείαισ καὶ ὁμιλίαισ καὶ γενέσει παίδων πρεπόντων ἑαυτοῖσ, καὶ συλλήβδην ἁπάσῃ τῇ πολιτικῇ δυνάμει τὰσ πόλεισ ὠφέλουν, οὐ μόνον τὰσ τοῦ σώματοσ νόσουσ ἐξαιροῦντεσ, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν πόλεων νοσήματα ἰώμενοι, μᾶλλον δὲ οὐδ’ ἐγγίγνεσθαι τὴν ἀρχὴν ἐῶντεσ, ἀπ’ ἀμφοῖν σώζοντεσ τοὺσ ὑπηκόουσ, καὶ τῇ τέχνῃ τὴν ἀρχὴν ἀκόλουθον κατασκευασάμενοι. ἐπεὶ δὲ κρείττουσ ἦσαν ἢ παρ’ ἡμῖν μένειν, οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ πατρόσ τε καὶ τῶν προγόνων ἀποδύντεσ τὰ σώματα εἰσ ἕτερον θεσμὸν ἔρχονται, οὐχ ὥσπερ Μενέλεώσ τε καὶ ὁ ξανθὸσ Ῥαδάμανθυσ, εἰσ τὸ Ἠλύσιον πεδίον καὶ τὰσ ἔξω νήσουσ, ἀλλ’ ἀθάνατοι γενόμενοι τὴν γῆν διέρχονται, τοσοῦτον τῆσ ἀρχαίασ φύσεωσ ἀποστάντεσ ὅσον τὴν ἡλικίαν φυλάττουσι. καὶ αὐτοὺσ πολλοὶ μὲν ἤδη ἐν Ἐπιδαύρῳ εἶδόν τε καὶ ἔγνωσαν ἐμφανῆ κινουμένουσ, πολλοὶ δὲ ἄλλοθι πολλαχοῦ· ὃ καὶ μέγιστον ἔστω κατ’ αὐτῶν. Ἀμφιάραοσ μὲν γὰρ καὶ Τροφώνιοσ ἐν Βοιωτίᾳ καὶ Ἀμφίλοχοσ ἐν Αἰτωλίᾳ χρησμῳδοῦσί τε καὶ φαίνονται, οὗτοι δὲ πανταχοῦ τῆσ γῆσ διᾴττουσιν, ὥσπερ ἀστέρεσ, περίπολοι κοινοὶ καὶ πρόδρομοι τοῦ πατρόσ. ὦ μακαριστοὶ μὲν ὑμεῖσ τῶν ἄνω προγόνων ἐπ’ ἀμφότερα, εὐδαίμονεσ δὲ τῶν ἀφ’ ὑμῶν φύντων, ἔτι δὲ ὑμῶν τε αὐτῶν καὶ ἀδελφῶν, οἷσ Ιἀσώ τε καὶ Πανάκεια καὶ Αἴγλη σύνεστι καὶ Ὑγίεια, ἡ πάντων ἀντίρροποσ, Ἠπιόνησ δὴ παῖδεσ ἐπώνυμοι·

οὐδ’ ὑμῖν θᾶκοι χωρὶσ ἀλλήλων οὐδὲ διεσκηνώσατε. ὦ κάλλιστοσ μὲν αὐτοὶ χορὸσ τῷ πατρὶ, πολλοὺσ δὲ ἀνάγοντεσ παρὰ ἀνθρώπων, χοροποιοὶ μακρῷ πάντων ἄριστοι, καὶ προσέτι ἱεροποιοί τε καὶ ἐπιστάται κρατήρων καὶ χαρίτων ἁπασῶν, αἱ μὲν ἄλλαι θυσίαι τε καὶ ἑορταὶ νόμῳ καθεστᾶσιν, ὡσ εἰπεῖν, αἱ δ’ ἀφ’ ὑμῶν καὶ τοῦ περὶ ὑμᾶσ ἐργαστηρίου πλεῖσται μὲν ἐφ’ ἡμέρᾳ καὶ πρὸσ ἁπάσασ τὰσ ἄλλασ, καθαρῶσ δὲ ἀπὸ καρδίασ ἔρχονται, τὴν εὐθυμίαν ἀφ’ ὧν σύνισμεν φέρουσαι, ὑμῶν ἴχνη πλεῖστα καὶ φανερώτατα. ἀεὶ δ’ ὥσπερ ἀνθρώπῳ σκιὰ, φῶσ ὅποι κινοῖσθε ἕπεται. ὦ Διοσκούροισ ἰσόμοιροι καὶ ἡλικιῶται ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ τῆσ γενέσεωσ, οἳ πολλὰσ μὲν ἤδη τρικυμίασ κατεπαύσατε, πολλοὺσ δὲ καὶ στιλπνοὺσ λαμπτῆρασ ἔν τε νήσοισ καὶ κατ’ ἤπειρον ἀνήψατε, οὗτοσ ὑμῖν ὁ παρ’ ἐμοῦ λόγοσ ἐξ ὕπνου τε καὶ ἐνυπνίου συντεθεὶσ εὐθύσ. ὑμεῖσ δὲ τῇ ὑμετέρᾳ πρᾳότητι καὶ φιλανθρωπίᾳ διαθέντεσ αὐτὸν εἰσ καλλίουσ, τῆσ τε νόσου παύετε καὶ διδοίητε ὑγιείασ τε ὅσον οἷσ ἡ ψυχὴ βούλεται τὸ σῶμα ὑπακούειν, καὶ τὸ σύμπαν εἰπεῖν, βίου ῥᾳστώνην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ἀσκληπιάδαι

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION