Aristides, Aelius, Orationes, Ἡρακλῆς 3:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 3:)

δοκεῖν δέ μοι καὶ τὴν ἔξω θάλατταν πρὸσ τὴν εἴσω πρῶτοσ ὡρίσατο, προμνώμενοσ τοῖσ Ἕλλησι πάντα τοῦτον τὸν τόπον ὡσ οἰκεῖον οἰκίζειν, καὶ τῶν στηλῶν τοῦτ’ εἶναι τὸ βούλημα, ἃσ ἔτι νῦν Ἡρακλέουσ ὀνομάζομεν. οὐ μόνον δὲ τοῖσ ὑφ’ Ἑλλήνων λεγομένοισ ἀκολουθῶν ἄν τισ γνοίη τὴν ἐκείνου φύσιν καὶ ὅτι κρείττων ἢ κατ’ ἀνθρώπουσ ἐγένετο, ἀλλ’ ἴσμεν Αἰγυπτίουσ ὅσον τινὰ ἄγουσι θεὸν Ἡρακλέα καὶ Τυρίουσ ὅτι πρῶτον σέβουσι θεῶν. καίτοι εἰ μὲν ἅπαντεσ τὸν αὐτὸν νομίζοντεσ οὕτω τιμῶσι, τί μεῖζον ἂν εἴποι τισ σύμβολον τῆσ δυνάμεωσ; εἰ δ’ οἱ μὲν ὡσ ἕνα τῶν πρεσβυτάτων θεῶν νομίζουσιν, ἡμεῖσ δ’ ὡσ ὅμοιον ἐκείνῳ τοῦτον τῆσ αὐτῆσ ἠξιώκαμεν τιμῆσ, καὶ οὕτω κρείττων ἢ κατ’ ἄνθρωπον γεγονὼσ δείκνυται. δῆλα δὲ καὶ ταῖσ τοῦ θεοῦ μαντείαισ. ἐπειδὴ γὰρ ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων Ἡρακλῆσ καθαρθεὶσ ὃν λέγεται τρόπον, εὐθὺσ ἐξηγεῖτο νεώσ τε Ἡρακλέουσ ἱδρύεσθαι καὶ θύειν ὡσ θεῷ· καὶ ταῦτα μέντοι πρὸσ τὴν τῶν Ἀθηναίων φράζων πόλιν, ἣ καὶ πρεσβυτάτη τῶν Ἑλληνίδων καὶ τῆσ εἰσ τοὺσ θεοὺσ εὐσεβείασ καὶ τῶν ἄλλων τῶν σπουδαιοτάτων ὥσπερ ἡγεμὼν τοῖσ ἅπασιν ὑπῆρχεν. ἔτι δ’ αὐτῇ καὶ φιλίασ συμβόλαια πρὸσ Ἡρακλέα πάμπολλα ὑπῆρχεν ἄλλα τε καὶ ὅτι πρῶτον ξένον ἐμύησεν, ἑώσ ἦν ἐν ἀνθρώποισ. καὶ τοσοῦτόν γε τὸ ἐναργὲσ τῆσ σπουδῆσ ἐγένετο καὶ οὕτω σφόδρα τῆσ κρείττονοσ μοίρασ ἐκρίθη τὸ ἐκείνου πρᾶγμα ὥστε καὶ ὅσα Θήσεια ἦν κατὰ δήμουσ, ἅπαντα μετεσκεύασαν καὶ κατέστησαν Ἡράκλεια ἀντὶ Θησείων, νομίσαντεσ Θησέα μὲν ἄριστον εἶναι τῶν πολιτῶν, Ἡρακλέα δὲ ὑπὲρ ἀνθρώπου φύσιν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION