헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́05́0́002́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 2:)

ἀρξάμενοσ δὲ ἀφ’ ἑστίασ ἐκάθηρε τὴν Ἑλλάδα, ἔπειτα δὲ καὶ τὸ κοινὸν γένοσ τῶν ἀνθρώπων, πάντασ ἐφεξῆσ ἐπιὼν, τούσ τε ἐν ταῖσ νήσοισ καὶ τοὺσ κατ’ ἤπειρον, οὐδὲν τῶν εἰσ εὐεργεσίαν φερόντων ἐλλείπων, ἀλλὰ τὰ μὲν θηρία χειρούμενοσ, ὧν ὑπὸ πλήθουσ καὶ μεγέθουσ ἀοίκητα ἦν τὰ πολλὰ τῆσ χώρασ, τοὺσ δὲ τυράννουσ ἀναιρῶν ὃν ἑκάστουσ αὐτῶν προσῆκε τρόπον, τὰσ δὲ πόλεισ σωφρονίζων τὰσ μὲν τοῖσ νόμοισ, τὰσ δὲ τοῖσ ὅπλοισ, λῃστὰσ δὲ χερσαίουσ τε καὶ θαλαττίουσ καὶ πάντασ ὅσοι ῥώμῃ σώματοσ θαρροῦντεσ ὕβριζον εἰσ τοὺσ ἐλάττουσ πανωλεθρίᾳ διαφθείρων, ὁμοίωσ ἔν τε τῇ Ἑλλάδι καὶ τῇ βαρβάρῳ. πάντα γὰρ τὰ τῇ φύσει πολέμια ἐχθρὰ ἡγήσατο ἑαυτοῦ, καὶ μόνοσ τῶν εἰσ γῆν ἐλθόντων εἰσ κοινὸν ἅπασιν ἐνομοθέτησεν, οὐ μόνον ἀνθρώποισ, ἀλλὰ καὶ θηρίοισ ὡσ εἰπεῖν, ὅσ γε καὶ τὰσ ὄρνισ τὰσ περὶ Στύμφηλον διαφθειρούσασ τὰ πολλὰ τῆσ Ἀρκαδίασ εὑρ͂εν ὅπωσ ἐκβάλῃ, ὥσπερ οὐ μόνον γῆν καὶ θάλατταν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀέρα αὐτῷ προσῆκον ἐλευθεροῦν. καὶ μὴν ὅσα μὲν ποταμῶν ῥεύμασιν ἢ λίμναισ ἐπιέζετο, γῆν καθίστη ξηρὰν, ὅσα δ’ αὖ τῆσ ἐξ ὕδατοσ καθάρσεωσ ἐδεῖτο, τοὺσ ποταμοὺσ ἐφιεὶσ οὐ μόνον φορητὰ ἰδεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐνεργὰ ἀπέφαινε. καὶ οὕτω δὴ κατειργάσατο γῆν καὶ θάλατταν καὶ ποταμοὺσ καὶ λίμνασ καὶ ἀέρα καὶ πέτρασ καὶ ἄνδρασ καὶ πόλεισ, τοὺσ νόμουσ τοῖσ ὅπλοισ συγκεραννὺσ, ὥστε τῆσ ἐκείνου δυναστείασ μηδὲν εἶναι μήτε λαμπρότερον μήτε λυσιτελέστερον χρήσασθαι. βίᾳ μὲν γὰρ ἀρρήκτῳ οὐδὲν αὐτὸν ἐξέφυγε τῶν ἐγχειρισθέντων, δικαιοσύνησ δὲ ὑπερβολῇ πάντ’ ἐγίγνετο ἐπ’ ὠφελείᾳ τοῦ κοινοῦ γένουσ. ἐκ δὲ τούτων ποιηταὶ Προμηθέασ τε ὑπ’ αὐτοῦ λυομένουσ συνέθεσαν, ὡσ καὶ ὅσα δήσειεν ὁ Ζεὺσ, ταῦτ’ ἐξὸν Ἡρακλεῖ λῦσαι, καὶ τὸν Ἄτλαντα ὡσ ἀπέπαυσε διαδεξάμενοσ καὶ ἀνασχὼν τὸν οὐρανὸν αὐτὸσ, καὶ τὸν Κέρβερον ὡσ ἀνήγαγεν ἐξ Αἵδου καὶ μετ’ αὐτοῦ Θησέα τὸν τῶν Ἐρεχθειδῶν, καὶ ὡσ Πλούτωνα καὶ Ἥραν τρώσειε, καὶ τοὺσ Γίγαντασ ὡσ χειρώσαιτο ἐπίκουροσ τοῖσ θεοῖσ γενόμενοσ· τὰ δ’ οἶμαι βούλεται λέγειν δι’ ὑπερβολῆσ ὅτι Ἡρακλῆσ πᾶσαν μὲν γῆν, πᾶσαν δὲ θάλατταν διηρευνήσατο, καὶ πρὸσ ἅπαντασ ὁρ́ουσ καὶ πάσασ ἐσχατιὰσ ἀφίκετο, καὶ οὐδὲ τῶν κάτω γῆσ ἄρα ἠμέλησεν, οὐδὲ τῶν μέχρι οὐρανοῦ, ἀλλ’ οὕτω σφόδρα ἐν καιρῷ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἐγένετο ὥστε καὶ τοῖσ θεοῖσ Ἡρακλέουσ ἐδέησε πρὸσ τὸ καταστήσασθαι τὰ ἑαυτῶν πράγματα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ἡρακλῆς 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION