Aristides, Aelius, Orationes, Ἀθηνᾶ 1:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 1:)

ἔστω τοίνυν ἡμῖν ὕπαρ τὸ ὄναρ· σὺ δ’, ὦ δέσποινα Ἀθηνᾶ, τήν τε ἄλλην δίδου τύχην καὶ χάριν καὶ τοῦ παρόντοσ ἔφαψαι λόγου, τά τε φανθέντα τέλει πρὸσ τὴν ἀξίαν, ὡσ ἐναργῆ τῆσ νυκτὸσ ἐδείκνυτο· ὡσ δὲ καὶ ἔργῳ συμβῆναι σαφῆ καὶ βέβαια, ὅδε σοὶ λόγοσ ἔσται μικτὸσ εὐχῆσ τε καὶ ὕμνου τὰ νῦν. πάντα μὲν οὖν τὰ κάλλιστα περὶ Ἀθηνᾶν τε καὶ ἐξ Ἀθηνᾶσ, ἐν δὲ τοῖσ ἀξιολογώτατον αἱ γοναὶ τῆσ θεοῦ, κεφάλαιον μὲν εἰπεῖν ὅτι τοῦ πάντων δημιουργοῦ καὶ βασιλέωσ παῖσ ἐστι μόνη δὴ μόνου. οὐ γὰρ εἶχεν ἐξ ὅτου ὁμοτίμου ποιήσειεν αὐτὴν, ἀλλ’ ἀναχωρήσασ αὐτὸσ εἰσ αὑτὸν αὐτὸσ ἐξ αὑτοῦ γεννᾷ τε καὶ τίκτει τὴν θεόν· ὥστε ἐστὶ μόνη βεβαίωσ γνησία τοῦ πατρὸσ, ἐξ ἴσου καὶ ὁμολογοῦντοσ ἑαυτῷ τοῦ γένουσ γενομένη. τὸ δὲ ἔτι τούτου μεῖζον, ὅτι καὶ ἐκ τοῦ καλλίστου τῶν ἑαυτοῦ, ἐκ τῆσ κεφαλῆσ, ἀνῆκεν αὐτὴν, ὡσ ἄρα οὔτε ἐκ τῆσ ἐκείνου κεφαλῆσ κάλλιον ἦν ἀνελθεῖν οὐδὲν οὔτε Ἀθηνᾷ τόποσ βελτίων ἀνασχεῖν· ἀλλὰ κατ’ ἀξίαν ἄμφω συνέβαινε. γενομένη δ’ ἐκ Διὸσ καὶ μόνου καὶ ἐκ τῆσ κεφαλῆσ οὐχ ἧττον τούτων θαυμαστὸν τὸ τέταρτον ἐφείλκετο, ὃ δή φασι συμβῆναι περὶ τὸ χάσμα τῆσ κεφαλῆσ τοῦ θεοῦ φάσμα· ἀνῄει γὰρ εὐθὺσ ἔνοπλοσ, ὥσπερ ἥλιοσ ἀνίσχων ὁμοῦ ταῖσ ἀκτῖσιν, ἔνδοθεν κοσμηθεῖσα ὑπὸ τοῦ πατρόσ. διὸ δὴ καὶ οὐ θέμισ οὐδέποτε αὐτὴν καταλιπεῖν τὸν πατέρα, ἀλλ’ ἀεὶ πάρεστί τε καὶ συνδιαιτᾶται, καθάπερ συμπεφυκυῖα, ἀναπνεῖ τε εἰσ αὐτὸν καὶ σύνεστι μόνη μόνῳ τῆσ γενέσεωσ μεμνημένη, καὶ τῶν ὠδίνων ἀποδιδοῦσα πρέποντα τὸν μισθόν. δοκεῖ δέ μοι καὶ πρεσβυτάτη θεῶν φῦναι, ἢ κομιδῆ τινῶν εὐαριθμήτων καὶ τῶν πρώτων ὄντων ἐν τῷ τότε·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION