헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́02́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ)

ἔστω τοίνυν ἡμῖν ὕπαρ τὸ ὄναρ· σὺ δ’, ὦ δέσποινα Ἀθηνᾶ, τήν τε ἄλλην δίδου τύχην καὶ χάριν καὶ τοῦ παρόντοσ ἔφαψαι λόγου, τά τε φανθέντα τέλει πρὸσ τὴν ἀξίαν, ὡσ ἐναργῆ τῆσ νυκτὸσ ἐδείκνυτο· ὡσ δὲ καὶ ἔργῳ συμβῆναι σαφῆ καὶ βέβαια, ὅδε σοὶ λόγοσ ἔσται μικτὸσ εὐχῆσ τε καὶ ὕμνου τὰ νῦν. πάντα μὲν οὖν τὰ κάλλιστα περὶ Ἀθηνᾶν τε καὶ ἐξ Ἀθηνᾶσ, ἐν δὲ τοῖσ ἀξιολογώτατον αἱ γοναὶ τῆσ θεοῦ, κεφάλαιον μὲν εἰπεῖν ὅτι τοῦ πάντων δημιουργοῦ καὶ βασιλέωσ παῖσ ἐστι μόνη δὴ μόνου. οὐ γὰρ εἶχεν ἐξ ὅτου ὁμοτίμου ποιήσειεν αὐτὴν, ἀλλ’ ἀναχωρήσασ αὐτὸσ εἰσ αὑτὸν αὐτὸσ ἐξ αὑτοῦ γεννᾷ τε καὶ τίκτει τὴν θεόν· ὥστε ἐστὶ μόνη βεβαίωσ γνησία τοῦ πατρὸσ, ἐξ ἴσου καὶ ὁμολογοῦντοσ ἑαυτῷ τοῦ γένουσ γενομένη. τὸ δὲ ἔτι τούτου μεῖζον, ὅτι καὶ ἐκ τοῦ καλλίστου τῶν ἑαυτοῦ, ἐκ τῆσ κεφαλῆσ, ἀνῆκεν αὐτὴν, ὡσ ἄρα οὔτε ἐκ τῆσ ἐκείνου κεφαλῆσ κάλλιον ἦν ἀνελθεῖν οὐδὲν οὔτε Ἀθηνᾷ τόποσ βελτίων ἀνασχεῖν· ἀλλὰ κατ’ ἀξίαν ἄμφω συνέβαινε. γενομένη δ’ ἐκ Διὸσ καὶ μόνου καὶ ἐκ τῆσ κεφαλῆσ οὐχ ἧττον τούτων θαυμαστὸν τὸ τέταρτον ἐφείλκετο, ὃ δή φασι συμβῆναι περὶ τὸ χάσμα τῆσ κεφαλῆσ τοῦ θεοῦ φάσμα· ἀνῄει γὰρ εὐθὺσ ἔνοπλοσ, ὥσπερ ἥλιοσ ἀνίσχων ὁμοῦ ταῖσ ἀκτῖσιν, ἔνδοθεν κοσμηθεῖσα ὑπὸ τοῦ πατρόσ. διὸ δὴ καὶ οὐ θέμισ οὐδέποτε αὐτὴν καταλιπεῖν τὸν πατέρα, ἀλλ’ ἀεὶ πάρεστί τε καὶ συνδιαιτᾶται, καθάπερ συμπεφυκυῖα, ἀναπνεῖ τε εἰσ αὐτὸν καὶ σύνεστι μόνη μόνῳ τῆσ γενέσεωσ μεμνημένη, καὶ τῶν ὠδίνων ἀποδιδοῦσα πρέποντα τὸν μισθόν. δοκεῖ δέ μοι καὶ πρεσβυτάτη θεῶν φῦναι, ἢ κομιδῆ τινῶν εὐαριθμήτων καὶ τῶν πρώτων ὄντων ἐν τῷ τότε· οὐ γὰρ ἂν ἄλλωσ ἕκαστα ὁ Ζεὺσ διεῖλεν, εἰ μὴ πάρεδρόν τε καὶ σύμβουλον τὴν Ἀθηνᾶν παρεκαθίσατο.

καὶ γάρ τοι μόνη μὲν τὴν αἰγίδα δι’ αἰῶνοσ φορεῖ, μόνη δὲ τοῖσ τοῦ πατρὸσ ὅπλοισ εἰσ τὸν Ὁμηρικὸν πόλεμον κοσμεῖται· οἱᾶ δὲ ἐν αὐλῇ θαυματοποιῶν ἅμα τοῖσ αὐτοῖσ ὅ τε Ζεὺσ καὶ ἡ θεὸσ χρῆται. οὕτωσ δ’ ἐστὶν αἰδέσιμοσ τῷ πατρὶ καὶ πάντων κεκοινώνηκε καὶ τὰ πρεσβεῖα μόνη κατείληφεν, ὥστε καὶ τῶν ποιητῶν οὓσ ἂν μάλιστά τισ εἴποι τυχεῖν τῆσ θεοῦ, Ὅμηροσ μὲν τῆσ αἰγίδοσ αὐτῆσ μνησθεὶσ καὶ τοῦ τρῶσαι δαίμονοσ ἐπιχειρήσαντοσ λέγει σμερδαλέην, ἣν οὐδὲ Διὸσ δάμνησι κεραυνὸσ, λέγων ἀσφαλῶσ, ἐπειδή γε καὶ τῷ Διὶ τῶν σκηπτῶν καὶ κεραυνῶν πλείονοσ ἄξια τὰ παρὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ. Πίνδαροσ δ’ αὖ φησι δεξιὰν κατὰ χεῖρα τοῦ πατρὸσ αὐτὴν καθεζομένην τὰσ ἐντολὰσ τοῖσ θεοῖσ ἀποδέχεσθαι. ἀγγέλου μὲν γάρ ἐστι μείζων, ἥ γε τῶν ἀγγέλων ἄλλοισ ἄλλα ἐπιτάττει πρώτη παρὰ τοῦ πατρὸσ παραλαμβάνουσα, ἀντ’ ἐξηγητοῦ τινοσ οὖσα τοῖσ θεοῖσ [καὶ εἰσαγωγέωσ, ὅταν καὶ τούτου δέῃ]. ἅτε δὲ ἐν κορυφῇ τε τοῦ Ὀλύμπου καὶ ἐκ κορυφῆσ τοῦ Διὸσ γενομένη πόλεών τε πασῶν τὰσ κορυφὰσ ἔχει κατὰ κράτοσ ὡσ ἀληθῶσ ᾑρηκυῖα καὶ τῶν ἀνθρώπων ὅσοι θεοφιλεῖσ οὐκ Ἄτη πατεῖ τὰσ κεφαλὰσ, Ἀθηνᾶ δὲ ἀνέχει καὶ ἐμβατεύει, τηροῦσα τὸ σύμβολον τῆσ αὑτῆσ γενέσεωσ. τὸ μὲν δὴ κράτοσ τῆσ θεοῦ τοσοῦτον ἐν οὐρανῷ καὶ γῇ. ὅσου δὲ ἀξία θεοῖσ τε καὶ ἀνθρώποισ ἐστί τε καὶ γεγένηται καὶ γενήσεται θεῶν μὲν ἂν παῖδεσ ἄμεινον εἴποιεν ὅσοι χορευταὶ τῆσ Ἀθηνᾶσ, πειρατέον δὲ καὶ ἡμῖν ἀμωσγέπωσ εἰπεῖν, ποιηταῖσ τε ἄχρι τοῦ μετρίου προσχρωμένουσ καὶ τῷ λόγῳ τοσοῦτον ἐφιέντασ, ὡσ μὴ πολύ τι παρενεγκεῖν ἢ τὸν πάντα ἰσομέτρητον συμβῆναι τῷ ὀνείρατι. λέγεται γὰρ ὡσ ἐπειδὴ οἱ Γίγαντεσ παρετάξαντο ἐν τῇ Φλέγρᾳ, Ἐγκέλαδον μὲν καὶ τοὺσ ἡγουμένουσ αὐτῶν κτείνει ἡ θεὸσ, τοῖσ δ’ ἄλλοισ θεοῖσ ὀλίγον τὸ ἔργον γίγνεται, ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων Γιγάντων ὅσον ἦν κράτιστον κτείνει ἡ θεὸσ, ἅτε καὶ φύσει πολεμίουσ ὄντασ ἑαυτῇ διαφερόντωσ ἀμυνομένη·

ἦσαν γὰρ ἀπ’ ἐναντίου τοῦ γένουσ αὐτῇ. οἱ μὲν γὰρ ἐκ τῶν κοίλων τῆσ γῆσ ἐπεφύκεσαν καὶ τῶν ἀλογωτάτων, ἡ δὲ ἐκ τοῦ καθαρωτάτου τῶν ἐν τῷ αἰθέρι. πρὸσ οὖν τοὺσ ἐκείνων ὄφεισ συμφύτουσ καὶ τἄλλα ὅσα τῆσ γῆσ ἐφείλκοντο τὸν αὑτῇ σύμφυτον κόσμον καὶ τὸ παρ’ αὑτῆσ ἀντεπήγαγε πῦρ, ἑώσ ἐξέκαυσε καὶ ἐξεῖλε τὸ γένοσ. τόδε μὲν τὸ ἔργον αὐτῆσ ὑπὲρ θεῶν τε καὶ τῆσ θείασ φύσεωσ ἁπάσησ ᾄδεται καταπραχθέν. τὴν δὲ Τιτάνων καὶ τῶν Ὀλυμπίων θεῶν κληθέντων μάχην οὐχ ἥδιον ἐμοὶ γοῦν λέγειν. ἀλλὰ μὴν εἴσ γε τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα ὅσασ εὐεργεσίασ κατέθετο ἐνθυμηθῆναι ῥᾷον ἢ διελθεῖν λόγῳ. ἡ μὲν οὖν μεγίστη τῶν εὐεργεσιῶν καὶ διὰ πάντων τῶν γιγνομένων διήκουσα καὶ παρατείνουσα πάντασ χρόνουσ καὶ τόπουσ, ὅτι Ἀθηνᾶσ ἡγουμένησ οὐδὲν πώποτε ἀνθρώποισ ἡμαρτήθη, οὐδ’ αὖ πράξουσί ποτε χρηστὸν οὐδὲν ἄνευ τῆσ Ἀθηνᾶσ. εἰ δὲ δεῖ καὶ τῶν ἐν μέρει μνησθῆναι καὶ τοὺσ μύθουσ μὴ ἀτιμάσαι, προσθῶμεν ἔλαιον ὑγιείασ φάρμακον φανθὲν ὑπ’ αὐτῆσ, καὶ ἐσθῆτα, ὁμοῦ μὲν κόσμον τῷ σώματι, ὁμοῦ δὲ τῆσ αὐτῆσ ὑγιείασ φάρμακον. ἀλλὰ μὴν ἀμφοτέρῳ γε τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων ἐπίκουροσ γεγένηται, γυναιξὶ μὲν ταλασίαν παραδοῦσα, ἀνδράσι δὲ ὅπλων χρῆσιν ἀναθεῖσα· ἀμφοτέρων αὖ τῶν καιρῶν ἐπεμελήθη, πολέμου καὶ εἰρήνησ, δι’ ὅπλων καὶ νόμων. διχῆ δ’ αὖ καὶ τούτων ἑκατέρῳ προσηνέχθη. πρῶτον μὲν γὰρ τῆσ ὀρείου καὶ καθ’ ἑκάστουσ διαίτησ ἀπαλλαγῆναι καὶ συνελθόντασ οἰκεῖν ἐν ταὐτῷ μίαν συνοικίαν κοινὴν περιβαλλομένουσ ἥδ’ ἐστὶν ἡ πείσασα, καὶ εἰσὶν αἱ πόλεισ δῶρα Ἀθηνᾶσ· ὅθεν δὴ καὶ πολιοῦχοσ ἅπασι κέκληται.

τὰσ δὲ ἀκροπόλεισ ἐξεῖλον αὐτῇ δικαίωσ, ἅμα μὲν σύμβολον τῆσ γενέσεωσ, ἅμα δὲ ὥσπερ τοῖσ βασιλεῦσι καὶ ἡγεμόσι τεμένη καὶ χώρουσ ἐξαιροῦσιν, οὕτω τῇ τοῦ παντὸσ ἡγησαμένῃ θεῷ τὰ ἐπικαιρότατα ἐξεῖλον. ἓν μὲν δὴ τοῦτο λέγω κοινὸν εὐεργέτημα τῆσ θεοῦ, πρὸσ τὴν καθ’ ἡμέραν δίαιταν, πολιτείαν καὶ νόμουσ, ἕτερον δὲ τὰσ ἐμπύρουσ τε καὶ ἀπύρουσ τέχνασ, ἃσ τοῖσ καθ’ ἑκάστουσ διεῖλέ τε καὶ διαιρεῖ· μόνη γὰρ ἁπάσησ σοφίασ ἡγεμών ἐστι. καὶ μὴν τῶν γε πρὸσ τὸν πόλεμον συστημάτων τὰ πρωτεύοντα δύ’ ἐξεῦρέ τε καὶ κατεσκευάσατο· ὁπλῖται γὰρ καὶ ἱππεῖσ τῶν Ἀθηνᾶσ εὑρημάτων εἰσί. διττὰ δὲ ἑκατέρου μαρτύρια· τῶν μὲν ὁπλιτικῶν Αἰγύπτιοι μὲν τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν, οἱ δὲ ἐπώνυμοι τῆσ θεοῦ τῶν ἐπὶ τῆσ Εὐρώπησ πρῶτοι προβαλόμενοι τὴν ἀσπίδα· ἔστι γὰρ καὶ κατ’ Αἴγυπτον Ἀθηνᾶσ νομὸσ ἱερὸσ, ᾧ ταῦτα ἀνάκειται. παραπλησίωσ δὲ καὶ περὶ τῆσ ἱππικῆσ. λέγεται γὰρ Ἐριχθόνιον μὲν τὸν τῆσ θεοῦ τρόφιμον πρῶτον ἀνθρώπων ἁρ́μα ζεῦξαι ἵππων· Βελλεροφόντῃ δὲ αὖ πρὸσ τὸν κέλητα γενέσθαι χαλινὸν παρὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ. Τριπτόλεμοσ δὲ Ἐριχθονίου νεώτεροσ· εἰή δ’ ἂν καὶ τούτῳ τὰ μὲν σπέρματα παρὰ τῆσ Δήμητροσ, τὸ δὲ ἁρ́μα παρὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ. ὥστε νομίζειν χρὴ τοιαῦτ’ εἶναι πάντα τὰ δῶρα τῆσ Ἀθηνᾶσ τοῖσ ἀνθρώποισ, οἱᾶ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ ἐστὶν, ὁπλιτῶν φάλαγξ καὶ τάξισ ἱππέων. ἐοίκα δὲ προσθήσειν ὅ με ἀρτίωσ διέφυγεν, ὅτι καὶ τὰ ναυτικὰ Ἀθηνᾶσ ἦν. ἐχέτω δὲ χώραν διττὴν τῷ λόγῳ. πρόσ τε γὰρ τοὺσ πολέμουσ, εἴ τισ καὶ οὕτω διχῆ διαιροῖτο τῶν κατ’ ἤπειρον καὶ τῶν ἐν θαλάττῃ, δείξει προνοηθεῖσαν τὴν θεόν· εἰ καὶ διχῆ πάλιν τῶν κατ’ ἤπειρον, ἕν τε τὸ αὐτὸ τὸ τῶν ναυτικῶν εἰσ ἄμφω τείνει· εἰρηναῖον μὲν τὰσ ὁλκάδασ καὶ τὴν διὰ τούτων ἐμπορίαν, πολεμιστήριον δὲ τὰσ τριήρεισ, ὥσπερ ἁρ́μα ἁμιλλητήριον καὶ πολεμιστήριον· περιδέξιοσ γὰρ ἡ θεὸσ αὐτή τε καὶ τὰ δῶρα αὐτῆσ.

ἐοίκα δὲ σμῆνοσ ἐπεγείρειν, καί μοι σύνδυο ἐφίησιν ἡ θεόσ. ἐνιδὼν γὰρ ἐμπορίᾳ τε καὶ ναυμαχίᾳ τῆσ Ἀθηνᾶσ οὖσιν ἀμφοτέροισ, ἐνεῖδον γεωργίᾳ τε καὶ ἐμπορίᾳ τῆσ Ἀθηνᾶσ οὖσιν ἀμφοτέροισ, καὶ Βουζύγησ τισ ὑπῆλθέ με τῶν ἐξ ἀκροπόλεωσ, καὶ ὡσ οὐκ ἦν τῷ γεωργῷ οὔτε τὸ ἄροτρον οὔτ’, ἐπειδὴ καὶ τὸ ἄροτρον, τό γε ζεῦξαι τὰσ βοῦσ, εἰ μὴ ἐπιφροσύνην δῶκε γλαυκῶπισ Ἀθήνη, δι’ ἧσ ἄροτρον μὲν καὶ ναῦσ ἐδημιουργήθη, ἐζεύχθησαν δὲ ἵπποι καὶ βόεσ. φιλανθρωποτάτη δὲ ἡ αὐτὴ καὶ δυνατωτάτη. τῆσ μὲν οὖν δυνάμεωσ τί χρὴ μεῖζον εἰπεῖν σημεῖον ἢ τὸ νικᾶν πανταχοῦ; οὐ γάρ ἐστιν Ἀθηνᾶσ νίκη κυρία, ἀλλ’ Ἀθηνᾶ νίκησ ἀεί· τὴν δὲ φιλανθρωπίαν οἱ περὶ Ὀρέστην λόγοι μαρτύρονται. ὃν φυγόντα μὲν ἐξ Ἄργουσ Ἀθήναζε, φεύγοντα δ’ Ἀθήνησι δίκην ὑπ’ Εὐμενίδων, ἴσων τῶν ψήφων γενομένων, προσθεμένη τὴν παρ’ αὑτῆσ σώζει. καὶ τοίνυν ἔτι νῦν σώζει πάντασ, ἐὰν ἴσαι γένωνται· ἔδοξε γὰρ ἐξ ἐκείνου ταῖσ ἴσαισ προστιθέναι τὴν παρὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἀφιεῖσαν. ἐπεὶ δὲ ἔδει παρθένον εἶναι δι’ αἰῶνοσ τὴν Ἀθηνᾶν καὶ μηδένα μήτε θεῶν μήτε ἀνθρώπων ψαῦσαι κατὰ τὸν τῆσ πανδήμου νόμον, θαυμαστὰ οἱᾶ κἀνταῦθα εὑρίσκεται παρὰ τοῦ πατρόσ· τὰ γὰρ τῆσ καλλιτέκνου γέρα λαμβάνει. τῇ γὰρ Λητοῖ πλανωμένῃ διὰ πάσησ γῆσ καὶ θαλάττησ ἡγεῖται πρὸσ τὸν τόπον ὅπου εἱμαρμένον ἦν αὐτῇ τεκεῖν. καὶ ἐπειδὴ ἔτικτε, μαιοῦταί τε καὶ δέχεται τοὺσ παῖδασ, καὶ στεφανοῖ τὸν Ἀπόλλω κατὰ τὸν τῶν Ἑλλήνων παιᾶνα· ὥστε ἡ μὲν Ἄρτεμισ λοχία ταῖσ ἄλλαισ ἐστὶν, αὕτη δὲ τῇ Ἀρτέμιδι λοχία πρὸσ τὰσ γονὰσ ἡ θεὸσ γεγένηται. καὶ ἐοίκεν ἀμφοτέρων διδάσκαλοσ αὐτὴ καταστῆναι, τῆσ τέχνησ καὶ τῆσ προαιρέσεωσ. παρθένοσ γάρ ἐστι μετ’ Ἀθηνᾶν μόνη. εἰ τοίνυν κάλλη θαυμαστὰ Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμισ, τὴν πρόνοιαν Ἀθηνᾶν ἔχοι τισ ἂν αἰτιάσασθαι.

καίτοι εἰ καὶ θεοὺσ ὑπὲρ αὑτῶν χάριν εἰκὸσ ἔχειν, πῶσ οὐχ ἡμᾶσ γε εἰκὸσ ὑπὲρ τῶν θεῶν, ὅτι πλείουσ ἡμῖν τοὺσ εὐεργέτασ προὐξένησε; θῆραι τοίνυν καὶ κυνηγέσια ἔστι μὲν Ἀπόλλωνοσ καὶ Ἀρτέμιδοσ παιδιὰ, καθίσταται δ’ εἰσ τὸ προσήκειν τῇ θεῷ, δι’ ἓν μὲν ὅτι τῆσ πολεμικῆσ μόριον τέχνησ ἐστὶ, μᾶλλον δὲ εἰκών. ταῦτα δὲ Ἀθηνᾷ μέλειν φασὶν, ἕτερον δ’ ὅτι καὶ αὐτοῖσ τοῖσ ἐπωνύμοισ αὐτῶν ὅπωσ ἔσονται προσεξεῦρε. προσήκοι δ’ ἂν ταύτῃ καὶ τῷ Ἀσκληπιῷ μεγάλῳ μέρει τοῦ παντόσ. Ἀθηναίων δὲ οἱ πρεσβύτατοι καὶ ὑγιείασ Ἀθηνᾶσ βωμὸν ἱδρύσαντο. εἰ δὲ ἐκείνων ὀρθὴ ψῆφοσ, τί χρὴ μεῖζον εὑρεῖν εἰσ τὴν Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἀθηνᾶσ συμφωνίαν; μετέχει δὲ καὶ τῷ Ποσειδῶνι τῶν ἔργων, τῷ τε ἱππίῳ καὶ τῷ ποντίῳ, πρώτη μὲν τὸν χαλινὸν εὑροῦσα, πηξαμένη δὲ τὴν πρώτην ναῦν. ἀλλὰ μὴν ἥ γε πρὸσ Ἑρμῆν κοινωνία τῆσ θεοῦ παντὶ δήλη, ὅστισ Ἑρμῆν καλεῖ λόγιον καὶ ἀγοραῖον καὶ ἐμπολαῖον· ἐναγωνίῳ δὲ καὶ ἀντὶ χορηγοῦ καθέστηκεν. Ὅμηροσ μὲν γὰρ καὶ ἄντικρυσ αὐτὴν ἐναγώνιον ἀποφαίνει· τὰ γὰρ ἆθλα κρίνει δι’ αὐτῆσ. αὐλῳδίαν τοίνυν καὶ λυρῳδίαν καὶ κιθαρῳδίαν ἐξευροῦσα, τὴν μὲν τῶν Μουσῶν μιᾷ δωρεῖται, τὴν δ’ Ἑρμῇ, τὴν δ’ Ἀπόλλωνι. οὕτω δὲ πανταχοῦ χώραν ἔχει ὥστε ὁ μὲν Ἄρησ παῖσ ἐστι πρὸσ αὐτὴν ἐν αὐτοῖσ τοῖσ ἑαυτοῦ πράγμασιν, ὁ δ’ Ἀπόλλων τῶν αὑτοῦ χρησμῳδιῶν ταύτην προὐστήσατο καὶ προθύειν ἐπέταξεν. Ἥφαιστοσ δὲ ὑπὸ μὲν τοῦ ἔρωτοσ ἀναγκάζεται φιλοτεχνεῖν, ἡ δὲ φύσισ λείπεται. Χάριτεσ δ’ αὐτῆσ περὶ χεῖρασ ἵστανται. Διόσκουροι δ’ ὑπ’ αὐτῇ πυρριχίζουσιν. Ιἄκχοσ δὲ καὶ αἱ Ἐλευσίνιαι τοὺσ τῆσ θεοῦ χοροὺσ διώκουσι, Ποσειδῶν δὲ συνεχώρησεν ἡττώμενοσ. ἡ δὲ ὑπερβολὴ τοῦ κράτουσ ὅτι καὶ τὸ φυτὸν κατεδείχθη νίκησ εἶναι σύμβολον, ὡσ οὐ μόνον αὐτῇ θεμιτὸν ὂν νικᾶν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ νικῶντασ στεφανοῦν. καὶ γάρ τοι πάντα μὲν τὰ ἀπορώτατα οἱ ποιηταὶ ταύτῃ προστιθέασιν, ἐπειδὰν πόριμα καὶ δυνατὰ ἀποφῆναι βούλωνται, Ὀδυσσέασ τε νηχομένουσ ἐν μέσοισ τοῖσ ἐρήμοισ πελάγεσι καὶ νέουσ ἐκ γερόντων καὶ καλοὺσ ἐξ οὐ καλῶν γιγνομένουσ, καὶ τοὺσ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μνηστῆρασ ἀπολλύντασ ἀπὸ φαύλου καὶ γελοίου τοῦ ἐπικουρικοῦ μειρακίου καὶ νομέοιν δυοῖν, καὶ ἕτερα τούτων ἀτοπώτερα. φασὶ γὰρ Βελλεροφόντην μὲν ἐπὶ πτηνοῦ τοῦ Πηγάσου φέρεσθαι ἐχόμενον τοῦ δώρου τῆσ Ἀθηνᾶσ καὶ καταπρᾶξαι ἄλλα τε καὶ τὴν Χίμαιραν χειρώσασθαι, ἔξω βέλουσ ὄντα αὐτῇ τοῦ παρ’ αὐτῆσ πυρόσ·

Περσέα δὲ αὐτόπτερον εἰσ Γοργόνων χώρουσ κομισθῆναι τῆσ Ἀθηνᾶσ προπεμπούσησ, καὶ οὔτε ἁλῶναι τῇ θέᾳ καὶ ὡσ ἀπέτεμε τὴν κεφαλὴν κομίσαντα ὀπίσω τοὺσ μὲν σὺν ὕβρει ταῦτα ἐπιτάξαντασ καὶ τὸ πολὺ τοῦ δήμου λίθουσ ποιῆσαι, αὐτὸν δ’ ἀπαθῆ διαφυγεῖν εἰσ τέλοσ, ἀλεξιφάρμακον τὴν τῆσ Ἀθηνᾶσ ἔχοντα παρουσίαν εἰσ ἅπαντα. ἀκόλουθα δὲ καὶ ἔτι μείζω τούτων τὰ πρὸσ Ἡρακλέα. φαίνεται γὰρ αὕτη καταλεξαμένη θεὸν εἰσ θεοὺσ αὐτὸν, εἰ δὴ καὶ ὅτε ἦν ἐν ἀνθρώποισ, εἰσ ἅπαντασ ἡγεῖτο τοὺσ ἄθλουσ αὐτῷ. καὶ τοῦτο μὲν εἰσ Αἵδου ζῶντα κομίσασα ζῶντα ἐξήγαγε, κρατήσαντα τοῦ Κερβέρου, καὶ τοσοῦτον παρὰ τὸ εἰκὸσ ἐξελθόντα, ὥστε καὶ ἕτερον τῶν ἐπιτηδείων πρὸ ὡρ́ασ αὐλιζόμενον αὐτόθι λῦσαι καὶ συνεξαγαγεῖν μεθ’ ἑαυτοῦ, τοῦτο δ’ ὁσαχοῦ τοῖσ ἀντιπράττουσι τῶν δαιμόνων ἐναντίον ἔδει τὸ τόξον ἄρασθαι, τῆσ Ἀθηνᾶσ παρούσησ ἐθάρρει. ὥστ’ ἐμοὶ μὲν οὐδὲν ἄλλο ἐκ τούτων ἢ γνώμην εἰπεῖν Ἀθηνᾶ δοκεῖ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ, Ἡρακλέα θεὸν εἶναι ψηφίσασθαι· οἱ δ’ ὥσπερ ἂν εἰ ὁ Ζεὺσ αὐτὸσ εἰσηγεῖτο, δέξασθαι. φαίνεται τοίνυν Ἀπόλλωνοσ μὲν καὶ Ἀρτέμιδοσ προνοηθεῖσα ὅπωσ ἔσονται, Ἡρακλέουσ δὲ ὅπωσ ἔσται θεόσ· ταῦτα δὴ καὶ ὁ Ἀπόλλων συνειδὼσ τοῖσ μὲν ἄλλοισ αὐτόσ ἐστι προπύλαιοσ, αὑτοῦ δὲ τὴν Ἀθηνᾶν πεποίηται.

ἀλλὰ γὰρ τίνι τῶν πάντων οὐ λυσιτελὴσ ἡ θεόσ; ἢ τίσ ἀσφαλεστέρα κοινωνόσ; ἢ ποῖον πῦρ ἄφυκτον ταύτησ οὐχ ἑπομένησ, ἀλλ’ ἡγουμένησ; ἣ μόνη μὲν ἁπάντων θεῶν, ὁμοίωσ δὲ πασῶν, οὐκ ἐπώνυμοσ τῆσ νίκησ ἐστὶν, ἀλλ’ ὁμώνυμοσ. μόνη δ’ ἐργάνη καὶ πρόνοια κέκληται, τὰσ τοῦ σώζειν ἅπαντα τὸν θεσμὸν ἐπωνυμίασ ἀνῃρημένη. προφῆται δὲ καὶ ἱερεῖσ καθάρσιον αὐτὴν ἐπικαλοῦνται καὶ ἀλεξίκακον καὶ τῶν τελεωτάτων ἔφορον καθαρμῶν· εἰκότωσ. εἰ γὰρ δεῖ καταλύσαντα τοὺσ μύθουσ εἰπεῖν εἰσ τὸ μέσον τὰ τῆσ θεοῦ, ἥδ’ ἐστὶν ἡ τοὺσ ὡσ ἀληθῶσ καὶ κοινοὺσ πολεμίουσ ἡμῶν ἀπείργουσα, καὶ τὸν οἰκεῖον ἑκάστου πόλεμον εὖ τιθεμένη, τοὺσ συνεχεῖσ καὶ συμφύτουσ ἐχθροὺσ ἀπαλλάττουσα, ὑφ’ ὧν καὶ οἶκοι καὶ πόλεισ ἀνάστατοι γίγνονται πρὶν σάλπιγγοσ ἀκοῦσαι, φαίη τισ ἂν, καὶ τὴν ἀληθῆ καὶ κυρίαν νίκην ἑκάστῳ διδοῦσα πολὺ τῆσ Καδμείασ κεχωρισμένην καὶ τῷ ὄντι Ὀλυμπικήν. δι’ ἣν ἀφροσύνη μὲν καὶ ἀσέλγεια καὶ δειλία καὶ ἀταξία καὶ στάσισ καὶ ὕβρισ καὶ ὑπερηφανία θεῶν καὶ πάνθ’ ὅσα τοιαῦτ’ ἂν εἴποι τισ ἐκχωρεῖ· φρόνησισ δὲ καὶ σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ ὁμόνοια καὶ εὐταξία καὶ εὐπραγία καὶ τιμὴ θεῶν τε καὶ ἐκ θεῶν ἀντεισέρχεται. ὡσ δ’ εἰπεῖν ἐν κεφαλαίῳ, τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ μέροσ ἡ θεῶν ἀγορὰ πάντ’ ἐστὶ τὰ πράγματα. ταῦτ’ ἄρα καὶ τοῦ Διόσ ἐστιν ἐγγυτάτω καὶ περὶ παντὸσ ἀεὶ ταυτὸν ἐν ἀμφοῖν δοκεῖ. κἀμοὶ πεπαῦσθαι καλὸν ἐνταῦθά που. ἀνελήλυθε γὰρ εἰσ τὴν ἀρχὴν ὁ λόγοσ, μᾶλλον δὲ ἐλήλυθε πρὸσ αὐτὸ τὸ ἔσχατον. σχεδὸν γὰρ δύναμιν τοῦ Διὸσ εἶναι λέγων τισ αὐτὴν ἐκ τούτων οὐκ ἂν ἁμαρτάνοι. ὥστε τί δεῖ μικρολογεῖσθαι τὰσ ἐν μέρει πράξεισ αὐτῆσ διηγούμενον, ὁπότ’ ἔξεστι τὰ τοῦ Διὸσ ἔργα κοινὰ τοῦ Διὸσ εἶναι φῆσαι καὶ τῆσ Ἀθηνᾶσ. ἀλλ’ ὦ τῶν βασιλείων πρόδρομοσ μελάθρων, Αἰσχύλῳ χορὸσ ᾖσε, τῶν τε οὐρανίων καὶ πατρῴων καὶ τῶν ἐν τῇ ἡμετέρᾳ μεγίστων, ἃ νύκτωρ μοι προὔφαινεσ, δίδου μὲν τιμὰσ παρ’ ἀμφοτέρων τῶν βασιλέων, δίδου δὲ ἄκρον εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν. ὅστισ δ’ ἐμοὶ τἀναντία λέγοι, τούτῳ μεταμέλοι.

νικῷμι δὲ ὅσον βούλομαι· ἐν αὐτῷ δ’ ἐμοὶ πρώτῳ νικῴη τὰ βελτίω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ἀθηνᾶ

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION