헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́4́10́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 10)

Ἄτλαντοσ δὲ καὶ τῆσ Ὠκεανοῦ Πληιόνησ ἐγένοντο θυγατέρεσ ἑπτὰ ἐν Κυλλήνῃ τῆσ Ἀρκαδίασ, αἱ Πληιάδεσ προσαγορευθεῖσαι, Ἀλκυόνη Μερόπη Κελαινὼ Ἠλέκτρα Στερόπη Ταϋγέτη Μαῖα. τούτων Στερόπην μὲν Οἰνόμαοσ ἔγημε, Σίσυφοσ <δὲ> Μερόπην. δυσὶ δὲ ἐμίχθη Ποσειδῶν, πρώτῃ μὲν Κελαινοῖ, ἐξ ἧσ Λύκοσ ἔγεντο, ὃν Ποσειδῶν ἐν μακάρων ᾤκισε νήσοισ, δευτέρᾳ δὲ Ἀλκυόνῃ, ἣ θυγατέρα μὲν ἐτέκνωσεν Αἴθουσαν τὴν Ἀπόλλωνι Ἐλευθῆρα τεκοῦσαν, υἱοὺσ δὲ Ὑριέα καὶ Ὑπερήνορα. Ὑριέωσ μὲν οὖν καὶ Κλονίησ νύμφησ Νυκτεὺσ καὶ Λύκοσ, Νυκτέωσ δὲ καὶ Πολυξοῦσ Ἀντιόπη, Ἀντιόπησ δὲ καὶ Διὸσ Ζῆθοσ καὶ Ἀμφίων. ταῖσ δὲ λοιπαῖσ Ἀτλαντίσι Ζεὺσ συνουσιάζει. Μαῖα μὲν οὖν ἡ πρεσβυτάτη Διὶ συνελθοῦσα ἐν ἄντρῳ τῆσ Κυλλήνησ Ἑρμῆν τίκτει.

οὗτοσ ἐν σπαργάνοισ ἐπὶ τοῦ λίκνου κείμενοσ, ἐκδὺσ εἰσ Πιερίαν παραγίνεται, καὶ κλέπτει βόασ ἃσ ἔνεμεν Ἀπόλλων. ἵνα δὲ μὴ φωραθείη ὑπὸ τῶν ἰχνῶν, ὑποδήματα τοῖσ ποσὶ περιέθηκε, καὶ κομίσασ εἰσ Πύλον τὰσ μὲν λοιπὰσ εἰσ σπήλαιον ἀπέκρυψε, δύο δὲ καταθύσασ τὰσ μὲν βύρσασ πέτραισ καθήλωσε, τῶν δὲ κρεῶν τὰ μὲν κατηνάλωσεν ἑψήσασ τὰ δὲ κατέκαυσε· καὶ ταχέωσ εἰσ Κυλλήνην ᾤχετο. καὶ εὑρίσκει πρὸ τοῦ ἄντρου νεμομένην χελώνην. ταύτην ἐκκαθάρασ, εἰσ τὸ κύτοσ χορδὰσ ἐντείνασ ἐξ ὧν ἔθυσε βοῶν καὶ ἐργασάμενοσ λύραν εὑρ͂ε καὶ πλῆκτρον. Ἀπόλλων δὲ τὰσ βόασ ζητῶν εἰσ Πύλον ἀφικνεῖται, καὶ τοὺσ κατοικοῦντασ ἀνέκρινεν. οἱ δὲ ἰδεῖν μὲν παῖδα ἐλαύνοντα ἔφασκον, οὐκ ἔχειν δὲ εἰπεῖν ποῖ ποτε ἠλάθησαν διὰ τὸ μὴ εὑρεῖν ἴχνοσ δύνασθαι. μαθὼν δὲ ἐκ τῆσ μαντικῆσ τὸν κεκλοφότα πρὸσ Μαῖαν εἰσ Κυλλήνην παραγίνεται, καὶ τὸν Ἑρμῆν ᾐτιᾶτο. ἡ δὲ ἐπέδειξεν αὐτὸν ἐν τοῖσ σπαργάνοισ. Ἀπόλλων δὲ αὐτὸν πρὸσ Δία κομίσασ τὰσ βόασ ἀπῄτει. Διὸσ δὲ κελεύοντοσ ἀποδοῦναι ἠρνεῖτο. μὴ πείθων δὲ ἄγει τὸν Ἀπόλλωνα εἰσ Πύλον καὶ τὰσ βόασ ἀποδίδωσιν. ἀκούσασ δὲ τῆσ λύρασ ὁ Ἀπόλλων ἀντιδίδωσι τὰσ βόασ. Ἑρμῆσ δὲ ταύτασ νέμων σύριγγα πάλιν πηξάμενοσ ἐσύριζεν. Ἀπόλλων δὲ καὶ ταύτην βουλόμενοσ λαβεῖν, τὴν χρυσῆν ῥάβδον ἐδίδου ἣν ἐκέκτητο βουκολῶν. ὁ δὲ καὶ ταύτην λαβεῖν ἀντὶ τῆσ σύριγγοσ ἤθελε καὶ τὴν μαντικὴν ἐπελθεῖν· καὶ δοὺσ διδάσκεται τὴν διὰ τῶν ψήφων μαντικήν. Ζεὺσ δὲ αὐτὸν κήρυκα ἑαυτοῦ καὶ θεῶν ὑποχθονίων τίθησι. Ταϋγέτη δὲ ἐκ Διὸσ <ἐγέννησε> Λακεδαίμονα, ἀφ’ οὗ καὶ Λακεδαίμων ἡ χώρα καλεῖται.

Λακεδαίμονοσ δὲ καὶ Σπάρτησ τῆσ Εὐρώτα, ὃσ ἦν ἀπὸ Λέλεγοσ αὐτόχθονοσ καὶ νύμφησ νηίδοσ Κλεοχαρείασ, Ἀμύκλασ καὶ Εὐρυδίκη, ἣν ἔγημεν Ἀκρίσιοσ. Ἀμύκλα δὲ καὶ Διομήδησ τῆσ Λαπίθου Κυνόρτησ καὶ Υἅκινθοσ. τοῦτον εἶναι τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἐρώμενον λέγουσιν, ὃν δίσκῳ βαλὼν ἄκων ἀπέκτεινε. Κυνόρτου δὲ Περιήρησ, ὃσ γαμεῖ Γοργοφόνην τὴν Περσέωσ, καθάπερ Στησίχορόσ φησι, καὶ τίκτει Τυνδάρεων Ἰκάριον Ἀφαρέα Λεύκιππον. Ἀφαρέωσ μὲν οὖν καὶ Ἀρήνησ τῆσ Οἰβάλου Λυγκεύσ τε καὶ Ἴδασ καὶ Πεῖσοσ· κατὰ πολλοὺσ δὲ Ἴδασ ἐκ Ποσειδῶνοσ λέγεται. Λυγκεὺσ δὲ ὀξυδερκίᾳ διήνεγκεν, ὡσ καὶ τὰ ὑπὸ γῆν θεωρεῖν. Λευκίππου δὲ θυγατέρεσ ἐγένοντο Ἱλάειρα καὶ Φοίβη· ταύτασ ἁρπάσαντεσ ἔγημαν Διόσκουροι. πρὸσ δὲ ταύταισ Ἀρσινόην ἐγέννησε. ταύτῃ μίγνυται Ἀπόλλων, ἡ δὲ Ἀσκληπιὸν γεννᾷ. τινὲσ δὲ Ἀσκληπιὸν οὐκ ἐξ Ἀρσινόησ τῆσ Λευκίππου λέγουσιν, ἀλλ’ ἐκ Κορωνίδοσ τῆσ Φλεγύου ἐν Θεσσαλίᾳ. καί φασιν ἐρασθῆναι ταύτησ Ἀπόλλωνα καὶ εὐθέωσ συνελθεῖν· τὴν δὲ παρὰ τὴν τοῦ πατρὸσ γνώμην ἑλομένην Ἴσχυϊ τῷ Καινέωσ ἀδελφῷ συνοικεῖν. Ἀπόλλων δὲ τὸν μὲν ἀπαγγείλαντα κόρακα καταρᾶται, ὃν τέωσ λευκὸν ὄντα ἐποίησε μέλανα, αὐτὴν δὲ ἀπέκτεινε. καιομένησ δὲ αὐτῆσ ἁρπάσασ τὸ βρέφοσ ἐκ τῆσ πυρᾶσ πρὸσ Χείρωνα τὸν Κένταυρον ἤνεγκε, παρ’ ᾧ καὶ τὴν ἰατρικὴν καὶ τὴν κυνηγετικὴν τρεφόμενοσ ἐδιδάχθη. καὶ γενόμενοσ χειρουργικὸσ καὶ τὴν τέχνην ἀσκήσασ ἐπὶ πολὺ οὐ μόνον ἐκώλυέ τινασ ἀποθνήσκειν, ἀλλ’ ἀνήγειρε καὶ τοὺσ ἀποθανόντασ· παρὰ γὰρ Ἀθηνᾶσ λαβὼν τὸ ἐκ τῶν φλεβῶν τῆσ Γοργόνοσ ῥυὲν αἷμα, τῷ μὲν ἐκ τῶν ἀριστερῶν ῥυέντι πρὸσ φθορὰν ἀνθρώπων ἐχρῆτο, τῷ δὲ ἐκ τῶν δεξιῶν πρὸσ σωτηρίαν, καὶ διὰ τούτου τοὺσ τεθνηκότασ ἀνήγειρεν. εὑρ͂ον δέ τινασ λεγομένουσ ἀναστῆναι ὑπ’ αὐτοῦ, Καπανέα καὶ Λυκοῦργον, ὡσ Στησίχορόσ φησιν <ἐν> Ἐριφύλῃ, Ἱππόλυτον, ὡσ ὁ τὰ Ναυπακτικὰ συγγράψασ λέγει, Τυνδάρεων, ὥσ φησι Πανύασισ, Ὑμέναιον, ὡσ οἱ Ὀρφικοὶ λέγουσι, Γλαῦκον τὸν Μίνωοσ, ὡσ Μελησαγόρασ λέγει. Ζεὺσ δὲ φοβηθεὶσ μὴ λαβόντεσ ἄνθρωποι θεραπείαν παρ’ αὐτοῦ βοηθῶσιν ἀλλήλοισ, ἐκεραύνωσεν αὐτόν.

καὶ διὰ τοῦτο ὀργισθεὶσ Ἀπόλλων κτείνει Κύκλωπασ τοὺσ τὸν κεραυνὸν Διὶ κατασκευάσαντασ. Ζεὺσ δὲ ἐμέλλησε ῥίπτειν αὐτὸν εἰσ Τάρταρον, δεηθείσησ δὲ Λητοῦσ ἐκέλευσεν αὐτὸν ἐνιαυτὸν ἀνδρὶ θητεῦσαι. ὁ δὲ παραγενόμενοσ εἰσ Φερὰσ πρὸσ Ἄδμητον τὸν Φέρητοσ τούτῳ λατρεύων ἐποίμαινε, καὶ τὰσ θηλείασ βόασ πάσασ διδυμοτόκουσ ἐποίησεν. εἰσὶ δὲ οἱ λέγοντεσ Ἀφαρέα μὲν καὶ Λεύκιππον ἐκ Περιήρουσ γενέσθαι τοῦ Αἰόλου, Κυνόρτου δὲ Περιήρην, τοῦ δὲ Οἴβαλον, Οἰβάλου δὲ καὶ νηίδοσ νύμφησ Βατείασ Τυνδάρεων Ἱπποκόωντα Ἰκάριον. Ἱπποκόωντοσ μὲν οὖν ἐγένοντο παῖδεσ Δορυκλεὺσ Σκαῖοσ Ἐναροφόροσ Εὐτείχησ Βουκόλοσ Λύκαιθοσ Τέβροσ Ἱππόθοοσ Εὔρυτοσ Ἱπποκορυστὴσ Ἀλκίνουσ Ἄλκων.

τούτουσ Ἱπποκόων ἔχων παῖδασ Ἰκάριον καὶ Τυνδάρεων ἐξέβαλε Λακεδαίμονοσ. οἱ δὲ φεύγουσι πρὸσ Θέστιον, καὶ συμμαχοῦσιν αὐτῷ πρὸσ τοὺσ ὁμόρουσ πόλεμον ἔχοντι· καὶ γαμεῖ Τυνδάρεωσ Θεστίου θυγατέρα Λήδαν. αὖθισ δέ, ὅτε Ἡρακλῆσ Ἱπποκόωντα καὶ τοὺσ τούτου παῖδασ ἀπέκτεινε, κατέρχονται, καὶ παραλαμβάνει Τυνδάρεωσ τὴν βασιλείαν. Ἰκαρίου μὲν οὖν καὶ Περιβοίασ νύμφησ νηίδοσ Θόασ Δαμάσιπποσ Ἰμεύσιμοσ Ἀλήτησ Περίλεωσ, καὶ θυγάτηρ Πηνελόπη, ἣν ἔγημεν Ὀδυσσεύσ·

Τυνδάρεω δὲ καὶ Λήδασ Τιμάνδρα, ἣν Ἔχεμοσ ἔγημε, καὶ Κλυταιμνήστρα, ἣν ἔγημεν Ἀγαμέμνων, ἔτι τε Φυλονόη, ἣν Ἄρτεμισ ἀθάνατον ἐποίησε. Διὸσ δὲ Λήδᾳ συνελθόντοσ ὁμοιωθέντοσ κύκνῳ, καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν νύκτα Τυνδάρεω, Διὸσ μὲν ἐγεννήθη Πολυδεύκησ καὶ Ἑλένη, Τυνδάρεω δὲ Κάστωρ <καὶ Κλυταιμνήστρα>.

λέγουσι δὲ ἔνιοι Νεμέσεωσ Ἑλένην εἶναι καὶ Διόσ. ταύτην γὰρ τὴν Διὸσ φεύγουσαν συνουσίαν εἰσ χῆνα τὴν μορφὴν μεταβαλεῖν, ὁμοιωθέντα δὲ καὶ Δία κύκνῳ συνελθεῖν· τὴν δὲ ᾠὸν ἐκ τῆσ συνουσίασ ἀποτεκεῖν, τοῦτο δὲ ἐν τοῖσ ἄλσεσιν εὑρόντα τινὰ ποιμένα Λήδᾳ κομίσαντα δοῦναι, τὴν δὲ καταθεμένην εἰσ λάρνακα φυλάσσειν, καὶ χρόνῳ καθήκοντι γεννηθεῖσαν Ἑλένην ὡσ ἐξ αὑτῆσ θυγατέρα τρέφειν. γενομένην δὲ αὐτὴν κάλλει διαπρεπῆ Θησεὺσ ἁρπάσασ εἰσ Ἀφίδνασ ἐκόμισε. Πολυδεύκησ δὲ καὶ Κάστωρ ἐπιστρατεύσαντεσ, ἐν Αἵδου Θησέωσ ὄντοσ, αἱροῦσι τὴν πόλιν καὶ τὴν Ἑλένην λαμβάνουσι, καὶ τὴν Θησέωσ μητέρα Αἴθραν ἄγουσιν αἰχμάλωτον. παρεγένοντο δὲ εἰσ Σπάρτην ἐπὶ τὸν Ἑλένησ γάμον οἱ βασιλεύοντεσ Ἑλλάδοσ.

ἦσαν δὲ οἱ μνηστευόμενοι οἵδε· Ὀδυσσεὺσ Λαέρτου, Διομήδησ Τυδέωσ, Ἀντίλοχοσ Νέστοροσ, Ἀγαπήνωρ Ἀγκαίου, Σθένελοσ Καπανέωσ, Ἀμφίμαχοσ Κτεάτου, Θάλπιοσ Εὐρύτου, Μέγησ Φυλέωσ, Ἀμφίλοχοσ Ἀμφιαράου, Μενεσθεὺσ Πετεώ, Σχεδίοσ <καὶ> Ἐπίστροφοσ <Ἰφίτου>, Πολύξενοσ Ἀγασθένουσ, Πηνέλεωσ <Ἱππαλκίμου>, Λήιτοσ <Ἀλέκτοροσ>, Αἰάσ Οἰλέωσ, Ἀσκάλαφοσ καὶ Ιἄλμενοσ Ἄρεοσ, Ἐλεφήνωρ Χαλκώδοντοσ, Εὔμηλοσ Ἀδμήτου, Πολυποίτησ Πειρίθου, Λεοντεὺσ Κορώνου, Ποδαλείριοσ καὶ Μαχάων Ἀσκληπιοῦ, Φιλοκτήτησ Ποίαντοσ, Εὐρύπυλοσ Εὐαίμονοσ, Πρωτεσίλαοσ Ιφίκλου, Μενέλαοσ Ἀτρέωσ, Αἰάσ καὶ Τεῦκροσ Τελαμῶνοσ, Πάτροκλοσ Μενοιτίου. τούτων ὁρῶν τὸ πλῆθοσ Τυνδάρεωσ ἐδεδοίκει μὴ <προ>κριθέντοσ ἑνὸσ στασιάσωσιν οἱ λοιποί.

ὑποσχομένου δὲ Ὀδυσσέωσ, ἐὰν συλλάβηται πρὸσ τὸν Πηνελόπησ αὐτῷ γάμον, ὑποθήσεσθαι τρόπον τινὰ δι’ οὗ μηδεμία γενήσεται στάσισ, ὡσ ὑπέσχετο αὐτῷ συλλήψεσθαι ὁ Τυνδάρεωσ, πάντασ εἶπεν ἐξορκίσαι τοὺσ μνηστῆρασ βοηθήσειν, ἐὰν ὁ προκριθεὶσ νυμφίοσ ὑπὸ ἄλλου τινὸσ ἀδικῆται περὶ τὸν γάμον. ἀκούσασ δὲ τοῦτο Τυνδάρεωσ τοὺσ μνηστῆρασ ἐξορκίζει, καὶ Μενέλαον μὲν αὐτὸσ αἱρεῖται νυμφίον, Ὀδυσσεῖ δὲ παρὰ Ἰκαρίου μνηστεύεται Πηνελόπην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 10

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION