헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́4́04́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 4)

Κάδμοσ δὲ ἀποθανοῦσαν θάψασ Τηλέφασσαν, ὑπὸ Θρακῶν ξενισθείσ, ἦλθεν εἰσ Δελφοὺσ περὶ τῆσ Εὐρώπησ πυνθανόμενοσ. ὁ δὲ θεὸσ εἶπε περὶ μὲν Εὐρώπησ μὴ πολυπραγμονεῖν, χρῆσθαι δὲ καθοδηγῷ βοί̈, καὶ πόλιν κτίζειν ἔνθα ἂν αὕτη πέσῃ καμοῦσα. τοιοῦτον λαβὼν χρησμὸν διὰ Φωκέων ἐπορεύετο, εἶτα βοὶ̈ συντυχὼν ἐν τοῖσ Πελάγοντοσ βουκολίοισ ταύτῃ κατόπισθεν εἵπετο. ἡ δὲ διεξιοῦσα Βοιωτίαν ἐκλίθη, πόλισ ἔνθα νῦν εἰσι Θῆβαι. βουλόμενοσ δὲ Ἀθηνᾷ καταθῦσαι τὴν βοῦν, πέμπει τινὰσ τῶν μεθ’ ἑαυτοῦ ληψομένουσ ἀπὸ τῆσ Ἀρείασ κρήνησ ὕδωρ· φρουρῶν δὲ τὴν κρήνην δράκων, ὃν ἐξ Ἄρεοσ εἶπόν τινεσ γεγονέναι, τοὺσ πλείονασ τῶν πεμφθέντων διέφθειρεν. ἀγανακτήσασ δὲ Κάδμοσ κτείνει τὸν δράκοντα, καὶ τῆσ Ἀθηνᾶσ ὑποθεμένησ τοὺσ ὀδόντασ αὐτοῦ σπείρει. τούτων δὲ σπαρέντων ἀνέτειλαν ἐκ γῆσ ἄνδρεσ ἔνοπλοι, οὓσ ἐκάλεσαν Σπαρτούσ. οὗτοι δὲ ἀπέκτειναν ἀλλήλουσ, οἱ μὲν εἰσ ἔριν ἀκούσιον ἐλθόντεσ, οἱ δὲ ἀγνοοῦντεσ. Φερεκύδησ δέ φησιν ὅτι Κάδμοσ, ἰδὼν ἐκ γῆσ ἀναφυομένουσ ἄνδρασ ἐνόπλουσ, ἐπ’ αὐτοὺσ ἔβαλε λίθουσ, οἱ δὲ ὑπ’ ἀλλήλων νομίζοντεσ βάλλεσθαι εἰσ μάχην κατέστησαν. περιεσώθησαν δὲ πέντε, Ἐχίων Οὐδαῖοσ Χθονίοσ Ὑπερήνωρ Πέλωροσ. Κάδμοσ δὲ ἀνθ’ ὧν ἔκτεινεν ἀίδιον ἐνιαυτὸν ἐθήτευσεν Ἄρει·

ἦν δὲ ὁ ἐνιαυτὸσ τότε ὀκτὼ ἔτη. μετὰ δὲ τὴν θητείαν Ἀθηνᾶ αὐτῷ τὴν βασιλείαν κατεσκεύασε, Ζεὺσ δὲ ἔδωκεν αὐτῷ γυναῖκα Ἁρμονίαν, Ἀφροδίτησ καὶ Ἄρεοσ θυγατέρα. καὶ πάντεσ θεοὶ καταλιπόντεσ τὸν οὐρανόν, ἐν τῇ Καδμείᾳ τὸν γάμον εὐωχούμενοι καθύμνησαν. ἔδωκε δὲ αὐτῇ Κάδμοσ πέπλον καὶ τὸν ἡφαιστότευκτον ὁρ́μον, ὃν ὑπὸ Ἡφαίστου λέγουσί τινεσ δοθῆναι Κάδμῳ, Φερεκύδησ δὲ ὑπὸ Εὐρώπησ· ὃν παρὰ Διὸσ αὐτὴν λαβεῖν. γίνονται δὲ Κάδμῳ θυγατέρεσ μὲν Αὐτονόη Ἰνὼ Σεμέλη Ἀγαυή, παῖσ δὲ Πολύδωροσ. Ἰνὼ μὲν οὖν Ἀθάμασ ἔγημεν, Αὐτονόην δὲ Ἀρισταῖοσ, Ἀγαυὴν δὲ Ἐχίων. Σεμέλησ δὲ Ζεὺσ ἐρασθεὶσ Ἥρασ κρύφα συνευνάζεται.

ἡ δὲ ἐξαπατηθεῖσα ὑπὸ Ἥρασ, κατανεύσαντοσ αὐτῇ Διὸσ πᾶν τὸ αἰτηθὲν ποιήσειν, αἰτεῖται τοιοῦτον αὐτὸν ἐλθεῖν οἱο͂σ ἦλθε μνηστευόμενοσ Ἥραν. Ζεὺσ δὲ μὴ δυνάμενοσ ἀνανεῦσαι παραγίνεται εἰσ τὸν θάλαμον αὐτῆσ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἀστραπαῖσ ὁμοῦ καὶ βρονταῖσ, καὶ κεραυνὸν ἱήσιν. Σεμέλησ δὲ διὰ τὸν φόβον ἐκλιπούσησ, ἑξαμηνιαῖον τὸ βρέφοσ ἐξαμβλωθὲν ἐκ τοῦ πυρὸσ ἁρπάσασ ἐνέρραψε τῷ μηρῷ. ἀποθανούσησ δὲ Σεμέλησ, αἱ λοιπαὶ Κάδμου θυγατέρεσ διήνεγκαν λόγον, συνηυνῆσθαι θνητῷ τινι Σεμέλην καὶ καταψεύσασθαι Διόσ, καὶ <ὅτι> διὰ τοῦτο ἐκεραυνώθη. κατὰ δὲ τὸν χρόνον τὸν καθήκοντα Διόνυσον γεννᾷ Ζεὺσ λύσασ τὰ ῥάμματα, καὶ δίδωσιν Ἑρμῇ. ὁ δὲ κομίζει πρὸσ Ἰνὼ καὶ Ἀθάμαντα καὶ πείθει τρέφειν ὡσ κόρην. ἀγανακτήσασα δὲ Ἥρα μανίαν αὐτοῖσ ἐνέβαλε, καὶ Ἀθάμασ μὲν τὸν πρεσβύτερον παῖδα Λέαρχον ὡσ ἔλαφον θηρεύσασ ἀπέκτεινεν, Ἰνὼ δὲ τὸν Μελικέρτην εἰσ πεπυρωμένον λέβητα ῥίψασα, εἶτα βαστάσασα μετὰ νεκροῦ τοῦ παιδὸσ ἥλατο κατὰ βυθοῦ. καὶ Λευκοθέα μὲν αὐτὴν καλεῖται, Παλαίμων δὲ ὁ παῖσ, οὕτωσ ὀνομασθέντεσ ὑπὸ τῶν πλεόντων· τοῖσ χειμαζομένοισ γὰρ βοηθοῦσιν. ἐτέθη δὲ ἐπὶ Μελικέρτῃ <ὁ> ἀγὼν τῶν Ἰσθμίων, Σισύφου θέντοσ. Διόνυσον δὲ Ζεὺσ εἰσ ἔριφον ἀλλάξασ τὸν Ἥρασ θυμὸν ἔκλεψε, καὶ λαβὼν αὐτὸν Ἑρμῆσ πρὸσ νύμφασ ἐκόμισεν ἐν Νύσῃ κατοικούσασ τῆσ Ἀσίασ, ἃσ ὕστερον Ζεὺσ καταστερίσασ ὠνόμασεν Υἅδασ. Αὐτονόησ δὲ καὶ Ἀρισταίου παῖσ Ἀκταίων ἐγένετο, ὃσ τραφεὶσ παρὰ Χείρωνι κυνηγὸσ ἐδιδάχθη, καὶ ἔπειτα ὕστερον ἐν τῷ Κιθαιρῶνι κατεβρώθη ὑπὸ τῶν ἰδίων κυνῶν.

καὶ τοῦτον ἐτελεύτησε τὸν τρόπον, ὡσ μὲν Ἀκουσίλαοσ λέγει, μηνίσαντοσ τοῦ Διὸσ ὅτι ἐμνηστεύσατο Σεμέλην, ὡσ δὲ οἱ πλείονεσ, ὅτι τὴν Ἄρτεμιν λουομένην εἶδε. καί φασι τὴν θεὸν παραχρῆμα αὐτοῦ τὴν μορφὴν εἰσ ἔλαφον ἀλλάξαι, καὶ τοῖσ ἑπομένοισ αὐτῷ πεντήκοντα κυσὶν ἐμβαλεῖν λύσσαν, ὑφ’ ὧν κατὰ ἄγνοιαν ἐβρώθη. ἀπολομένου δὲ Ἀκταίωνοσ οἱ κύνεσ ἐπιζητοῦντεσ τὸν δεσπότην κατωρύοντο, καὶ ζήτησιν ποιούμενοι παρεγένοντο ἐπὶ τὸ τοῦ Χείρωνοσ ἄντρον, ὃσ εἴδωλον κατεσκεύασεν Ἀκταίωνοσ, ὃ καὶ τὴν λύπην αὐτῶν ἔπαυσε. τὰ ὀνόματα τῶν Ἀκταίωνοσ κυνῶν ἐκ τῶν. . . οὕτωδὴ νῦν καλὸν σῶμα περισταδόν, ἠύτε θῆροσ,τοῦδε δάσαντο κύνεσ κρατεροί. πέλασ Ἄρκενα πρώτη. . . . μετὰ ταύτην ἄλκιμα τέκνα,Λυγκεὺσ καὶ Βαλίοσ πόδασ αἰνετόσ, ἠδ’ Ἀμάρυνθοσ. ‐ καὶ τούτουσ ὀνομαστὶ διηνεκέωσ κατέλεξε· καὶ τότε Ἀκταίων ἔθανεν Διὸσ ἐννεσίῃσι. πρῶτοι γὰρ μέλαν αἷμα πίον σφετέροιο ἄνακτοσΣπαρτόσ τ’ Ὤμαργόσ τε Βορῆσ τ’ αἰψηροκέλευθοσ. οὗτοι δ’Ἀκταίου πρῶτοι φάγον αἷμα τ’ ἔλαψαν. τοὺσ δὲ μέτ’ ἄλλοι πάντεσ ἐπέσσυθεν ἐμμεμαῶτεσ. ‐ . . . ἀργαλέων ὀδυνῶν ἄκοσ ἔμμεναι ἀνθρώποισιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 4

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION