Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 6

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 6)

Ἐτεοκλῆσ δὲ καὶ Πολυνείκησ περὶ τῆσ βασιλείασ συντίθενται πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ αὐτοῖσ δοκεῖ τὸν ἕτερον παρ’ ἐνιαυτὸν ἄρχειν. τινὲσ μὲν οὖν λέγουσι πρῶτον ἄρξαντα Πολυνείκη παραδοῦναι μετ’ ἐνιαυτὸν τὴν βασιλείαν Ἐτεοκλεῖ, τινὲσ δὲ πρῶτον Ἐτεοκλέα ἄρξαντα μὴ βούλεσθαι παραδοῦναι τὴν βασιλείαν. φυγαδευθεὶσ οὖν Πολυνείκησ ἐκ Θηβῶν ἧκεν εἰσ Ἄργοσ, τόν τε ὁρ́μον καὶ τὸν πέπλον ἔχων. ἐβασίλευε δὲ Ἄργουσ Ἄδραστοσ ὁ Ταλαοῦ· καὶ τοῖσ τούτου βασιλείοισ νύκτωρ προσπελάζει, καὶ συνάπτει μάχην Τυδεῖ τῷ Οἰνέωσ φεύγοντι Καλυδῶνα. γενομένησ δὲ ἐξαίφνησ βοῆσ ἐπιφανεὶσ Ἄδραστοσ διέλυσεν αὐτούσ, καὶ μάντεώσ τινοσ ὑπομνησθεὶσ λέγοντοσ αὐτῷ κάπρῳ καὶ λέοντι συζεῦξαι τὰσ θυγατέρασ, ἀμφοτέρουσ εἵλετο νυμφίουσ· εἶχον γὰρ ἐπὶ τῶν ἀσπίδων ὁ μὲν κάπρου προτομὴν ὁ δὲ λέοντοσ. γαμεῖ δὲ Δηιπύλην μὲν Τυδεὺσ Ἀργείην δὲ Πολυνείκησ, καὶ αὐτοὺσ Ἄδραστοσ ἀμφοτέρουσ εἰσ τὰσ πατρίδασ ὑπέσχετο κατάξειν. καὶ πρῶτον ἐπὶ Θήβασ ἔσπευδε στρατεύεσθαι, καὶ τοὺσ ἀριστέασ συνήθροιζεν. Ἀμφιάραοσ δὲ ὁ Οἰκλέουσ, μάντισ ὢν καὶ προειδὼσ ὅτι δεῖ πάντασ τοὺσ στρατευσαμένουσ χωρὶσ Ἀδράστου τελευτῆσαι, αὐτόσ τε ὤκνει στρατεύεσθαι καὶ τοὺσ λοιποὺσ ἀπέτρεπε.

Πολυνείκησ δὲ ἀφικόμενοσ πρὸσ Ἶφιν τὸν Ἀλέκτοροσ ἠξίου μαθεῖν πῶσ ἂν Ἀμφιάραοσ ἀναγκασθείη στρατεύεσθαι· ὁ δὲ εἶπεν εἰ λάβοι τὸν ὁρ́μον Ἐριφύλη. Ἀμφιάραοσ μὲν οὖν ἀπεῖπεν Ἐριφύλῃ παρὰ Πολυνείκουσ δῶρα λαμβάνειν, Πολυνείκησ δὲ δοὺσ αὐτῇ τὸν ὁρ́μον ἠξίου τὸν Ἀμφιάραον πεῖσαι στρατεύειν. ἦν γὰρ ἐπὶ ταύτῃ· γενομένησ γὰρ αὐτῆσπρὸσ Ἄδραστον, διαλυσάμενοσ ὤμοσε, περὶ ὧν <ἂν> Ἀδράστῳ διαφέρηται, διακρίνειν Ἐριφύλῃ συγχωρῆσαι. ὅτε οὖν ἐπὶ Θήβασ ἔδει στρατεύειν, Ἀδράστου μὲν παρακαλοῦντοσ Ἀμφιαράου δὲ ἀποτρέποντοσ, Ἐριφύλη τὸν ὁρ́μον λαβοῦσα ἔπεισεν αὐτὸν σὺν Ἀδράστῳ στρατεύειν. Ἀμφιάραοσ δὲ ἀνάγκην ἔχων στρατεύεσθαι τοῖσ παισὶν ἐντολὰσ ἔδωκε τελειωθεῖσι τήν τε μητέρα κτείνειν καὶ ἐπὶ Θήβασ στρατεύειν. Ἄδραστοσ δὲ συναθροίσασ <στρατὸν> σὺν ἡγεμόσιν ἑπτὰ πολεμεῖν ἔσπευδε Θήβασ.

οἱ δὲ ἡγεμόνεσ ἦσαν οἵδε· Ἄδραστοσ Ταλαοῦ, Ἀμφιάραοσ Οἰκλέουσ, Καπανεὺσ Ἱππονόου, Ἱππομέδων Ἀριστομάχου, οἱ δὲ λέγουσι Ταλαοῦ. οὗτοι μὲν ἐξ Ἄργουσ, Πολυνείκησ <δὲ> Οἰδίποδοσ ἐκ Θηβῶν, Τυδεὺσ Οἰνέωσ Αἰτωλόσ, Παρθενοπαῖοσ Μελανίωνοσ Ἀρκάσ. τινὲσ δὲ Τυδέα μὲν καὶ Πολυνείκην οὐ καταριθμοῦσι, συγκαταλέγουσι δὲ τοῖσ ἑπτὰ Ἐτέοκλον Ἴφιοσ καὶ Μηκιστέα. παραγενόμενοι δὲ εἰσ Νεμέαν, ἧσ ἐβασίλευε Λυκοῦργοσ, ἐζήτουν ὕδωρ.

καὶ αὐτοῖσ ἡγήσατο τῆσ ἐπὶ κρήνην ὁδοῦ Ὑψιπύλη, νήπιον παῖδα ὄντα Ὀφέλτην ἀπολιποῦσα, ὃν ἔτρεφεν Εὐρυδίκησ ὄντα καὶ Λυκούργου. αἰσθόμεναι γὰρ αἱ Λήμνιαι ὕστερον Θόαντα σεσωσμένον ἐκεῖνον μὲν ἔκτειναν, τὴν δὲ Ὑψιπύλην ἀπημπόλησαν· διὸ πραθεῖσα ἐλάτρευε παρὰ Λυκούργῳ. δεικνυούσησ δὲ τὴν κρήνην, ὁ παῖσ ἀπολειφθεὶσ ὑπὸ δράκοντοσ διαφθείρεται. τὸν μὲν οὖν δράκοντα ἐπιφανέντεσ οἱ μετὰ Ἀδράστου κτείνουσι, τὸν δὲ παῖδα θάπτουσιν. Ἀμφιάραοσ δὲ εἷπεν ἐκείνοισ τὸ σημεῖον τὰ μέλλοντα προμαντεύεσθαι· τὸν δὲ παῖδα Ἀρχέμορον ἐκάλεσαν. οἱ δὲ ἔθεσαν ἐπ’ αὐτῷ τὸν τῶν Νεμέων ἀγῶνα, καὶ ἵππῳ μὲν ἐνίκησεν Ἄδραστοσ, σταδίῳ δὲ Ἐτέοκλοσ, πυγμῇ Τυδεύσ, ἅλματι καὶ δίσκῳ Ἀμφιάραοσ, ἀκοντίῳ Λαόδοκοσ, πάλῃ Πολυνείκησ, τόξῳ Παρθενοπαῖοσ. ὡσ δὲ ἦλθον εἰσ τὸν Κιθαιρῶνα, πέμπουσι Τυδέα προεροῦντα Ἐτεοκλεῖ τῆσ βασιλείασ παραχωρεῖν Πολυνείκει, καθὰ συνέθεντο.

μὴ προσέχοντοσ δὲ Ἐτεοκλέουσ, διάπειραν τῶν Θηβαίων Τυδεὺσ ποιούμενοσ, καθ’ ἕνα προκαλούμενοσ πάντων περιεγένετο. οἱ δὲ πεντήκοντα ἄνδρασ ὁπλίσαντεσ ἀπιόντα ἐνήδρευσαν αὐτόν· πάντασ δὲ αὐτοὺσ χωρὶσ Μαίονοσ ἀπέκτεινε, κἄπειτα ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἦλθεν. Ἀργεῖοι δὲ καθοπλισθέντεσ προσῄεσαν τοῖσ τείχεσι, καὶ πυλῶν ἑπτὰ οὐσῶν Ἄδραστοσ μὲν παρὰ τὰσ Ὁμολωίδασ πύλασ ἔστη, Καπανεὺσ δὲ παρὰ τὰσ Ὠγυγίασ, Ἀμφιάραοσ δὲ παρὰ τὰσ Προιτίδασ, Ἱππομέδων δὲ παρὰ τὰσ Ὀγκαί̈δασ, Πολυνείκησ δὲ παρὰ τὰσ Ὑψίστασ, Παρθενοπαῖοσ <δὲ> παρὰ τὰσ Ἠλέκτρασ, Τυδεὺσ δὲ παρὰ τὰσ Κρηνίδασ.

καθώπλισε δὲ καὶ Ἐτεοκλῆσ Θηβαίουσ, καὶ καταστήσασ ἡγεμόνασ ἴσουσ ἴσοισ ἔταξε, καὶ πῶσ ἂν περιγένοιντο τῶν πολεμίων ἐμαντεύετο. ἦν δὲ παρὰ Θηβαίοισ μάντισ Τειρεσίασ Εὐήρουσ καὶ Χαρικλοῦσ νύμφησ, ἀπὸ γένουσ Οὐδαίου τοῦ Σπαρτοῦ, γενόμενοσ τυφλὸσ τὰσ ὁράσεισ.

οὗ περὶ τῆσ πηρώσεωσ καὶ τῆσ μαντικῆσ λέγονται λόγοι διάφοροι. ἄλλοι μὲν γὰρ αὐτὸν ὑπὸ θεῶν φασι τυφλωθῆναι, ὅτι τοῖσ ἀνθρώποισ ἃ κρύπτειν ἤθελον ἐμήνυε, Φερεκύδησ δὲ ὑπὸ Ἀθηνᾶσ αὐτὸν τυφλωθῆναι· οὖσαν γὰρ τὴν Χαρικλὼ προσφιλῆ τῇ Ἀθηνᾶγυμνὴν ἐπὶ πάντα ἰδεῖν, τὴν δὲ ταῖσ χερσὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ καταλαβομένην πηρὸν ποιῆσαι, Χαρικλοῦσ δὲ δεομένησ ἀποκαταστῆσαι πάλιν τὰσ ὁράσεισ, μὴ δυναμένην τοῦτο ποιῆσαι, τὰσ ἀκοὰσ διακαθάρασαν πᾶσαν ὀρνίθων φωνὴν ποιῆσαι συνεῖναι, καὶ σκῆπτρον αὐτῷ δωρήσασθαι κράνειον, ὃ φέρων ὁμοίωσ τοῖσ βλέπουσιν ἐβάδιζεν. Ἡσίοδοσ δέ φησιν ὅτι θεασάμενοσ περὶ Κυλλήνην ὄφεισ συνουσιάζοντασ καὶ τούτουσ τρώσασ ἐγένετο ἐξ ἀνδρὸσ γυνή, πάλιν δὲ τοὺσ αὐτοὺσ ὄφεισ παρατηρήσασ συνουσιάζοντασ ἐγένετο ἀνήρ. διόπερ Ἥρα καὶ Ζεὺσ ἀμφισβητοῦντεσ πότερον τὰσ γυναῖκασ ἢ τοὺσ ἄνδρασ ἥδεσθαι μᾶλλον ἐν ταῖσ συνουσίαισ συμβαίνοι, τοῦτον ἀνέκριναν. ὁ δὲ ἔφη δέκα μοιρῶν περὶ τὰσ συνουσίασ οὐσῶν τὴν μὲν μίαν ἄνδρασ ἥδεσθαι, τὰσ δὲ ἐννέα γυναῖκασ. ὅθεν Ἥρα μὲν αὐτὸν ἐτύφλωσε, Ζεὺσ δὲ τὴν μαντικὴν αὐτῷ ἔδωκεν. τὸ ὑπὸ Τειρεσίου λεχθὲν πρὸσ Δία καὶ Ἥραν· οἰήν μὲν μοῖραν δέκα μοιρῶν τέρπεται ἀνήρ,τὰσ δὲ δέκ’ ἐμπίπλησι γυνὴ τέρπουσα νόημα. ἐγένετο δὲ καὶ πολυχρόνιοσ. οὗτοσ οὗν Θηβαίοισ μαντευομένοισ εἶπε νικήσειν, ἐὰν Μενοικεὺσ ὁ Κρέοντοσ Ἄρει σφάγιον αὑτὸν ἐπιδῷ. τοῦτο ἀκούσασ Μενοικεὺσ ὁ Κρέοντοσ ἑαυτὸν πρὸ τῶν πυλῶν ἔσφαξε. μάχησ δὲ γενομένησ οἱ Καδμεῖοι μέχρι τῶν τειχῶν συνεδιώχθησαν, καὶ Καπανεὺσ ἁρπάσασ κλίμακα ἐπὶ τὰ τείχη δι’ αὐτῆσ ἀνῄει, καὶ Ζεὺσ αὐτὸν κεραυνοῖ. τούτου δὲ γενομένου τροπὴ τῶν Ἀργείων γίνεται.

ὡσ δὲ ἀπώλλυντο πολλοί, δόξαν ἑκατέροισ τοῖσ στρατεύμασιν Ἐτεοκλῆσ καὶ Πολυνείκησ περὶ τῆσ βασιλείασ μονομαχοῦσι, καὶ κτείνουσιν ἀλλήλουσ. καρτερᾶσ δὲ πάλιν γενομένησ μάχησ οἱ Ἀστακοῦ παῖδεσ ἠρίστευσαν· Ἴσμαροσ μὲν γὰρ Ἱππομέδοντα ἀπέκτεινε, Λεάδησ δὲ Ἐτέοκλον, Ἀμφίδικοσ δὲ Παρθενοπαῖον. ὡσ δὲ Εὐριπίδησ φησί, Παρθενοπαῖον ὁ Ποσειδῶνοσ παῖσ Περικλύμενοσ ἀπέκτεινε. Μελάνιπποσ δὲ ὁ λοιπὸσ τῶν Ἀστακοῦ παίδων εἰσ τὴν γαστέρα Τυδέα τιτρώσκει. ἡμιθνῆτοσ δὲ αὐτοῦ κειμένου παρὰ Διὸσ αἰτησαμένη Ἀθηνᾶ φάρμακον ἤνεγκε, δι’ οὗ ποιεῖν ἔμελλεν ἀθάνατον αὐτόν. Ἀμφιάραοσ δὲ αἰσθόμενοσ τοῦτο, μισῶν Τυδέα ὅτι παρὰ τὴν ἐκείνου γνώμην εἰσ Θήβασ ἔπεισε τοὺσ Ἀργείουσ στρατεύεσθαι, τὴν Μελανίππου κεφαλὴν ἀποτεμὼν ἔδωκεν αὐτῷ τιτρωσκόμενοσ δὲ Τυδεὺσ ἔκτεινεν αὐτόν. ὁ δὲ διελὼν τὸν ἐγκέφαλον ἐξερρόφησεν. ὡσ δὲ εἶδεν Ἀθηνᾶ, μυσαχθεῖσα τὴν εὐεργεσίαν ἐπέσχε τε καὶ ἐφθόνησεν. Ἀμφιαράῳ δὲ φεύγοντι παρὰ ποταμὸν Ἰσμηνόν, πρὶν ὑπὸ Περικλυμένου τὰ νῶτα τρωθῇ, Ζεὺσ κεραυνὸν βαλὼν τὴν γῆν διέστησεν. ὁ δὲ σὺν τῷ ἁρ́ματι καὶ τῷ ἡνιόχῳ Βάτωνι, ὡσ δὲ ἔνιοι Ἐλάτωνι, ἐκρύφθη, καὶ Ζεὺσ ἀθάνατον αὐτὸν ἐποίησεν. Ἄδραστον δὲ μόνον ἵπποσ διέσωσεν Ἀρείων· τοῦτον ἐκ Ποσειδῶνοσ ἐγέννησε Δημήτηρ εἰκασθεῖσα ἐρινύι κατὰ τὴν συνουσίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION