헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́4́05́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5)

Διόνυσοσ δὲ εὑρετὴσ ἀμπέλου γενόμενοσ, Ἥρασ μανίαν αὐτῷ ἐμβαλούσησ περιπλανᾶται Αἴγυπτόν τε καὶ Συρίαν. καὶ τὸ μὲν πρῶτον Πρωτεὺσ αὐτὸν ὑποδέχεται βασιλεὺσ Αἰγυπτίων, αὖθισ δὲ εἰσ Κύβελα τῆσ Φρυγίασ ἀφικνεῖται, κἀκεῖ καθαρθεὶσ ὑπὸ Ῥέασ καὶ τὰσ τελετὰσ ἐκμαθών, καὶ λαβὼν παρ’ ἐκείνησ τὴν στολήν, ἐπὶ Ἰνδοὺσ διὰ τῆσ Θράκησ ἠπείγετο. Λυκοῦργοσ δὲ παῖσ Δρύαντοσ, Ἠδωνῶν βασιλεύων, οἳ Στρυμόνα ποταμὸν παροικοῦσι, πρῶτοσ ὑβρίσασ ἐξέβαλεν αὐτόν. καὶ Διόνυσοσ μὲν εἰσ θάλασσαν πρὸσ Θέτιν τὴν Νηρέωσ κατέφυγε, Βάκχαι δὲ ἐγένοντο αἰχμάλωτοι καὶ τὸ συνεπόμενον Σατύρων πλῆθοσ αὐτῷ. αὖθισ δὲ αἱ Βάκχαι ἐλύθησαν ἐξαίφνησ, Λυκούργῳ δὲ μανίαν ἐνεποίησε Διόνυσοσ. ὁ δὲ μεμηνὼσ Δρύαντα τὸν παῖδα, ἀμπέλου νομίζων κλῆμα κόπτειν, πελέκει πλήξασ ἀπέκτεινε, καὶ ἀκρωτηριάσασ αὐτὸν ἐσωφρόνησε. τῆσ δὲ γῆσ ἀκάρπου μενούσησ, ἔχρησεν ὁ θεὸσ καρποφορήσειν αὐτήν, ἂν θανατωθῇ Λυκοῦργοσ. Ἠδωνοὶ δὲ ἀκούσαντεσ εἰσ τὸ Παγγαῖον αὐτὸν ἀπαγαγόντεσ ὄροσ ἔδησαν, κἀκεῖ κατὰ Διονύσου βούλησιν ὑπὸ ἵππων διαφθαρεὶσ ἀπέθανε. διελθὼν δὲ Θρᾴκην καὶ τὴν Ἰνδικὴν ἅπασαν, στήλασ ἐκεῖ στήσασ ἧκεν εἰσ Θήβασ, καὶ τὰσ γυναῖκασ ἠνάγκασε καταλιπούσασ τὰσ οἰκίασ βακχεύειν ἐν τῷ Κιθαιρῶνι.

Πενθεὺσ δὲ γεννηθεὶσ ἐξ Ἀγαυῆσ Ἐχίονι, παρὰ Κάδμου εἰληφὼσ τὴν βασιλείαν, διεκώλυε ταῦτα γίνεσθαι, καὶ παραγενόμενοσ εἰσ Κιθαιρῶνα τῶν Βακχῶν κατάσκοποσ ὑπὸ τῆσ μητρὸσ Ἀγαυῆσ κατὰ μανίαν ἐμελίσθη· ἐνόμισε γὰρ αὐτὸν θηρίον εἶναι. δείξασ δὲ Θηβαίοισ ὅτι θεόσ ἐστιν, ἧκεν εἰσ Ἄργοσ, κἀκεῖ πάλιν οὐ τιμώντων αὐτὸν ἐξέμηνε τὰσ γυναῖκασ. αἱ δὲ ἐν τοῖσ ὄρεσι τοὺσ ἐπιμαστιδίουσ ἔχουσαι παῖδασ τὰσ σάρκασ αὐτῶν ἐσιτοῦντο. βουλόμενοσ δὲ ἀπὸ τῆσ Ἰκαρίασ εἰσ Νάξον διακομισθῆναι, Τυρρηνῶν λῃστρικὴν ἐμισθώσατο τριήρη.

οἱ δὲ αὐτὸν ἐνθέμενοι Νάξον μὲν παρέπλεον, ἠπείγοντο δὲ εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀπεμπολήσοντεσ. ὁ δὲ τὸν μὲν ἱστὸν καὶ τὰσ κώπασ ἐποίησεν ὄφεισ, τὸ δὲ σκάφοσ ἔπλησε κισσοῦ καὶ βοῆσ αὐλῶν· οἱ δὲ ἐμμανεῖσ γενόμενοι κατὰ τῆσ θαλάττησ ἔφυγον καὶ ἐγένοντο δελφῖνεσ. ὣσ δὲ αὐτὸν θεὸν ἄνθρωποι ἐτίμων, ὁ δὲ ἀναγαγὼν ἐξ Αἵδου τὴν μητέρα, καὶ προσαγορεύσασ Θυώνην, μετ’ αὐτῆσ εἰσ οὐρανὸν ἀνῆλθεν. ὁ δὲ Κάδμοσ μετὰ Ἁρμονίασ Θήβασ ἐκλιπὼν πρὸσ Ἐγχελέασ παραγίνεται.

τούτοισ δὲ ὑπὸ Ἰλλυριῶν πολεμουμένοισ ὁ θεὸσ ἔχρησεν Ἰλλυριῶν κρατήσειν, ἐὰν ἡγεμόνασ Κάδμον καὶ Ἁρμονίαν ἔχωσιν. οἱ δὲ πεισθέντεσ ποιοῦνται κατὰ Ἰλλυριῶν ἡγεμόνασ τούτουσ καὶ κρατοῦσι. καὶ βασιλεύει Κάδμοσ Ἰλλυριῶν, καὶ παῖσ Ἰλλυριὸσ αὐτῷ γίνεται. αὖθισ δὲ μετὰ Ἁρμονίασ εἰσ δράκοντα μεταβαλὼν εἰσ Ἠλύσιον πεδίον ὑπὸ Διὸσ ἐξεπέμφθη. Πολύδωροσ δὲ Θηβῶν βασιλεὺσ γενόμενοσ Νυκτηίδα γαμεῖ, Νυκτέωσ <τοῦ> Χθονίου θυγατέρα, καὶ γεννᾷ Λάβδακον.

οὗτοσ ἀπώλετο, μετὰ Πενθέα ἐκείνῳ φρονῶν παραπλήσια. καταλιπόντοσ δὲ Λαβδάκου παῖδα ἐνιαυσιαῖον Λάιον, τὴν ἀρχὴν ἀφείλετο Λύκοσ, ἑώσ οὗτοσ ἦν παῖσ, ἀδελφὸσ ὢν Νυκτέωσ. ἀμφότεροι δὲ ἀπὸ Εὐβοίασ φυγὸντεσ, ἐπεὶ Φλεγύαν ἀπέκτειναν τὸν Ἄρεοσ καὶ Δωτίδοσ τῆσ Βοιωτίδοσ, Ὑρίαν κατῴκουν, καὶ διὰ τὴν πρὸσ Πενθέα οἰκειότητα ἐγεγόνεσαν πολῖται. αἱρεθεὶσ οὖν Λύκοσ πολέμαρχοσ ὑπὸ Θηβαίων ἐπέθετο τῇ δυναστείᾳ, καὶ βασιλεύσασ ἔτη εἴκοσι, φονευθεὶσ ὑπὸ Ζήθου καὶ Ἀμφίονοσ θνήσκει δι’ αἰτίαν τήνδε. Ἀντιόπη θυγάτηρ ἦν Νυκτέωσ· ταύτῃ Ζεὺσ συνῆλθεν. ἡ δὲ ὡσ ἔγκυοσ ἐγένετο, τοῦ πατρὸσ ἀπειλοῦντοσ εἰσ Σικυῶνα ἀποδιδράσκει πρὸσ Ἐπωπέα καὶ τούτῳ γαμεῖται. Νυκτεὺσ δὲ ἀθυμήσασ ἑαυτὸν φονεύει, δοὺσ ἐντολὰσ Λύκῳ παρὰ Ἐπωπέωσ καὶ παρὰ Ἀντιόπησ λαβεῖν δίκασ. ὁ δὲ στρατευσάμενοσ Σικυῶνα χειροῦται, καὶ τὸν μὲν Ἐπωπέα κτείνει, τὴν δὲ Ἀντιόπην ἤγαγεν αἰχμάλωτον. ἡ δὲ ἀγομένη δύο γεννᾷ παῖδασ ἐν Ἐλευθεραῖσ τῆσ Βοιωτίασ, οὓσ ἐκκειμένουσ εὑρὼν βουκόλοσ ἀνατρέφει, καὶ τὸν μὲν καλεῖ Ζῆθον τὸν δὲ Ἀμφίονα. Ζῆθοσ μὲν οὖν ἐπεμελεῖτο βουφορβίων, Ἀμφίων δὲ κιθαρῳδίαν ἤσκει, δόντοσ αὐτῷ λύραν Ἑρμοῦ. Ἀντιόπην δὲ ᾐκίζετο Λύκοσ καθείρξασ καὶ ἡ τούτου γυνὴ Δίρκη· λαθοῦσα δέ ποτε, τῶν δεσμῶν αὐτομάτωσ λυθέντων, ἧκεν ἐπὶ τὴν τῶν παίδων ἔπαυλιν, δεχθῆναι πρὸσ αὐτῶν θέλουσα. οἱ δὲ ἀναγνωρισάμενοι τὴν μητέρα, τὸν μὲν Λύκον κτείνουσι, τὴν δὲ Δίρκην δήσαντεσ ἐκ ταύρου ῥίπτουσι θανοῦσαν εἰσ κρήνην τὴν ἀπ’ ἐκείνησ καλουμένην Δίρκην. παραλαβόντεσ δὲ τὴν δυναστείαν τὴν μὲν πόλιν ἐτείχισαν, ἐπακολουθησάντων τῇ Ἀμφίονοσ λύρᾳ τῶν λίθων, Λάιον δὲ ἐξέβαλον. ὁ δὲ ἐν Πελοποννήσῳ διατελῶν ἐπιξενοῦται Πέλοπι, καὶ τούτου παῖδα Χρύσιππον ἁρματοδρομεῖν διδάσκων ἐρασθεὶσ ἀναρπάζει. γαμεῖ δὲ Ζῆθοσ μὲν Θήβην, ἀφ’ ἧσ ἡ πόλισ Θῆβαι, Ἀμφίων δὲ Νιόβην τὴν Ταντάλου, ἣ γεννᾷ παῖδασ μὲν ἑπτά, Σίπυλον Εὐπίνυτον Ἰσμηνὸν Δαμασίχθονα Ἀγήνορα Φαίδιμον Τάνταλον, θυγατέρασ δὲ τὰσ ἴσασ, Ἐθοδαί̈αν ἢ ὥσ τινεσ Νέαιραν Κλεόδοξαν Ἀστυόχην Φθίαν Πελοπίαν Ἀστυκράτειαν Ὠγυγίαν.

Ἡσίοδοσ δὲ δέκα μὲν υἱοὺσ δέκα δὲ θυγατέρασ, Ἡρόδωροσ δὲ δύο μὲν ἄρρενασ τρεῖσ δὲ θηλείασ, Ὅμηροσ δὲ ἓξ μὲν υἱοὺσ ἓξ δὲ θυγατέρασ φησὶ γενέσθαι. εὔτεκνοσ δὲ οὖσα Νιόβη τῆσ Λητοῦσ εὐτεκνοτέρα εἶπεν ὑπάρχειν· Λητὼ δὲ ἀγανακτήσασα τήν τε Ἄρτεμιν καὶ τὸν Ἀπόλλωνα κατ’ αὐτῶν παρώξυνε, καὶ τὰσ μὲν θηλείασ ἐπὶ τῆσ οἰκίασ κατετόξευσεν Ἄρτεμισ, τοὺσ δὲ ἄρρενασ κοινῇ πάντασ ἐν Κιθαιρῶνι Ἀπόλλων κυνηγετοῦντασ ἀπέκτεινεν. ἐσώθη δὲ τῶν μὲν ἀρρένων Ἀμφίων, τῶν δὲ θηλειῶν Χλωρὶσ ἡ πρεσβυτέρα, ᾗ Νηλεὺσ συνῴκησε. κατὰ δὲ Τελέσιλλαν ἐσώθησαν Ἀμύκλασ καὶ Μελίβοια, ἐτοξεύθη δὲ ὑπ’ αὐτῶν καὶ Ἀμφίων, αὐτὴ δὲ Νιόβη Θήβασ ἀπολιποῦσα πρὸσ τὸν πατέρα Τάνταλον ἧκεν εἰσ Σίπυλον, κἀκεῖ Διὶ εὐξαμένη τὴν μορφὴν εἰσ λίθον μετέβαλε, καὶ χεῖται δάκρυα νύκτωρ καὶ μεθ’ ἡμέραν τοῦ λίθου. μετὰ δὲ τὴν Ἀμφίονοσ τελευτὴν Λάιοσ τὴν βασιλείαν παρέλαβε.

καὶ γήμασ θυγατέρα Μενοικέωσ, ἣν ἔνιοι μὲν Ιὀκάστην ἔνιοι δὲ Ἐπικάστην λέγουσι, χρήσαντοσ τοῦ θεοῦ μὴ γεννᾶν τὸν γεννηθέντα γὰρ πατροκτόνον ἔσεσθαι ὁ δὲ οἰνωθεὶσ συνῆλθε τῇ γυναικί. καὶ τὸ γεννηθὲν ἐκθεῖναι δίδωσι νομεῖ, περόναισ διατρήσασ τὰ σφυρά. ἀλλ’ οὗτοσ μὲν ἐξέθηκεν εἰσ Κιθαιρῶνα, Πολύβου δὲ βουκόλοι, τοῦ Κορινθίων βασιλέωσ, τὸ βρέφοσ εὑρόντεσ πρὸσ τὴν αὐτοῦ γυναῖκα Περίβοιαν ἤνεγκαν. ἡ δὲ ἀνελοῦσα ὑποβάλλεται, καὶ θεραπεύσασα τὰ σφυρὰ Οἰδίπουν καλεῖ, τοῦτο θεμένη τὸ ὄνομα διὰ τὸ τοὺσ πόδασ ἀνοιδῆσαι. τελειωθεὶσ δὲ ὁ παῖσ, καὶ διαφέρων τῶν ἡλίκων ῥώμῃ, διὰ φθόνον ὠνειδίζετο ὑπόβλητοσ. ὁ δὲ πυνθανόμενοσ παρὰ τῆσ Περιβοίασ μαθεῖν οὐκ ἠδύνατο· ἀφικόμενοσ δὲ εἰσ Δελφοὺσ περὶ τῶν ἰδίων ἐπυνθάνετο γονέων. ὁ δὲ θεὸσ εἶπεν αὐτῷ εἰσ τὴν πατρίδα μὴ πορεύεσθαι· τὸν μὲν γὰρ πατέρα φονεύσειν, τῇ μητρὶ δὲ μιγήσεσθαι. τοῦτο ἀκούσασ, καὶ νομίζων ἐξ ὧν ἐλέγετο γεγεννῆσθαι, Κόρινθον μὲν ἀπέλιπεν, ἐφ’ ἁρ́ματοσ δὲ διὰ τῆσ Φωκίδοσ φερόμενοσ συντυγχάνει κατά τινα στενὴν ὁδὸν ἐφ’ ἁρ́ματοσ ὀχουμένῳ Λαί̈ῳ. καὶ Πολυφόντου κῆρυξ δὲ οὗτοσ ἦν Λαί̈ου κελεύοντοσ ἐκχωρεῖν καὶ δι’ ἀπείθειαν καὶ ἀναβολὴν κτείναντοσ τῶν ἵππων τὸν ἕτερον, ἀγανακτήσασ Οἰδίπουσ καὶ Πολυφόντην καὶ Λάιον ἀπέκτεινε, καὶ παρεγένετο εἰσ Θήβασ. Λάιον μὲν οὖν θάπτει βασιλεὺσ Πλαταιέων Δαμασίστρατοσ, τὴν δὲ βασιλείαν Κρέων ὁ Μενοικέωσ παραλαμβάνει.

τούτου δὲ βασιλεύοντοσ οὐ μικρὰ συμφορὰ κατέσχε Θήβασ. ἔπεμψε γὰρ Ἥρα Σφίγγα, ἣ μητρὸσ μὲν Ἐχίδνησ ἦν πατρὸσ δὲ Τυφῶνοσ, εἶχε δὲ πρόσωπον μὲν γυναικόσ, στῆθοσ δὲ καὶ βάσιν καὶ οὐρὰν λέοντοσ καὶ πτέρυγασ ὄρνιθοσ. μαθοῦσα δὲ αἴνιγμα παρὰ μουσῶν ἐπὶ τὸ Φίκιον ὄροσ ἐκαθέζετο, καὶ τοῦτο προύτεινε Θηβαίοισ. ἦν δὲ τὸ αἴνιγμα· τί ἐστιν ὃ μίαν ἔχον φωνὴν τετράπουν καὶ δίπουν καὶ τρίπουν γίνεται· χρησμοῦ δὲ Θηβαίοισ ὑπάρχοντοσ τηνικαῦτα ἀπαλλαγήσεσθαι τῆσ Σφιγγὸσ ἡνίκα ἂν τὸ αἴνιγμα λύσωσι, συνιόντεσ εἰσ ταὐτὸ πολλάκισ ἐζήτουν τί τὸ λεγόμενόν ἐστιν, ἐπεὶ δὲ μὴ εὑρ́ισκον, ἁρπάσασα ἕνα κατεβίβρωσκε. πολλῶν δὲ ἀπολομένων, καὶ τὸ τελευταῖον Αἵμονοσ τοῦ Κρέοντοσ, κηρύσσει Κρέων τῷ τὸ αἴνιγμα λύσοντι καὶ τὴν βασιλείαν καὶ τὴν Λαί̈ου δώσειν γυναῖκα. Οἰδίπουσ δὲ ἀκούσασ ἔλυσεν, εἰπὼν τὸ αἴνιγμα τὸ ὑπὸ τῆσ Σφιγγὸσ λεγόμενον ἄνθρωπον εἶναι· γίνεσθαι, γὰρ τετράπουν βρέφοσ ὄντα τοῖσ τέτταρσιν ὀχούμενον κώλοισ, τελειούμενον δὲ δίπουν, γηρῶντα δὲ τρίτην προσλαμβάνειν βάσιν τὸ βάκτρον. ἡ μὲν οὖν Σφὶγξ ἀπὸ τῆσ ἀκροπόλεωσ ἑαυτὴν ἔρριψεν, Οἰδίπουσ δὲ καὶ τὴν βασιλείαν παρέλαβε καὶ τὴν μητέρα ἔγημεν ἀγνοῶν, καὶ παῖδασ ἐτέκνωσεν ἐξ αὐτῆσ Πολυνείκη καὶ Ἐτεοκλέα, θυγατέρασ δὲ Ἰσμήνην καὶ Ἀντιγόνην. εἰσὶ δὲ οἳ γεννηθῆναι τὰ τέκνα φασὶν ἐξ Εὐρυγανείασ αὐτῷ τῆσ Ὑπέρφαντοσ. φανέντων δὲ ὕστερον τῶν λανθανόντων, Ιὀκάστη μὲν ἐξ ἀγχόνησ ἑαυτὴν ἀνήρτησεν, Οἰδίπουσ δὲ τὰσ ὄψεισ τυφλώσασ ἐκ Θηβῶν ἠλαύνετο, ἀρὰσ τοῖσ παισὶ θέμενοσ, οἳ τῆσ πόλεωσ αὐτὸν ἐκβαλλόμενον θεωροῦντεσ οὐκ ἐπήμυναν.

παραγενόμενοσ δὲ σὺν Ἀντιγόνῃ τῆσ Ἀττικῆσ εἰσ Κολωνόν, ἔνθα τὸ τῶν Εὐμενίδων ἐστὶ τέμενοσ, καθίζει ἱκέτησ, προσδεχθεὶσ ὑπὸ Θησέωσ, καὶ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον ἀπέθανεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 5

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION