헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́4́01́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 1)

ἐπεὶ δὲ τὸ Ἰνάχειον διερχόμενοι γένοσ τοὺσ ἀπὸ Βήλου μέχρι τῶν Ἡρακλειδῶν δεδηλώκαμεν, ἐχομένωσ λέγωμεν καὶ τὰ περὶ Ἀγήνοροσ. ὡσ γὰρ ἡμῖν λέλεκται, δύο Λιβύη ἐγέννησε παῖδασ ἐκ Ποσειδῶνοσ, Βῆλον καὶ Ἀγήνορα. Βῆλοσ μὲν οὖν βασιλεύων Αἰγυπτίων τοὺσ προειρημένουσ ἐγέννησεν, Ἀγήνωρ δὲ παραγενόμενοσ εἰσ τὴν Φοινίκην γαμεῖ Τηλέφασσαν καὶ τεκνοῖ θυγατέρα μὲν Εὐρώπην, παῖδασ δὲ Κάδμον καὶ Φοίνικα καὶ Κίλικα. τινὲσ δὲ Εὐρώπην οὐκ Ἀγήνοροσ ἀλλὰ Φοίνικοσ λέγουσι. ταύτησ Ζεὺσ ἐρασθείσ, ῥόδου ἀποπλέων, ταῦροσ χειροήθησ γενόμενοσ, ἐπιβιβασθεῖσαν διὰ τῆσ θαλάσσησ ἐκόμισεν εἰσ Κρήτην. ἡ δέ, ἐκεῖ συνευνασθέντοσ αὐτῇ Διόσ, ἐγέννησε Μίνωα Σαρπηδόνα Ῥαδάμανθυν· καθ’ Ὅμηρον δὲ Σαρπηδὼν ἐκ Διὸσ καὶ Λαοδαμείασ τῆσ Βελλεροφόντου. ἀφανοῦσ δὲ Εὐρώπησ γενομένησ ὁ πατὴρ αὐτῆσ Ἀγήνωρ ἐπὶ ζήτησιν ἐξέπεμψε τοὺσ παῖδασ, εἰπὼν μὴ πρότερον ἀναστρέφειν πρὶν ἂν ἐξεύρωσιν Εὐρώπην. συνεξῆλθε δὲ ἐπὶ τὴν ζήτησιν αὐτῆσ Τηλέφασσα ἡ μήτηρ καὶ Θάσοσ ὁ Ποσειδῶνοσ, ὡσ δὲ Φερεκύδησ φησὶ Κίλικοσ. ὡσ δὲ πᾶσαν ποιούμενοι ζήτησιν εὑρεῖν ἦσαν Εὐρώπην ἀδύνατοι, τὴν εἰσ οἶκον ἀνακομιδὴν ἀπογνόντεσ ἄλλοσ ἀλλαχοῦ κατῴκησαν, Φοῖνιξ μὲν ἐν Φοινίκῃ, Κίλιξ δὲ Φοινίκησ πλησίον, καὶ πᾶσαν τὴν ὑφ’ ἑαυτοῦ κειμένην χώραν ποταμῷ σύνεγγυσ Πυράμῳ Κιλικίαν ἐκάλεσε· Κάδμοσ δὲ καὶ Τηλέφασσα ἐν Θρᾴκῃ κατῴκησαν. ὁμοίωσ δὲ καὶ Θάσοσ ἐν Θρᾴκῃ κτίσασ πόλιν Θάσον κατῴκησεν. Εὐρώπην δὲ γήμασ Ἀστέριοσ ὁ Κρητῶν δυνάστησ τοὺσ ἐκ ταύτησ παῖδασ ἔτρεφεν.

οἱ δὲ ὡσ ἐτελειώθησαν, πρὸσ ἀλλήλουσ ἐστασίασαν· ἴσχουσι γὰρ ἔρωτα παιδὸσ ὃσ ἐκαλεῖτο Μίλητοσ, Ἀπόλλωνοσ δὲ ἦν καὶ Ἀρείασ τῆσ Κλεόχου. τοῦ δὲ παιδὸσ πρὸσ Σαρπηδόνα μᾶλλον οἰκείωσ ἔχοντοσ πολεμήσασ Μίνωσ ἐπροτέρησεν. οἱ δὲ φεύγουσι, καὶ Μίλητοσ μὲν Καρίᾳ προσσχὼν ἐκεῖ πόλιν ἀφ’ ἑαυτοῦ ἔκτισε Μίλητον, Σαρπηδὼν δὲ συμμαχήσασ Κίλικι πρὸσ Λυκίουσ ἔχοντι πόλεμον, ἐπὶ μέρει τῆσ χώρασ, Λυκίασ ἐβασίλευσε. καὶ αὐτῷ δίδωσι Ζεὺσ ἐπὶ τρεῖσ γενεὰσ ζῆν. ἔνιοι δὲ αὐτοὺσ ἐρασθῆναι λέγουσιν Ἀτυμνίου τοῦ Διὸσ καὶ Κασσιεπείασ, καὶ διὰ τοῦτον στασιάσαι. Ῥαδάμανθυσ δὲ τοῖσ νησιώταισ νομοθετῶν, αὖθισ φυγὼν εἰσ Βοιωτίαν Ἀλκμήνην γαμεῖ, καὶ μεταλλάξασ ἐν Αἵδου μετὰ Μίνωοσ δικάζει. Μίνωσ δὲ Κρήτην κατοικῶν ἔγραψε νόμουσ, καὶ γήμασ Πασιφάην τὴν Ἡλίου καὶ Περσηίδοσ, ὡσ <δὲ> Ἀσκληπιάδησ φησί, Κρήτην τὴν Ἀστερίου θυγατέρα, παῖδασ μὲν ἐτέκνωσε Κατρέα Δευκαλίωνα Γλαῦκον Ἀνδρόγεων, θυγατέρασ δὲ Ἀκάλλην Ξενοδίκην Ἀριάδνην Φαίδραν, ἐκ Παρείασ δὲ νύμφησ Εὐρυμέδοντα Νηφαλίωνα Χούσην Φιλόλαον, ἐκ δὲ Δεξιθέασ Εὐξάνθιον. Ἀστερίου δὲ ἄπαιδοσ ἀποθανόντοσ Μίνωσ βασιλεύειν θέλων Κρήτησ ἐκωλύετο.

φήσασ δὲ παρὰ θεῶν τὴν βασιλείαν εἰληφέναι, τοῦ πιστευθῆναι χάριν ἔφη, ὅ τι ἂν εὔξηται, γενέσθαι. καὶ Ποσειδῶνι θύων ηὔξατο ταῦρον ἀναφανῆναι ἐκ τῶν βυθῶν, καταθύσειν ὑποσχόμενοσ τὸν φανέντα. τοῦ δὲ Ποσειδῶνοσ ταῦρον ἀνέντοσ αὐτῷ διαπρεπῆ τὴν βασιλείαν παρέλαβε, τὸν δὲ ταῦρον εἰσ τὰ βουκόλια πέμψασ ἔθυσεν ἕτερον. θαλασσοκρατήσασ δὲ πρῶτοσ πασῶν τῶν νήσων σχεδὸν ἐπῆρξεν. ὀργισθεὶσ δὲ αὐτῷ Ποσειδῶν ὅτι μὴ κατέθυσε τὸν ταῦρον, τοῦτον μὲν ἐξηγρίωσε, Πασιφάην δὲ ἐλθεῖν εἰσ ἐπιθυμίαν αὐτοῦ παρεσκεύασεν.

ἡ δὲ ἐρασθεῖσα τοῦ ταύρου συνεργὸν λαμβάνει Δαίδαλον, ὃσ ἦν ἀρχιτέκτων, πεφευγὼσ ἐξ Ἀθηνῶν ἐπὶ φόνῳ. οὗτοσ ξυλίνην βοῦν ἐπὶ τροχῶν κατασκευάσασ, καὶ ταύτην λαβὼν καὶ κοιλάνασ ἔνδοθεν, ἐκδείρασ τε βοῦν τὴν δορὰν περιέρραψε, καὶ θεὶσ ἐν ᾧπερ εἴθιστο ὁ ταῦροσ λειμῶνι βόσκεσθαι, τὴν Πασιφάην ἐνεβίβασεν. ἐλθὼν δὲ ὁ ταῦροσ ὡσ ἀληθινῇ βοὶ̈ συνῆλθεν. ἡ δὲ Ἀστέριον ἐγέννησε τὸν κληθέντα Μινώταυρον. οὗτοσ εἶχε ταύρου πρόσωπον, τὰ δὲ λοιπὰ ἀνδρόσ· Μίνωσ δὲ ἐν τῷ λαβυρίνθῳ κατά τινασ χρησμοὺσ κατακλείσασ αὐτὸν ἐφύλαττεν. ἦν δὲ ὁ λαβύρινθοσ, ὃν Δαίδαλοσ κατεσκεύασεν, οἴκημα καμπαῖσ πολυπλόκοισ πλανῶν τὴν ἔξοδον. τὰ μὲν οὖν περὶ Μινωταύρου καὶ Ἀνδρόγεω καὶ Φαίδρασ καὶ Ἀριάδνησ ἐν τοῖσ περὶ Θησέωσ ὕστερον ἐροῦμεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 1

(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION