Aristides, Aelius, Orationes, Αἰγύπτιος 32:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 32:)

ἢ καὶ τούτου φήσει τισ αἴτιον εἶναι ὅτι ἐξ ὄμβρων αὔξεται; καὶ τί δή ποτε οὐ πᾶσι ποταμοῖσ τὸ αὐτὸ συμβέβηκε; πάντεσ γὰρ ὑόνται. καὶ οὐκ εἰκάσαι γε ἡμᾶσ ὅτι ὑόνται δεῖ, ἀλλὰ πάρεσμεν αὐτοὶ τοῖσ ὄμβροισ καὶ προσοικοῦμεν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τὰσ ὄχθασ. καὶ ἔνιοί γε αὐτῶν ἐπ’ ἐλαχίστῳ τῷ ἀρχαίῳ τὸ ἐκ τῶν ὄμβρων προσλαβόντεσ καὶ αὐξηθέντεσ ὅμωσ οὐδ’ ἐκ τοῦ νικῆσαι παρέχονται τὴν αὐτὴν χρείαν. ὁ δὲ καὶ τοῦ θέρουσ αὔξεται, τοῦ δὲ χειμῶνοσ ἔσθ’ αὑτοῦ καὶ τότ’ ἐστὶ βέλτιστοσ. γλυκύτητι τοίνυν πόσον οἰεί νικᾶν τοῦτο τὸ ὕδωρ; ὅσον οὐδ’ ἂν εἴποισ. καίτοι τούτου τί τὸ αἴτιον; ἐκείνου δ’ αὖ τί τισ ἂν φαίη, ὅτι κινδυνεύει τρόπον τινὰ ἀεὶ τὸ ἀποσχιζόμενον αὐτοῦ ῥεῦμα ἴσον εἶναι τῷ κυρίῳ καὶ παντί; τί δ’ οὐ τῶν ἐκείνου θαῦμα; ἢ πῶσ οὐκ ἐκ παραδόξων ἅπασ συνείλεκται; ᾧ γε ἐπικουρεῖ μὲν ὕδωρ οὐδὲν, ἀλλὰ καὶ πέτραι ῥήγνυνται τῇ ξηρότητι καὶ τὰ ὄρη μονονοὺ φλόγα ἀφίησιν, ὁ δ’ ἐν μέσῳ τῶν ἀποριῶν τούτων ῥέων πάσασ μὲν λίμνασ, πάντασ δὲ κόλπουσ καθείργει πλήθει τοῦ ὕδατοσ, οὐ μόνον τὸν τῆσ ἀναβάσεωσ χρόνον, ἀλλὰ καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα. καθέστηκε δ’ ἀντὶ μιᾶσ πηγῆσ ἁπάσῃ τῇ γῇ καὶ οὔτε πόλισ οὔτ’ οἶκοσ οὔτε χωρίον οὐδὲν ἐκφεύγει τὴν ἐκείνου χρείαν καὶ δύναμιν, ἀλλὰ ταυτὸν δύναται ταῖσ ἐν μεσογείᾳ τῶν πόλεων καὶ τοῖσ ἐν ταῖσ ἐσχατιαῖσ ὅπερ τοῖσ ἐπὶ ταῖσ ὄχθαισ κατῳκημένοισ, μᾶλλον δ’ αὐτοῖσ τοῖσ πλέουσι μέσον πόρον.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION