헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 14

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 14)

μνημονεύειν δ’ ἐοίκεν ἐπὶ ποσόν τι τῆσ κατὰ τὴν λύγον στεφανώσεωσ καὶ Νικαίνετοσ ὁ ἐποποιὸσ ἐν τοῖσ Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴσ ὑπάρχων ἐπιχώριοσ καὶ τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼσ ἐν πλείοσιν. λέγει δ’ οὕτωσ οὐκ ἐθέλω, Φιλόθηρε, κατὰ πτόλιν, ἀλλὰ παρ’ Ἥρῃ δαίνυσθαι ζεφύρου πνεύμασι τερπόμενοσ. ἀρκεῖ μοι λιτὴ μὲν ὑπὸ πλευροῖσι χαμευνάσ,4 ἐγγύθι πὰρ ὁ προμάλου δέμνιον ἐνδαπίησ, καὶ λύγοσ, ἀρχαῖον Καρῶν στέφοσ. ἀλλὰ φερέσθω οἶνοσ καὶ Μουσῶν ἡ χαρίεσσα λύρη, θυμῆρεσ πίνοντεσ ὅπωσ Διὸσ εὐκλέα νύμφην μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρησ. ἐν τούτοισ γὰρ ἀμφιβόλωσ εἰρηκὼσ ὁ Νικαίνετοσ πότερον στρωμνῆσ ἕνεκεν ἢ στεφανώσεωσ ἀρκεῖται τῇ λύγῳ, τῷ λέγειν αὐτὴν τῶν Καρῶν ἀρχαῖον στέφοσ πρόδηλον καθίστησι τὸ ζητούμενον. συνέβη δὲ τὴν τῆσ λύγου στεφάνωσιν καὶ μέχρι τῶν κατὰ Πολυκράτην χρόνων, ὡσ ἄν τισ εἰκάσειεν, ἐν τῇ νήσῳ συνηθεστέραν ὑπάρχειν.

ὁ γοῦν Ἀνακρέων φησίν ὁ Μεγίστησ ὁ φιλόφρων δέκα δὴ μῆνεσ ἐπειδὴ στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα.